Άλλο αυγή κι άλλο χρυσαυγή

Άλλο Αυγή κι άλλο Χρυσαυγή.

Του Πέτρου Αργυρίου

Δεν θα ήταν υπερβολικό κανείς να χαρακτηρίσει το χθεσινό φύλλο της «Αυγής» ως αφιέρωμα στη «Χρυσή Αυγή» καθώς ένα μεγάλο κομμάτι της ήταν σχολιασμός των επιθέσεων των ταγμάτων εφόδου της Χρυσής Αυγής έναντι λαθροπωλητών.

Τα περισσότερα άρθρα της «Αυγής» ήταν απόλυτα πολωτικά, με νοοτροπία γηπέδου, με τις λέξεις φασίστες και νεοναζί να ρίχνονται κατά ριπάς με μια ευκολία που θα προκαλούσε αμηχανία ακόμη και σε εκείνους που το λεξιλόγιο τους αποτελείται από μια κυρίως λέξη: την λέξη μαλάκας.

Με εξαίρεση το άρθρο του Ανδρέα Ζαφείρη «Χτίζοντας με το φραγγέλιο κοινωνικές συμμαχίες» (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=712542) που παρότι δεν αποφεύγει επικίνδυνα κλισέ, διαπνέεται από γνήσια αγωνία και διατυπώνει έγκυρα και κρίσιμα ερωτήματα για το τι γιγαντώνει το θεριό του μίσους, το υπόλοιπο φύλλο της Αυγής είναι κατάφορτο με στερεότυπα τα οποία στο όνομα του πολέμου κατά του φασισμού ουσιαστικά τον ενδυναμώνουν ενώ παράλληλα αναδεικνύουν ένα ιδιότυπο είδος αντίστροφου φασισμού που δεν είναι καθόλου λιγότερο φασισμός από τον παραδοσιακό φασισμό.

Οι περισσότεροι από εμάς έχουμε εγκλωβιστεί πλέον σε ένα φασιστικό τετράπολο που αποτελείται από το φασισμό της κεντρικής εξουσίας, το φασισμό της ακροδεξιάς, το σταλινισμό του ΚΚΕ και τον αναρχοφασισμό της άκρας αριστεράς. Μάλιστα κύριοι, πέρα από τις περισσότερο παραδοσιακές και αναγνωρίσιμες μορφές φασισμού πολλοί από εμάς έχουμε ζήσει τα τελευταία κρίσιμα χρόνια τον αναρχοφασισμό στο πετσί μας. Έχουμε δει φουκουριάρηδες που κρατούν μια πλαστική σημαία (και ναι ξέρουμε ότι τα εθνόσημα είναι κατασκευές) να δέχονται επιθέσεις από αναρχοφασίστες που έχουν κάνει τη λέξη φασίστας πιπίλα. Το είδαμε στις πλατείες, το είδαμε στους δρόμους. Πείτε μου κύριοι της ιδεολογικής ανωτερότητας της αριστεράς σκέψης, τι θα έκανε ο καημένος ο πολίτης που η κεντρική εξουσία τον ρημάζει και τον βρίζει στερώντας του το μέλλον και την αξιοπρέπεια του ενώ στους δρόμους που παλεύει για τα δίκια του υβρίζεται χυδαία από τον φανατικά «ανθρωπιστή» αριστερό γιατί ο φουκουριάρης διαπράττει το έγκλημα να θέλει να έχει … πατρίδα; Δε θα δει αυτός ο άνθρωπος που του χουν κολλήσει τη ρετσινιά του φασίστα τα στρατιωτάκια της αριστεράς περισσότερο συμπαθητικά το φασισμό της Χρυσής Αυγής; Ερωτώ.

Το αποκορύφωμα της προσκόλλησης στο πρωκτικό στάδιο της ιδεοληψίας ήταν το άρθρο του Θέμη Δημητρακόπουλου «Χρυσή Αυγή, το απωθημένο όνειρο του κάθε κρυφοφασίστα Νεοέλληνα» (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=712546). Ποιος είναι λοιπόν αυτός ο «κάθε» κρυφοφασίστας Νεοέλληνας; Όποιος ήταν το κρυφοκομμούνι του παρελθόντος. Εγώ, εσύ, ο παραδίπλα, όποιος αποφασίσει η ιερά εξέταση της δεξιάς ή της αριστεράς ότι έχει το Διάβολο ή κάποια άλλη καταστροφική ιδεολογία μέσα του. Ας δούμε λοιπόν κάποια στιγμιότυπα αυτής της αποφατικής φασιστολογίας που αναπτύσσει ο αρθρογράφος:

Γράφει λοιπόν ο κύριος Δημητρακόπουλος: «Ο φασισμός είναι ενδημικός στην Ελλάδα. Οι δωσίλογοι, οι συνεργάτες του κατακτητή, οι κουκουλοφόροι και οι μαυραγορίτες της Κατοχής είναι αυτοί που στην πραγματικότητα εξουσίασαν και ποδηγέτησαν τη μετεμφυλιακή χώρα. Το μίσος κατά του «άλλου», του διαφορετικού, του ξένου, αυτού που δεν είναι δικός μας, δεν σίγασε ποτέ. Οι ανιστόρητες ανοησίες περί «φιλόξενου» έθνους είναι για ηλίθιους, ψεύτες και αγράμματους.»

Εδώ είμαι υποχρεωμένος να συμφωνήσω. Με κάθε αλλαγή γεωπολιτικής φρουράς στην Ελλάδα, η τοπική ελίτ ενσωματωνόταν και διασφάλιζε τη συνέχεια της εξουσίας και της διαχείρισης σε αυτήν την έρμη χώρα, τη χώρα έρμαιο. Με τους Οθωμανούς τα ίδια, τα γιουσουφάκια γίναν αργότερα φανατικοί βασιλόφρονες. Μετά γίναν γερμανοτσολιάδες. Μετά χουντικοί και αμερικανοτσολιάδες. Εσχάτως γίναν ευρωτσολιάδες. Η οσφυοκαμψία του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα δεν έχει όρια. Και κάθε φορά αυτές οι λέρες προγραμμάτιζαν τον πληθυσμό να είναι δεκτικός στη νέα τάξη πραγμάτων και εχθρικός σε όσους την αντιμάχονταν.

Και κάπου εδώ εξαντλείται η όποια συμφωνία θα μπορούσα να έχω με τον αρθρογράφο. Με την διατύπωση του ότι «Το μίσος κατά του «άλλου», του διαφορετικού, του ξένου, αυτού που δεν είναι δικός μας, δεν σίγασε ποτέ.».

Και ποιος είναι ο άλλος για την άκρα αριστερά; Όχι μόνο ο Χρυσαυγίτης ο ορκισμένος αλλά και ο «κάθε κρυφοφασίστας Νεοέλληνας» με τα φασιστικά του απωθημένα.

Και ποιοι είμαστε εμείς; Το γράφει ξεκάθαρα ο αρθρογράφος: Δις: «Η δική μας Αριστερά». «Οι ευθύνες της δικής μας ριζοσπαστικής Αριστεράς»

Οι δικοί μας και οι άλλοι. Είτε είσαι μαζί μας είτε εναντίον μας. Αυτή είναι η ουσία του φασισμού κ. Δημητρακόπουλε. Η μαύρη ψυχή του.

Ο φασισμός είναι ενδημικός στην Ελλάδα όπως γράφετε με ευκολία κ. Δημητρακόπουλε. Οι Έλληνες έχουν τον φασισμό στο DNA τους. Και αυτό δεν είναι ρατσισμός κατά του Έλληνα κύριε Δημητρακόπουλε; Η Αριστερά έχει τις ευθύνες της κ. Δημητρακόπουλε όπως γράφετε παρακάτω και εδώ παρά τη λανθασμένη προηγούμενη μου δήλωση ότι έχουν εξαντληθεί τα περιθώρια συμφωνίας με τις απόψεις σας θα ξανασυμφωνήσω με κάποιες από αυτές: Έχει τις ευθύνες της η Αριστερά: Έχει την ευθύνη ότι έκανε τον αντιφασισμό ιδιότυπο φασισμό. Ότι έκανε τον αντιρατσισμό ιδιότυπο ρατσισμό. Έχει ευθύνη όταν κάνει την «Αυγή» να μοιάζει με φερέφωνο της Χρυσής Αυγής. Που με τον ανέξοδο ή μάλλον χρήσιμο για το σύστημα εξουσίας φανατισμό της σπρώχνει τον απλό κοσμάκι στο άλλο άκρο, τον υποτιθέμενο «προαιώνιο εχθρό της».

Όχι δε φταίει η κρίση για την άνοδο της Χρυσής Αυγής. Έτσι γράφετε: «Ούτε είναι απλά ένα φαινόμενο απότοκο της πολύπλευρης κρίσης – κρίσης κυρίως πολιτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής και κατόπιν οικονομικής – που μαστίζει τον τόπο. Ο φασισμός είναι ενδημικός στην Ελλάδα»

Όχι δε φταίει η ανθρωπιστική πλέον κρίση που σπρώχνει απλούς ανθρώπους στα άκρα. Φταίει που οι Έλληνες γεννιούνται φασίστες και ρατσιστές.

Ρατσίστας δε γίνεσαι γεννιέσαι. Το πιο έξοχο ρατσιστικό δόγμα. Και το υιοθετείτε έτσι εύκολα κ. Δημητρακόπουλε. Δεν φταίνε οι συνθήκες κ. Δημητρακόπουλε. Τα πολιτικά γονίδια φταίνε. Θάνατος στους φασίστες. Διαλύστε τα μισάνθρωπα γουρούνια. Επικίνδυνη ναζιστική δημαγωγία στη φαρέτρα της άκρας αριστεράς. Hate Speech.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά κ. Δημητρακόπουλε: Για όσους ανήκουν στη «δική σας αριστερά» εγκληματίας δε γεννιέσαι, γίνεσαι. Μάλιστα πολλοί από τους ποινικούς χαίρουν άκρας στήριξης από την άκρα αριστερά, αρκεί να την έχουν ασπαστεί. Οι εγκληματίες εντός συστήματος είναι απλά εγκληματίες. Οι δικοί σας είναι αγωνιστές. Και για να συνεχίσουμε με την παραβατικότητα ξαναγυρνώντας στο αρχικό θέμα των επιθέσεων κατά των λαθροπωλητών θα συμφωνήσω μαζί σας πως οι λαθροπωλητές είναι βιοπαλαιστές και έχουν κάθε δικαίωμα στη ζωή και την εργασία: Οι λαθρέμποροι όμως, οι ναρκέμποροι, οι σωματέμποροι, οι λαθρέμποροι όπλων που πολλές φορές κινούνται ανάμεσα στα ίδια κέντρα διακίνησης και αυτοί άνθρωποι δεν είναι κύριοι Δημητρακόπουλε; Άνθρωποι που έχουν δικαίωμα στη ζωή και την εργασία των άλλων; Πότε έχει αναφερθεί σε αυτούς η άκρα αριστερά κύριε Δημητρακόπουλε; Για πόσο ακόμη οι λαθροπωλητές θα χρησιμοποιούνται ως ανθρώπινη ασπίδα από οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα ενώ η άκρα αριστερά θα κυνηγά να ξετρυπώσει με το ζόρι από τις τρύπες τους «κρυφοφασίστες Νεοέλληνες;». Η αφέλεια ξέρετε κύριε Δημητρακόπουλε μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως πολιτικό άλλοθι μέχρι ενός σημείο. Και η άκρα αριστερά το έχει ξεπεράσει προ πολλού.

Έχετε αναρωτηθεί γιατί ακόμη και κάποιοι μετριοπαθείς στην άκρα αριστερά έχουν εδώ και χρόνια να μιλάνε για ιδεολογικοποίηση των ποινικών και για εγκληματικοποίηση των ιδεολόγων; Για ποιο λόγο όπως περιγράφει ο Β. Λαμπρόπουλος: «Τα τελευταία χρόνια, οι ποινικοί μαζικά ιδεολογικοποιούν την παραβατικότητά τους και βρίσκουν σε αντιεξουσιαστές στηρίγματα και άλλοθι ζωής και δράσης. Και από την άλλη πλευρά οι αντάρτες πόλης βρίσκουν εύκολα «τεχνική υποστήριξη»- αν όχι και εκτελεστές- σε κακοποιούς μικρού και μεγάλου βεληνεκούς.»; (http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=346373).

Τι φρούτα έχουν δώσει όλα αυτά κύριε Δημητρακόπουλε, όλα αυτά για τα οποία η αριστερά τηρεί σιγή ιχθύος;

Μιλάτε για παρακράτος. Της Δεξιάς. Ναι, κάθε παρακράτος υπάρχει μέσα στα πλαίσια του συστήματος εξουσίας. Αλλά το παρακράτος επιλέγει στελέχη από όλες τις δεξαμενές και σε όλες τις δεξαμενές φυτεύει στελέχη του έχοντας πάντα ιδιαίτερη προτίμηση στα άκρα. Άκρα-δεξιά, άκρα-αριστερά.

Δεν ήταν οι Χρυσαυγίτες η 17Ν κύριε Δημητρακόπουλε. Η μήπως ήταν; Μήπως ξέρετε κάτι που δεν ξέρω για τους υπόγειους συνδέσμους ανάμεσα στα άκρα; Δεν ήταν οι Χρυσαυγίτες που φάγαν τον αμφιλεγόμενο πάλαι πότε συστημικό δημοσιογράφο Γκίολα σε ένα μαφιόζικο χτύπημα μετά από παραγγελία εκτέλεσης που δόθηκε στη νέα τρομοκρατία της άκρας αριστεράς. Και τότε η αριστερά μούγκα στην στρούγκα. Και δεν ήταν οι χρυσαυγίτες που προετοιμάσαν πρόσφατα μάλλον καρτέρι θανάτου σε έναν από τους ελάχιστους (κατά την κρίση τη δικιά μου και πολλών άλλων) ανεξάρτητους δημοσιογράφους, τον Κώστα Βαξεβάνη. Και πάλι η αριστερά μούγκα στην στρούγκα. Όλως παραδόξως, χωρίς να έχω στοιχεία να υπαινιχθώ οποιαδήποτε σχέση ή ανάμειξη, και τα δύο περιστατικά κατά της ζωής δημοσιογράφων έγιναν μετά από σύγκρουσή τους με τον «αριστερό» μεγαλοδημοσιογράφο Μάκη Τριανταφυλλόπουλο, προνομιακό μέσα στα πλαίσια του δημοσιογραφικού του πάντα λειτουργήματος, συνομιλητή ποινικών και τρομοκρατών (π.χ αφοι Ξηροί κλπ). Και πάλι πέπλο σιωπής για το παρακράτος από την επίσημη αριστερά…

Όλα αυτά κύριε Δημητρακόπουλε δίνουν το πάτημα σε συστημικούς δημοσιογράφους όπως ο Μανδραβέλης να κάνουν τις προκλητικές εξισώσεις ακροαριστεράς και ακροδεξιάς.

Όλα αυτά τα αδιαφανή σημεία επιτρέπουν στην Καθημερινή και άλλες συστημικές φυλλάδες να τσουβαλιάζουν τη βία των άκρων με τα δίκαια και ιερά κινήματα αντίστασης και λαϊκών αγώνων.

Αλλά να σας κάνω μια ερωτησούλα κ. Δημητρακόπουλε. Ο Μανδραβέλης δεν προσλήφθηκε χθες: Για ποιο λόγο η ΕΣΗΕΑ με αρκετούς αριστερούς στους κόλπους της, τον ανακάλυψε σχετικά πρόσφατα; Αφήστε να σας απαντήσω: Γιατί τόσα χρόνια τρώγαν ψωμί από το ίδιο χέρι. Και δεν δαγκώνεις το χέρι που σε ταϊζει όπως είχε δηλώσει δημοσίως ο φίλος του Ηλίας Κανέλλης. Τώρα που δεν έχουν δουλειά να χάσουν γιατί δεν υπάρχουν δουλειές στο σινάφι και αφού πρώτα ξεμπρόστιασαν τον Μανδραβέλη ανεξάρτητοι ανάμεσα στους οποίους και η αφεντομουτσουνάρα μου, μόνο όταν οι δημοσιογράφοι χάσαν τα προνόμια της δουλικότητάς τους, τότε μόνο θυμηθήκαν τη δεοντολογία και το δημοσιογραφικό κώδικα. Μόνο όταν δεν είχαν να φοβηθούν προσωπικό κόστος το παίξαν μάγκες. Τσάμπα μάγκες που λέει και ο απεχθής μου Βαγγέλης Βενιζέλος. Πώς να εμπιστευτεί ο κόσμος την αριστερά όταν τη θεωρεί έστω σε περιορισμένο βαθμό κομμάτι της διαπλοκής; Ποιος σπρώχνει τον κόσμο στην Χρυσή Αυγή αν όχι σε μεγάλο βαθμό οι δικαιολογημένες του καχυποψίες για την αριστερά και το ρόλο της στα πράματα;

Φυσικά και θα συμφωνήσουμε κ. Δημητρακόπουλε, φυσικά και η Χρυσή Αυγή δεν είναι η αριστερά: Η Χρυσή Αυγή είναι παραστρατιωτική οργάνωση. Ακροδεξιά. Και πλέον, χάρη στο πολιτικό μας σύστημα στο οποίο εντάσσεται η «δική σας» αριστερά, είναι και η Τρίτη πολιτική δύναμη. Αίσχος, ντροπή και όνειδος και βαστάτε Τούρκοι τα άρματα κ.λ.π. Ναι, ναι συμφωνούμε.

Αλλά για μισό λεπτό. Το μεγαλύτερο πολιτικό έγκλημα που έγινε στην πρόσφατη ιστορία αυτό του τόπου δεν το κανε η Χρυσή Αυγή: Έγινε στη Marfin όπου πολίτες δολοφονήθηκαν μαζικά και σαδιστικά. Λίγο πριν την ώρα του μεγάλου θριάμβου του, το λαϊκό κίνημα ηττήθηκε κατά κράτος: από το παρακράτος. Τον αριστερό του βραχίονα. Την άκρα αριστερά: Ξέρετε, το παρακράτος έχει δύο πολύ μακριά χέρια: τον ακροδεξιό και τον ακροαριστερό βραχίονα. Και ενώ η αριστερά βρυχάται για την εγκληματικότητα του ακροδεξιού βραχίονα για τον ακροαριστερό κάνει τουμπεκί ψιλοκομμένο. Και ας ξέρει πολύ καλά καλά η μία χείρα τι κάνει η άλλη.

Τι προτείνετε για αυτό λοιπόν που η άκρα αριστερά βοήθησε να ανδρωθεί; Τι προτείνετε για τη Χρυσή Αυγή; Για να σας διαβάσουμε. «Με περιφρούρηση, με τις δικές της δυνάμεις, των πιο αδύναμων στόχων των αλητοσυμμοριτών της Χρυσής Αυγής.» ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.

Η λύση είναι λοιπόν ο Σύριζα να γίνει Αντι-Χρυσή Αυγή: Γάμησε τα ρε φίλε: Κάποιοι στην αριστερά έχουν εθιστεί τόσο πολύ στο αντί που φαντάζονται ότι η ουτοπία είναι ένας δρόμος στρωμένος με αντί. Και αν ουτοπία γίνει πραγματικότητα αυτοί αυτομάτως θα γίνουν αντιουτοπιστές.

Λοιπόν σοβαρά τώρα. Αντι τάγματα εφόδου= αντι Χρυσή Αυγή. Αντιποίηση αρχής (μιας που η πολιτεία κάνει τα στραβά μάτια= αυτοδικία = Χρυσή Αυγή. Έχουμε τους χρυσαυγίτες θα έχουμε και τους Αυγίτες τώρα.

Να υπενθυμίσω: Η Χρυσή Αυγή δεν στρατολογεί βίαια. Κάνει επιδείξεις βίας για να στρατολογεί: Είναι πολύ διαφορετικό. Και χρησιμοποιεί βία λόγω έλλειψης πολιτικού περιεχομένου. Και το ίδιο προτείνετε και εσείς κ. Δημητρακόπουλε να κάνει ο Σύριζα. Να μην γεμίσει με πολιτική βούληση και δράση το κενό που έτσι και αλλιώς όχι μόνο φαίνεται ότι καλύπτει αλλά αντιπροσωπεύει η Χρυσή Αυγή. Προτείνεται να καλύψετε λοιπόν το κενό με κενό. Να απαντήσετε στη βία με βία. Απλά η δικιά σας βία θα είναι βία ειρηνικών προθέσεων. Είπαμε. Άλλο η βία της ακροδεξιάς και άλλο η βία της άκρας αριστεράς.

Πρώτα από όλα να σας υπενθυμίσω ότι η Χρυσή Αυγή είναι στον αρχικό της πυρήνα παραστρατιωτική οργάνωση. Και θα ρίξετε εσείς αμούστακα παιδιά να τα βγάλουν πέρα με ετοιμοπόλεμους φανατικούς: Ποιος σας έχρισε αρχιστράτηγο εσάς να ρίξετε ανθρώπινες ζωές τροφή για τα κανόνια; Πόσο ανεύθυνος είστε;

Εκτός βέβαια αν η αριστερά επιστρατεύσει τους ετοιμοπόλεμους της. Τα πρωτοπαλίκαρα του ΠΑΜΕ, τους ποινικούς και τους τρομοκράτες (φυσικά και δεν συγχέω το ΠΑΜΕ με τους ποινικούς και τους τρομοκράτες. Απλά το ΠAME έχει εμπειρία συγκρούσεων).

Όπως και να έχει, παροτρύνετε να εγκατασταθούν προεμφυλιακές συνθήκες: συμμοριτοπόλεμος. Και σε αυτές τις συρράξεις πρώτα θα πέσουν φάπες, μετά ροπαλιές, μετά καμιά μαχαιριά και μετά καμιά πιστολιά και μετά μπαράζ αντεκδικήσεων.

Αναρωτιέμαι βέβαια γιατί δεν προτείνατε με τον ίδιο ζήλο ομάδες περιφρούρησης που θα προστάτευαν τις αδύναμες ομάδες από τη νέα χούντα: Γιατί δεν προτείνατε με τον ίδιο ζήλο ομάδες περιφρούρησης για αυτούς που τους κόβαν το ρεύμα, τους παίρναν το σπίτια, τους ασθενείς που σκοτώνει κατά εκατοντάδες καθημερινά το ιατρικό κατεστημένο σε αγαστή συνέργεια με το πολιτικό κατεστημένο; Να σας πω γιατί. Γιατί όσοι από εσάς δεν είναι ΤΟ σύστημα βρίσκεστε σε ομηρία από το σύστημα. Ας χρησιμοποιήσω μια παραβολή που βασίζεται σε πραγματικό περιστατικό: Ζητήθηκε από γνωστή αριστερή δημοσιογράφο (το αριστερή χωρίς εισαγωγικά) με καρκίνο η οποία είχε προσωπική της φίλη γνωστή βουλευτή της αριστεράς (προσοχή δεν ταυτίζω αυτά τα δύο), της ζητήθηκε λοιπόν από μεγαλοχειρούργο το ποσόν των 20000 ευρώ για να τη χειρουργήσει. Και εκείνη ενέδωσε. Και όλοι, βουλευτές και δημοσιογράφοι μούγκα στη στρούγκα. Φανταστείτε πόσο πιο δύσκολα είναι για τον απλό πολίτη. Φανταστείτε γιατί ο πολίτης πείθεται από τις «καθαρές λύσεις» της βρώμικης Χρυσής Αυγής. Γιατί απλά θεωρεί ότι η αριστερά μέχρι σήμερα είτε υποκύψει ή συγκαλύψει ή ακόμη χειρότερα συμμετάσχει στη διαφθορά.

Αλλά ας γυρίσουμε σε εσάς κύριε Δημητρακόπουλε. Για χρόνια τώρα η αριστερά κυνηγά φαντάσματα. Έχει γίνει ο ψιθυριστής των φαντασμάτων σε κοινωνίες που είχαν αφήσει τους νεκρούς τους να αναπαύονται .Ουσιαστικά η αριστερά έγινε το σκευοφυλάκιο των σταχτών του φασισμού. Της κρατούσε προς επίδειξη, ως μπαμπούλα. Το φάντασμα του φασισμού ήταν το όπλο της αριστεράς όταν στέρευε από πολιτικά επιχειρήματα.

Πολλοί στην άκρα αριστερά βλέπαν σε κάθε πολίτη τον εν δυνάμει φασίστα. Το μετατραυματικό σύνδρομο της αριστεράς είναι ισχυρότατο. Όταν ήρθε ο φασισμός στην Ελλάδα το 2009, ο μνημονιακός φασισμός, πολλοί αριστεροί δεν ενθουσιάστηκαν. Περίμεναν τον φασισμό όπως τον θυμόντουσαν, με τους όρους του παρελθόντος.

Ε και αυτό το φασισμό βρήκαν στο πρόσωπο της Χρυσής Αυγής. Η προφητεία εκπληρώθηκε, οι μούμιες ξαναπερπάτησαν, κομμάτι της αριστεράς ξαναβρήκε το ρόλο της όχι μες στην κοινωνία όπως όφειλε αλλά μέσα στην ιδεοληψία όπως πάντα φανταζόταν: να είναι αντιδεξιά. Πολλοί από τους καταστροφιστές της αριστεράς, τους αμετανόητους ρεβανσιστές είδαν την ευκαιρία να ξαναζήσουν την δημοκρατία της Βαϊμάρης, τον εμφύλιο και αυτή τη φορά να κερδίσουν (η συγκεκριμένη διατύπωση και η πατρότητα της ανήκει στον γιατρό Γ.Θ που όποτε θελήσει να τη δημοσιοποιήσει οφείλω να συμπληρώσω με παραπομπή στο δικό του κείμενο). Τι να κάνεις με αυτούς τους φανατικούς. Είτε στα αριστερά, είτε στα δεξιά τα ίδια σκατά είναι.

Κύριε Δημητρακόπουλε. Μιλάτε για ευθύνες της «δικής σας» ριζοσπαστικής αριστεράς. Για να δούμε πρώτα τις δικές σας. Από τους οικολόγους πράσινους μεταπηδήσατε στη ΔΗΜΑΡ, τη Χρυσή Εφεδρεία του κυρίαρχου μνημονιακού φασισμού. Παρα ταύτα μιλάτε εσείς για φασισμό … Ξέρετε, για την αριστερά πολλές φορές η σιωπή είναι χρυσός, χρυσός λέω, η λέξη που διαφοροποιεί την λέξη Χρυσαυγίτης από την Λέξη Αυγίτης.

Μιας και μοιάζετε να είστε από αυτούς που μιλάνε με φαντάσματα, ίσως να μπορέσετε να ακούσετε και κάποιον που προέρχεται από μια αόρατη γενιά. Γεννήθηκα τη δεκαετία του 70. Ίσως να μην μας χωρίζουν πολλά χρόνια, αλλά τη δική μου τη γενιά και μπόλικες επόμενες γενιές η δικιά σου και οι προηγούμενες τη γάμησαν πατόκορφα. Μας κλέψαν παρόν και μέλλον. Τη θυμάμαι και γω τη δημοκρατία της Βαιμάρης και τον εμφύλιο -ως ιστορικές μνήμες εννοώ. Και αυτό που μου έχουν μάθει οι καταγραφές αυτές είναι ότι δεν θέλω να ξαναζήσω τέτοιες εποχές. Και όμως. Χάρη στο πολιτικό σύστημα και σε προτροπές όπως οι δικές σου, κάθε μέρα που περνάει είμαι πιο κοντά στη φρίκη. Βλέπεις Θέμη το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα αντιμετώπιζε την κατάρρευσή πολύ πριν οι πολίτες το μάθουμε. Για αυτό και συναίνεσε στη διάλυση της κοινωνίας. Όταν οι ακραίοι πόλοι θα εδραιωθούν, όταν ο συμμοριτοπόλεμος αποτελεί καθημερινή πραγματικότητα, τότε θα έρθει ένα νέα κέντρο φτιαγμένο από τα μπάζα του παλιού συστήματος να εγγυηθεί τάξη και ασφάλεια.

Επειδή λοιπόν εγώ και οι Έλληνες έχουμε έναν κοινό εχθρό και αυτός είναι το σαθρό σύστημα εξουσίας, πάρτε τις ομάδες περιφρούρησης σας και πάτε παίξτε με τα ηλίθια φουσκωτά αγόρια της Χρυσής Αυγής στο δικό σας χώρο με τους δικούς σας όρους. Όσο περνάει από το χέρι μου (ελάχιστα δηλαδή), δε θα αφήσω κανέναν να κάνει τη χώρα μου γήπεδο.

Γράφεις: «Αύριο δε θα υπάρχουν δικαιολογίες και άλλοθι για κανένα. Ούτε για την αριστερά. Ούτε για τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ούτε για σένα και για μένα».

Κάνεις λάθος. Από προχθές έχουν τελειώσει τα άλλοθι για την αριστερά και το ΣΥΡΙΖΑ.

Όσο για σένα, καμία δικαιολογία. Η Χρυσή Αυγή θα έπεφτε σαν το κακό σπυρί που είναι αν το ΣΥΡΙΖΑ κοίταζε να καθαρίσει τον τόπο από τη βρωμιά του συστήματος. Αν συνέχιζε να κάνει αντιπολίτευση και αγώνα κατά του φασιστικού μνημονίου και του οικονομικού ιμπεριαλισμού που απειλεί να καταργήσει αυτή τη χώρα και να τη μετατρέψει σε ειδική οικονομική ζώνη. Άκου, δε θα ζήσω άλλο σε δοκιμαστικό σωλήνα. Άκου. Δε θα στραφώ κατά του συμπολίτη μου για την όποια μαλακοιδεολογία έχει. Άκου.

Αρκετά ζημιά έχετε κάνει με το να αναθρέφετε τη Χρυσή Αυγή και να στηρίζετε το σύστημα. Κανένας δεν είναι εκ προοιμίου εγκληματίας. Αντε να κάνουμε και φυλακές για τους Χρυσαυγίτες. Και μετά να δούμε ποιος άλλος θα μπει εκεί μέσα.

Δεν έχετε καταλάβει ακόμη ότι για πολλούς Έλληνες, ναι αυτούς τους κρυπτοφασίστες νεοέλληνες, η Χρυσή Αυγή είναι οι αγωνιστές και οι υπόλοιποι οι καταπιεστές και αυτοί που διώκουν τους αγωνιστές. Ότι ζούμε την αντιστροφή του αντικομμουνισμού. Ότι γιγαντώνετε κάθε μέρα την πόλωση.

Ότι στο ντέρμπυ ΣΥΡΙΖΑ- Χρυσή Αυγή νικητής θα είναι ο διαιτητής: ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΟΠΩΣ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΕ ΑΝΕΛΠΙΔΟΥΣ ΡΑΓΙΑΔΕΣ.

Ρε συ Δημητρακόπουλε. Ειλικρινά τώρα: Τι από τα δύο συμβαίνει: Είσαι το τυρί ή απλά δε βλέπεις τη φάκα;

(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog agriazwa.blogspot.com)

Read More »

Στου Κασίδι το κεφάλι

Στου Κασίδη το κεφάλι…

Του Πέτρου Αργυρίου

Μπαράζ χαστουκιών. Στην Λιάνα Κανέλλη. Από τον κύριο Κασιαδιάρη. Αυτή είναι εικόνα από το μέλλον: Οι χρυσαυγίτες να τα κάνουν λαμπόγυαλο στην Ελληνική βουλή. Απολύτως αναμενόμενο. Καλοκαίρι του 2008. Καθόμασταν ήρεμα με έναν αγαπητό μου φίλο: Το χαμε δει. Το χαμε συμφωνήσει τότε: Η Ελλάδα τελείωσε. Του πα τότε ότι σε δύο εκλογικές αναμετρήσεις η Χρυσή Αυγή θα ταν μέσα. Δεν συμφώνησε. Λάθος του. Για πολλούς οι χρυσαυγίτες βουλευτές ήταν και θα είναι απλά αλήτες. Για λίγους θα είναι όμως Ήρωες, αυτοί που εκφράζουν τη βουβή οργή του λαού, την κραυγή αγωνίας που ο λαός βγάζει καθώς σαδιστικά τον βάζουν στην μέγγενη για να τον φέρουν στα μέτρα τους, τη τη δημοσιονομική προκρούστεια κλίνη. Έτσι θα εδραιωθεί. Έτσι θα «ανδρωθεί». Αυτά είναι σημεία των καιρών. Των ύστατων καιρών. Θα φωνάζουν όλοι: δεν επιτρέπονται αυτά στη δημοκρατία. Στη δημοκρατία όμως επιτρέπονται δοτοί πρωθυπουργοί, μαζική καταστολή, ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, υφαρπαγή και ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου, διωγμοί των πωλητών, φορολεηλασίες. Το χρηματοπιστωτικό και η πολιτική ηγεσία που αυτό ελέγχει είναι ο Σερίφης του Νότινχαμ. Και κόσμος ψάχνει τον Ρομπέν των Δασών. Η εισαγγελική αρχή παρενέβη άμεσα. Όλοι καταδικάζουν τον απαράδεκτο φασίστα. Και όμως. Η εισαγγελική αρχή έπαιζε με το κομπολογάκι της όταν η εξουσία εγκληματούσε και καθώς η εξουσία συνεχίζει να εγκληματεί εις βάρους του Ελληνικού Λαού. Και όμως. Τα μήντια συνεχίζουν να πουλάν το παραμύθι του πολιτικού πολιτισμού σε μια εποχή ανελέητης βαρβαρότητας. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι παιδί του Χίτλερ: είναι παιδί του συστήματος. Αποπαίδι, νόθο, εντούτοις φτιαγμένο από τα σπλάχνα του. Είναι παιδί του ΛΑΟΣ. Για αυτό και ο Καρατσα-φύρερ πλέον σε δήλωση μετά το επεισόδιο ζητά προσωπικά συγγνώμη από τον Ελληνικό Λαό καθώς ο ΛΑΟΣ του ήταν το σπέρμα που γονιμοποίησε τη ΧΑ. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ήταν το πρόθυμο ωάριο που το υποδέχτηκε. Και το σώμα του Ελληνικού Λαού ήταν αυτό που μετά από κατά συρροή βιασμούς του έδωσε ζωή…. Το να κατηγορεί κάποιος ότι η Χρυσή Αυγή είναι η Χρυσή Αυγή είναι σαν να κατηγορεί κάποιος τη διάρροια για τα δεινά του. Δεν φταίει αρχικά η διάρροια. Φταίει αυτός που σου βαλε τη σαλμονέλα στο φαί. Φταίει αυτός που στο σέρβιρε. Φταίει το υγειονομικό που δεν το έλεγξε. Φταις εσύ που όχι μόνο το παρήγγειλες και το έφαγες αλλά το πλήρωσες κι όλας. Και συνεχίζεις να το πληρώνεις γιατί ο πολιτικός εστιάτορας συνεχίζει να σε εκβιάζει ότι αν «τιμήσεις της δεσμεύσεις σου» δε θα χεις να φας γιατί αυτός συνδέεται με το καρτέλ του φαγητού. Μαζί τα φάγατε σου λέει. Λυπάμαι που η αρρώστια της Χρυσής Αυγής ξέσπασε πρώτα πάνω στην εντιμότατη, μαχητική και αξιολογότατη Λιάνα. Τουλάχιστον αυτή ξέρει να αντισταθεί και να σταθεί στο ύψος της. Και θα ταν περισσότερο άνανδρο να επιτεθεί ο Κασιδιάρης π.χ στον Παυλόπουλο ο οποίος παρατηρώντας με Νερωνική ανανδρία ξεμασκαρεύτηκε περισσότερο από τον Κασιδιάρη και έκανε πλειοδοσία λειψανδρίας. Περισσότερο άνανδρο θα ταν να χτυπήσει τον Παυλόπουλο ο Κασιδιάρης γιατί η Λιάνα, σε αντίθεση με τους περισσότερους συστημικούς πολιτικούς, έχει αρχίδια και τα τιμάει. Και είναι ακριβώς αυτό το είδος του ανθρώπου που η ΧΑ θα στοχοποιήσει συστηματικά στο μέλλον: αυτούς που θα της αντισταθούν. Οι άλλοι θα βρουν ένα τρόπο να υποκλιθούν στον πολιτικό αταβισμό που εκπροσωπεί η ΧΑ. Το μόνο παρήγορο είναι ότι προτού υποκλιθούν στο φασισμό αν και όταν και εφόσον αυτός γίνει κυρίαρχη τάση, οι βουλευτές-εγκληματίες θα πάρουν μια μικρή γεύση από το ίδιο τους το δηλητήριο. Ότι κάθε φορά που οι πρωταίτιοι του ελληνικού δράματος πατούν το πόδι τους στο ελληνικό κοινοβούλιο, θα έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού ότι μπορεί να κληθούν να πληρώσουν ένα μικρό τίμημα για τα εγκλήματα τους, να γίνουν στόχοι μιας τυφλής επίθεσης από τους συμβουλευτές τους της Χρυσής Αυγής. Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. Η είσοδος της ΧΑ στο «Ελληνικό κοινοβούλιο» αποτελεί την πράσινη σημαία για τον αγώνα ταχύτητας της αυτοδικίας. Από την άλλη, αυτή η έκφραση της οργής που για να μην ξεχνιόμαστε ήταν από τα πιο ξεκάθαρα μηνύματα των τελευταίων εκλογών μπορεί να λειτουργήσει παράλληλα όχι μόνο ενθαρρυντικά αλλά και εκτονωτικά. Η Χρυσή Αυγή θα γίνει ο νταβατζής της λαϊκής οργής και απόγνωσης: καλύτερα στα χέρια του Κασιδιάρη που ο άνθρωπος που κάναμε κασίδη εξέλεξε, παρά στα χέρια του ίδιου του κασίδη μπορεί εύστοχα να σκεφτεί ο κάθε βουλευτής. Η επίθεση του Κασιδιάρη δεν ήταν κάποιο ζήτημα αμιγώς ορμονικό: Η βία αποτελεί ΠΟΛΙΤΙΚΗ της ΧΑ. Πολιτική της θέση και εργαλείο. Με αυτόν τον τρόπο και παρά τον αρχικό λαϊκό αποτροπιασμό και κατακραυγή η ΧΑ θα εδραιωθεί σταδιακά όχι ως εκλογικό παρορμητισμό αλλά ως μόνιμο και αξιόπιστο εκφραστή της λαϊκής οργής και απόγνωσης. Η Χρυσή Αυγή δεν είναι ούτε ατύχημα ούτε μια παροδική λόξα. Είναι έκφανση της πολιτικής της απόλυτης εξαθλίωσης και του βαρβαρισμού. Και είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε κατάφατσα την πραγματικότητα. Όλα αυτά που μας μεταφέρθηκαν σαν ιδεοληπτικός αχταρμάς είχαν αιτίες. Είχαν ενόχους πρώτα προτού αποκτήσουν θύματα. Δεν είμαστε πια στο μεταίχμιο. Είμαστε στα άκρα. Και όσο και αν σκανδαλίζει και προκαλεί η Χρυσή Αυγή και οι παρακμιακές συνέπειες της αποδόμησης της μεταπολίτευσης, περισσότερο καταδικαστέος είναι η αναδόμησή της από τύπους σαν κο Τσήμερο όταν αυτός στέλνει επιστολή στην θηλυκοποίηση του 4ου Ραιχ, την κ. Μέρκελ, αποκαλώντας την «εξοχότατη» και παραληρώντας «ας πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα». Ομολογία πίστης και υποταγής σε ένα γερμανό επικυρίαρχο. Η νεοφιλελεύθερη εκδοχή του γερμανοτσολιά. Ποιο το δίδαγμα; Ότι μπορείς να είσαι όσο νεοναζί θέλεις. Αρκεί να συμπεριφέρεσαι σχετικά κόσμια. Ά ρε άτιμη μπουρζουαζία που τα χούγια σου βγαίνουν μόνο με το θάνατό σου. Στο πηχτό σκοτάδι μιας νύχτας αξημέρωτης η Χρυσή Αυγή μοιάζει για κάποιους σαν πυγολαμπίδα, κάτι που καίει ακόμη, μια φλεγόμενη πινελιά μίσους σε ένα καρβουνιασμένο καμβά συμβιβασμού. Ξεχνούν όμως αυτοί οι κάποιοι ότι αν ακολουθήσεις μια πυγολαμπίδα θα μοιραστείς και εσύ και η χώρα σου την τύχη της: Θα απανθρακωθείς. Ο φανατισμός είναι το τελευταίο στάδιο πριν την καταστροφή της λογικής και του πολιτισμού που διαλέγει να αυτοκαταστραφεί από το καταστραφεί από άλλους. Είναι η λογική του αδιεξόδου. Η Ελλάδα είναι η χώρα όπου η δημοκρατία γεννήθηκε και επέστρεψε μόνο και μόνο για να πεθάνει.

(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο agriazwa.blogspot.com)

Read More »

Στου Κατίδη το κεφάλι

Στου Κατίδη το κεφάλι 

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Έχει γίνει χούι σε κομμάτι της Αριστεράς, ψύχωση σκέτη «το κυνήγι των φασιστών». Επιδεικνύοντας έναν άκρως αποτυχημένο και εξόχως αργοπορημένο «αποτρεπτικό ρεβανσισμό» αφού σημαντικά κοινωνικά φαινόμενα που ωθούν στον εκφασισμό της κοινωνίας έχουν ήδη τελεστεί ενόσω η αριστερά αιθεροβατούσε, τώρα η αριστερά διώκει ιδεολογικές τάσεις προτού καν γίνει κυβέρνηση, υπενθυμίζοντας μας ότι έχει φλερτάρει στο παρελθόν με σταλινικές αντιλήψεις και ότι το αφροδίσιο νόσημα του κόκκινου ολοκληρωτισμού δεν έχει πλήρως θεραπευτεί.

Οποιαδήποτε εκδήλωση παραπέμπει στη Χρυσή Αυγή από μη στελέχη της Χρυσής Αυγής είναι όχι απλά verboten αλλά και άμεσα και αμετάκλητα τιμωρητέα, χωρίς δικαστήρια και χωρίς ελαφρυντικά.

Αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή μίλησα για ιδεολογικές τάσεις και όχι για ιδεολογία. Και αυτό γιατί απλά η Χρυσή Αυγή δεν έχει κάποια ιδεολογική συνοχή αλλά αντίθετα είναι συνονθύλευμα, ένα ποτ πουρί όπου μπορεί κάποιος να βρει τα κυρίαρχα ναζιστικά «ιδεώδη» (αν δεν είναι κυρίαρχο, δεν είναι ναζιστικό), μαζί με φιλοβασιλικά και φιλοχουντικά, όπου μπορείς να βρεις στοιχεία χριστιανικού φονταμενταλισμού να κολυμπάν δίπλα σε προγονολατρικά και σε λιακοπουλικά στοιχεία. Ένας ανιστόρητος αχταρμάς, ένας κατιμάς.

Τι ενώνει όλα αυτά τα ετερόκλητα; Η μισαλλοδοξία. Αυτό και μόνο. Το κεντρικό σύνθημα και η θέση της Χρυσής Αυγής είναι το Ουγκ το οποίο οι ιδεολόγοι της το μετέφρασαν σε «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή».

Πόσο δύσκολο είναι να εξουδετερώσεις στο πεδίο των ιδεών έναν αντίπαλο που το κεντρικό του σύνθημα είναι «Αίμα Τιμή Χρυσή Αυγή»; Πόσο στείρος ή παροπλισμένος ή ιδεολογικά παραπληγικός πρέπει να είσαι για να πανικοβάλλεσαι από έναν πολιτικό πλέον αντίπαλο που έχει για σύνθημα το «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή»;

 Αντ’ αυτού, μας έρχεται από την αριστερά αυτή τη φορά το αριστερά πολιτικά ορθό. Το αριστερό Verboten υπενθυμίζοντας μας πως όσο καλές και άγιες να είναι οι ιδεολογίες αυτές συχνά είναι τα μέσα για να φτάσουν κάποιοι στο απόλυτο σκοπό: Την εξουσία.

Η αριστερά δεν «πήρε τ’ άρματα» (στο πεδίο των ιδεολογικών μαχών εννοούμε)  όταν ο Καρατζαφέρης αναβίωσε ιδεολογικά τον χουντισμό και τον ανήγαγε σε σημαντική πολιτική δύναμη για να δημιουργήσει το προγεφύρωμα της Χρυσής Αυγής και να επαναφέρει την Ακροδεξιά από το παρασκήνιο στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής του τόπου. Άλλωστε ο Καρατσαφέρης ήταν απλά ένας ακίνδυνος γραφικός, έτσι δεν είναι κυρ Αριστερά μου;

Η αριστερά δεν «ζώστηκε τ’ άρματα» όταν ο πολύ καλά δικτυωμένος με το παγκόσμιο ολιγαρχικό σύστημα εξουσίας Γεωργάκης Παπανδρέου διεκδίκησε την εξουσία. Και αυτός γραφικούλης ήταν.

Δεν εξοργίστηκε όταν μια από τις πιο ακροδεξιές πτέρυγες του ΛΑΟΣ ακροβολίστηκε στα κοινοβουλευτικά έδρανα της Νέας Δημοκρατίας για να υπηρετήσει τα μεγάλα συμφέροντα. Τι την ένοιαζε άλλωστε; Πρόβλημα της δεξιάς ήταν. Άσχετα που αυτό το μόρφωμα με τη συνδρομή άλλων μορφωμάτων από την αριστερά θα κυβερνούσε τον τόπο οδηγώντας τον σε αδιανόητα δεινά.

Δεν κατηγόρησε τον Κουβέλη για εσχάτη προδοσία. Άλλωστε ήταν πρώην σύντροφοι. Καλύτερα να χαλάσει μια χώρα παρά η ζαχαρένια σου.

Αλλά όταν βρίσκει κάτι παιδαρέλια να παρασύρονται από το ρεύμα που έχει δημιουργήσει η Χ.Α, ε τότε, να σου πάνοπλη η Αριστερά να καταδικάζει με τη πύρινη ρομφαία της του ιστορικού δίκιου όσους φλερτάρουν με τη Χρυσή Αυγή. Χωρίς καν δίκη. Η Αριστερά έχει πάντα δίκιο. Πάντα.

Η ομφαλοσκόπηση της αριστεράς έχει ξεπεράσει κάθε «επιτρεπτό» όριο. Το ίδιο και ο ναρκισσισμός της.

Με τους αθλητές έχει βγάλει πολύ κόμπλεξ. Πρώτα ο αποκλεισμός της 23χρονης αθλήτριας του τριπλούν Βούλας Παπαχρήστου από τους ολυμπιακούς αγώνες για ένα «ρατσιστικό» ανέκδοτο στο Twitter της λες και κανένας αριστερός ποτέ δεν έχει πει ή γελάσει με «ρατσιστικά ανέκδοτα». Φυσικά η αριστερά της ισότητας δεν καταδίκασε το ίδιο ένθερμα τα σεξιστικά ανέκδοτα κατά της Βούλας Παπαχρήστου.  .

Τώρα ο ισόβιος αποκλεισμός του 20χρονου ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γιώργου Κατίδη από την εθνική ομάδα για ναζιστικό χαιρετισμό προς τις κερκίδες.

Ένας ακόμη αδικημένος ήρωας της Χρυσής Αυγής γεννήθηκε, με τις ευλογίες του κεντρικού πολιτικού συστήματος και  της αριστεράς.

Παλαιότερα έγραψα για τη θεωρία των άκρων, ότι όσο άκυρη και αβάσιμη είναι η εξίσωσή τους, τόσο βάσιμη είναι η συγγένεια τους ως προς τους στόχους και τα αποτελέσματα των δράσεων τους.  Σήμερα βλέπουμε την θεωρία των μέσων: Η σαπίλα του κεντρικού πολιτικού συστήματος να συγκλίνει με την αριστερά στο θέμα της Χρυσής Αυγής.

Και μέσω του αποκλεισμού και του αναθέματος στη Χρυσή Αυγή να πετυχαίνουν από κοινού το σύστημα και η αριστερά αυτό που το σύστημα ποθεί και η αριστερά αντιμάχεται: Την ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής.

Οι αθλητές, χωρίς να θέλουμε να γενικεύουμε επικίνδυνα, συνήθως δε φημίζονται για την πνευματική τους καλλιέργεια χωρίς φυσικά κάτι τέτοιο να αποτελεί αξίωμα. Και ο Κατίδης δεν είναι παρά αθλητής του πιο ακραία λαϊκίστικου αθλήματος.  

Η αριστερά δεν τα βαλε με τον Πλεύρη, με το Βενιζέλο, τον Μπίστη, τον Βορίδη. Τα βαλε με την Παπαχρήστου και τον Κατίδη, αθλητές του σώματος και όχι του πνεύματος και ως εκ τούτου εξαιρετικά αδύναμους αντιπάλους.

Και πόσο μακρια θα πάει αυτή η βαλίτσα; Θα αποβάλουμε παιδιά από το σχολείο, θα αποκλείουμε εργασιακά ανθρώπους επειδή είπαν την τρισκατάρατη λέξη ή κάναν μια χειρονομία που παραπέμπει στην Χρυσή Αυγή; Μπήκαμε ήδη στην τροχιά της λογικής των πογκρόμ;

Για να βάλουμε λοιπόν κάποια πράματα στη θέση τους.

Ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι ένα εξόχως ανταγωνιστικό πεδίο όπου επιβραβεύεται η σωματική ανωτερότητα έναντι άλλων: Πηδάς καλύτερα, τρέχεις γρηγορότερα, βαράς δυνατότερα, έ είσαι ανώτερος και παίρνεις ένα σκασμό λεφτά για να συντηρούν τα κόπλεξ τους οι μάζες. Από τη φύση του δηλαδή ο αθλητισμός περιέχει σπερματικά στοιχεία που μπορεί να θρέψουν ναζιστικές ιδεολογίες.

Μήπως να καταργήσουμε τον αθλητισμό; Θα ήταν δημοκρατικό αυτό;

Αν πάμε τώρα στα ομαδικά αθλήματα και ιδιαίτερα στο πιο λαϊκίστικα εξ αυτών, το ποδόσφαιρο, ΓΑΜΗΣΕ ΤΑ.

Το ποδόσφαιρο είναι ένας κοινωνικός αταβισμός γεμάτος ταξικά στοιχεία, εθνικιστικά στοιχεία, φαλλοκρατικά στοιχεία, σεξιστικά στοιχεία, ηδονοβλεπτικά στοιχεία, κομπλεξισμούς, ακραία στοιχεία.

11 άντρες απέναντι σε άλλους 11 άντρες. Τι τους χωρίζει; Γιατί πολεμάνε; Για τη φανέλα και το σώβρακα.

Το ΑΡΗΣ και ξερό ψωμί, το ΠΑΟΚ δεν είναι ομάδα είναι θρησκεία είναι ξεκάθαρα διακηρύξεις φανατισμού που ασπάζονται εκατομμύρια συμπολίτες μας.

Είναι το απόλυτο αντιπαραγωγικό, απολιτικό και ανιδεολογικό τέλμα.  Για μια φανέλα αδειανή σκοτώνουν οι άνθρωποι το χρόνο τους. Οι αθλητές γερνάνε, πεθαίνουν, οι οπαδοί μένουν εκεί: Η ομάδα είναι εκεί, ιερή, αιώνια. 

Και δεν φτάνει μόνο αυτό: ενίοτε γίνεται ο ποδοσφαιρισμός γίνεται αντικοινωνικός: ανυπολόγιστες οι ζημιές σε ιδιωτική και δημόσια περιουσία από τους φανατικούς.

Και να ταν μόνο αυτό: Το ποδόσφαιρο αποτελεί από τις σημαντικότερες «αιτίες» τραυματισμού παγκοσμίως. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, φανατικοί και μη έχουν τραυματιστεί από τις συρράξεις οπαδών. Χιλιάδες έχουν σκοτωθεί.

Από τα «φονικά» αθλήματα, το ποδόσφαιρο είναι το πιο φονικό. Γιατί η φονική βία δεν λαμβάνει χώρα μέσα στο γήπεδο όπου υπάρχουν κανόνες. Λαμβάνει χώρα γύρω και έξω από αυτό όπου κάποιοι οπαδοί συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουν κανόνες (αυτό δεν είναι απόλυτο: Υπάρχουν συχνά και τα ντου των οπαδών μέσα στο γήπεδο)

Το ποδόσφαιρο δεν αποτελεί απλά εστία «βίας και ανομίας». Αποτελεί ενίοτε δεξαμενή βίας και ανομίας από την οποία επιχειρούν να αντλήσουν κυρίως ακραία δεξιά αλλά και κάποτε ακραία αριστερά στοιχεία ψημένους και ετοιμοπόλεμους μπαμπουίνους για τους σκοπούς τους.

Ας δούμε τι μας λέει η βρετανική εμπειρία, μια από τις πιο βεβαρυμμένες στην ιστορία του χουλιγκανισμού.

Τη δεκαετία του 1970, το αντιδραστικό «ακροδεξιό» κίνημα των σκινχεντάδων, προερχόμενο κυρίως από τα κατώτερα εργατικά στρώματα (ώρε κράξιμο που θα φάω από το ριζοσπάστη) συνάντησε τον χουλιγκανισμό: Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας: Κάποιοι χουλιγκάνοι γίναν σκινχεντάδες καικάποιοι  σκινχεντάδες χουλιγάνοι.

Το Εθνικό Μέτωπο, το αδερφό κόμμα της Χρυσής Αυγής στη Μ. Βρετανία κατά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 φλέρταρε αδιάκοπα και ενίοτε ταυτίστηκε με τμήμα του χουλιγκανισμού.

Στη Γερμανία η συσχέτιση νεοναζισμού χουλιγκανισμού δεν είναι σπάνια.

Και να ήταν μόνο αυτά τα κακά του ποδοσφαίρου.

Γιατί τους στρατούς των χρήσιμων ηλιθίων του τους αγοράζουν πακέτο με τις ομάδες καθόλα ύποπτοι και ενίοτε υπόδικοι επιχειρηματίες που μέσω της λαοφιλίας της ομάδας και των ποδοσφαιρικών συμμοριών ασκούν πολιτικές πιέσεις ή κάνουν πολιτικές εκδουλεύσεις ξεπλένοντας παράλληλα μαύρο χρήμα.

Χωρίς να κάνουμε κάποιο υπαινιγμό για την εντιμότητα τους ας αναφέρουμε απλά κάποια ονόματα προέδρων: Μπερλουσκόνι, Αμπράμοβιτζ, Γιλντιρίμ, Κόκκωτας,Ψωμιάδης,  Βαρδινογιάννης, Κόκκαλης κλπ κλπ.       

 Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ήδη στη φυλακή.

 Και δεν μας φτάνουν μόνο αυτά. Γιατί πολλοί χουλιγκάνοι φροντίζουν να βάψουν από μικρά τα παιδάκια τους, συντηρώντας για πάντα τον χουλιγκανισμό.

Φυσικά το ποδόσφαιρο δεν είναι η αιτία αλλά ένα γόνιμο χωράφι για όλα αυτά που αναφέραμε.

Αλλά ας γυρίσουμε στην περίπτωση Κατίδη. Είναι ακροεθνικιστής για αυτό και δε θα φορέσει το εθνόσημο.

Και δεν θα βρίσκεται στις γιορτές του συμβολικού εθνικισμού που είναι οι παγκόσμιες διοργανώσεις όπου οι αντίπαλες ομάδες δεν συγκρίνουν την πρόοδο τους στην επιστήμη τους, τη βιομηχανία τους, τη γεωργία τους,  τις τέχνες τους αλλά στέλνουν μια αντιπροσωπεία αθλητών για να κατατροπώσει μια άλλη αντιπροσωπεία αθλητών! Μεγαλειώδες.

Είπαμε: αταβισμοί.

Επικίνδυνοι. Ακραίοι από τη φύση τους.

Ο αθλητικός εθνικισμός έχει φτάσει σε τέτοια σημεία όπου οι αθλητές είναι πρόθυμοι ή απλά αναγκάζονται να γεμίζουν με αναβολικά, στεροειδή και άλλα για να δοξάσουν και να δοξαστούν! Βασικά για τα φράγκα το κάνουν από ένα σημείο και μετά αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.

Το αθλητικό στεροε-Ιδεώδες.

Για την ιστορία του Κατίδη χύθηκε τόνους μελάνι. Χύθηκαν δάκρυα. Ο Κατίδης δεν ήταν σε καμία θέση να υπερασπίσει τον εαυτό του. Λέγεται ότι έκλαψε μόλις κατάλαβε την ομοβροντία επιθέσεων απέναντι στο πρόσωπο του που σήκωσε το χέρι που ναζιστικά εξέτεινε ο Κατίδης.

Ήξερε ή δεν ήξερε τι έκανε; Ήταν πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος για να ξέρει; Όφειλε να ξέρει; Η λαϊκή ετυμηγορία θέλει τον Κατίδη αξιόποινο ναζιστικό γουρούνι. Η ΕΠΟ το ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο. Το ΚΚΕ το ίδιο. Η ΔΗΜΑΡ επίσης. Από όλους αυτούς , η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε μάλιστα τις ανακοινώσεις όλων των άλλων σε ψηφοθηρικό γλείψιμο των οπαδών της ΑΕΚ μιλώντας για τους «εκατομμύρια δημοκρατικούς οπαδούς της».

Φαντάζομαι ότι αν οι οπαδοί της ΑΕΚ είναι δημοκρατικοί εξ ορισμού επειδή είναι απλά οπαδοί της ΑΕΚ, ε το ίδιοι δημοκρατικοί θα πρέπει να είναι και οι οπαδοί των άλλων «μεγάλων σωματείων» αλλά και μικρότεροι. Λίγο πολύ να συμπεράνουμε από τη γελοία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι όλοι οι οπαδοί είναι δημοκράτες. Και ρε πούστη μου, από πού θα το βρει το κοντά στο διψήφιο ποσοστό που θα πάρει η ΧΑ χάρη σε τέτοιες μαλακίες στις επερχόμενες εκλογές που εκτιμώ θα έχουμε το καλοκαίρι;

Πόσες φορές θα την ψηφίσει ο Κατίδης και η Παπαχρίστου; Και γιατί με τους 9 εκατομμύρια (αν έχει η ΑΕΚ εκατομμύρια οπαδούς τότε πολλά εκατομμύρια οπαδούς έχει  ο Γάβρος, ο Βάζελος, ο ΠΑΟΚ, ο ΑΡΗΣ κλπ κλπ, δηλαδή τα μαθηματικά της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν οπαδοποιήσει όλη την Ελλάδα μαζί τις γυναίκες που συχνά είναι αντι-οπαδικές) «δημοκρατικούς οπαδούς» σε αυτή τη χώρα, γιατί έχουμε ολοένα και μεγαλύτερο έλλειμμα δημοκρατίας;

Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι το λιγότερο φαιδρή και συγκρίνεται μοναχά με αυτή της ΔΗΜΑΡ: «Μάλλον ο κύριος Κατίδης δεν γνωρίζει ότι η ΑΕΚ είναι ομάδα προσφύγων, που έχουν πληρώσει πολύ ακριβά το ρατσισμό και τον φασισμό»

Χαχαχα. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Η ΔΗΜΑΡ, το δεκανίκι μιας πολιτικής που δημιουργεί κάθε χρόνο χιλιάδες Έλληνες μετανάστες που θα πληρώσουν το ρατσισμό και τον φασισμό των Ευρωπαίων, μιλά εκ μέρους «προσφυγικού σωματείου». Η γελοιότητα σε όλη της το μεγαλείο.

Μόνο ο Στάθης Παναγούλης, αδερφός του ηρωικού επίδοξου τυραννοκτόνου Αλέκου Παναγούλο και δυστυχώς γυρολόγος της πολιτικής, τόλμησε να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση γράφοντας:  «Η ΔΗ.ΜΑ.Ρ. Του Κουβέλη, καταδίκασε απόψε τον χαιρετισμό του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γιώργο Κατίδη ( ο οποίος με κλάματα μετά το τέλος του αγώνα , όπως δήλωσε ο προπονητής του , δεν γνώριζε τί έκανε ) .....Άραγε πότε θα καταδικάσει ο Κουβέλης το διορισμένο μέσα από τις φυλακές του Κορυδαλλού το 1982 Μάκη Βορίδη σαν εκπρόσωπο της χούντας του Παπαδόπουλου;;; Με τον Βορίδη συναγελάζετε σήμερα ο Κουβέλης καθώς και με άλλα φασιστοειδή στοιχεία που βρίσκονται στην αγκαλιά τους Νέας Δημοκρατίας και πίνουν το αίμα του Ελληνικού Λαού… Η υποκρισία έχει και όρια κ. Κουβέλη!!!...»

Λάθος κύριε Παναγούλη. Η υποκρισία δεν έχει όρια. Ιδού πως κλείνει η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ.
« Το δηλητήριο του ναζισμού δεν πρέπει να μολύνει το ελληνικό ποδόσφαιρο»

Ναι. Το άσπιλο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τους στρατούς των φανατικών οπαδών να διοικούνται από βρώμικους επιχειρηματίες.

Αλλά για αυτά δεν γράφει η αριστερά (φυσικά όταν γράφω αριστερά δεν αναφέρομαι στη φανατικά νεοφιλελεύθερη μνημονιακή ΔΗΜΑΡ που παρέμενε ως πράκτορας εν υπνώσει στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να έρθει η ώρα της να παίξει το βρώμικο ρόλο της εξαπατώντας με την αριστερή προβιά της το εκλογικό σώμα) , δεν βγάζει ανακοινώσεις η αριστερά  που έχει αποκτήσει την κακή συνήθεια να διυλίζει τον κώνωπα και να καταπίνει την κάμηλον.  

Γιατί και η αριστερά δημαγωγεί και είναι στελέχη της είναι όμηροι του πολιτικαντισμού της. Και ψάχνει κάτι κακομοίρηδες όπως η Παπαχρήστου και ο Κατίδης για να δείξει τη σκληρή πυγμή του πολιτικά ορθού της.

Έχουν κοινά η πολιτική και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα: Βρώμικα, αντιπαραγωγικά, αντικοινωνικά, δημαγωγικά, λαϊκίστικα, γεμάτα στημένα ματσάκια όπου οι πολλοί χειροκροτούν τους λίγους που τους εξαπατούν μπροστά στα μάτια τους νομίζοντας πως οι πολλοί και οι λίγοι ανήκουν στην ίδια ομάδα. Φευ.

Η υποκρισία δεν έχει όρια. Όλοι πέσαν πάνω στον Κατίδη να τον φάνε, να τον κάνουν εξιλαστήριο θύμα. Τον αποκλείσαν δια βίου από την εθνική.

Δε θυμάμαι παρόμοια αντίδραση όταν το 1997 ο πολύς Πρετεντέρης έσπαγε σε κοινή θέα τον νόμο πετώντας από τις κερκίδες γεμάτο μπουκάλι νερού στο κεφάλι διαιτητή (για να θυμηθούμε λίγο και την αδικοχαμένη Μαλβίνα https://www.youtube.com/watch?v=M_SV5D8wo1Q). Ιδού πως είχε απολογηθεί για τη βία του ο «δημοσιογράφος» των λόμπι: «Ένα ολόκληρο γήπεδο κόχλαζε, φώναζε και πέταγε μπουκάλια εκείνη τη στιγμή. Eύλογο είναι κι' εσύ ν' αντιδράσεις με τον ίδιο τρόπο... εθιμικά. Δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται θέμα. Όποιος δεν έχει πάει γήπεδο, δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει αυτές τις στιγμές. Όταν νιώθεις ότι αδικείσαι, αντιδράς με όποιον τρόπο βρίσκεις πρόσφορο εκείνη τη στιγμή».

Χρόνια αργότερα θα γράψει για τη βία και τα γενεσιουργά αίτια της πολιτικοποίησης της Χρυσής Αυγής:

«Λυπάμαι, παιδιά, αλλά δεν υπάρχει καλή και κακή ανομία. Όπως δεν υπάρχουν δύο έννομες τάξεις – αυτή που μας γουστάρει και η άλλη…
 Εκτός κι αν η Χρυσή Αυγή αποδειχθεί όντως χρυσή ευκαιρία. Μια ευκαιρία να μιλήσουμε όλοι για όλα και κατ’ αρχήν για τους εαυτούς μας»

Μίλα για τον εαυτό σου Pretent-έρη.

Φυσικά δεν υπάρχουν πλέον στην Ελλάδα δύο έννομες τάξεις. Υπάρχουν αυτοί που γράφουν νόμους για να είναι υπεράνω νόμων και οι άλλοι που βρίσκονται κάτω από την μπότα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτών που είναι υπεράνω των νόμων.

Και αυτό είναι ακριβώς το φαινόμενο που νομιμοποίησε στην αντίληψη του κόσμου την ψήφο στην Χρυσή Αυγή. Η αίσθηση μιας κατάφορης αδικίας. Οι ψήφοι της έρχονται κυρίως από τα λαϊκά στρώματα, όχι από τους Πρετεντέρηδες και τις Τρέμηδες… Εκτός και αν φυσικά τα αφεντικά τους τους υποδείξουν να ψηφίσουν ΧΑ για τους δικούς τους λόγους.

Ο Πρετεντέρης λοιπόν δεν αποκλείστηκε για την περιφρόνηση του «προς την έννομη τάξη του» και για τον χουλιγκανισμό του από κανέναν και από πουθενά. Δεν δέχτηκε καμιά ομοβροντία καταδικών για την αλόγιστη και απρόκλητη βία του. Τον έπνιγε το δίκιο τον καημένο. Από τότε πάλευε για αυτό.

Ο Πρετεντέρης δεν καταδικάστηκε από την κοινή γνώμη. Αντίθετα, πρόκοψε. Γιατί ο Πρετεντέρης ήταν και είναι με τους λίγους. Τους δυνατούς.

Ο Κατίδης πάλι, την πλήρωσε τη νύφη. Γιατί ο Κατίδης ούτε Βορίδης είναι, ούτε Πρετεντέρης. Γιατί δεν έχει τις πλάτες του συστήματος. Γιατί είναι εύκολος αντίπαλος. Το εύκολο θύμα για να ξεπλύνουμε τις αμαρτίες μας.

Να κλείσουμε διερευνώντας το επίμαχο θέμα λες και κρίνεται το μέλλον μας από την ετυμηγορία: Ήξερε τι έκανε ο Κατίδης ή όχι; Είναι ο Κατίδης νεοναζί ή ο ναζιστικός χαιρετισμός ήταν απλά μια μαλακία της στιγμής; Τεράστια, εναγώνια, υπαρξιακά ερωτήματα.

Ας συμβουλευτούμε τον Josef Smolic που έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τη σχέση του πολιτικού εξτρεμισμού με το ποδόσφαιρο, μια σχέση που σας διαβεβαιώνω πως δεν ξεκίνησε με τον Κατίδη.  Γράφει λοιπόν ο Smolic για τον χουλιγκανισμό στην Τσεχία:

«Σε ποδοσφαιρικά στάδια, είναι εφικτό να δεις ναζιστικούς χαιρετισμούς καθώς και την επίκληση Ναζιστικών, ρατσιστικών, και αντισημιτικών σχολίων και συνθημάτων. Παρά το γεγονός αυτό, δεν δύναται να βεβαιωθεί πως άτομα που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο συνδέονται με ακροδεξιές οργανώσεις που δρουν στην Τσεχία.  Στο μεγαλύτερο μέρος του αυτό το φαινόμενο σχετίζεται κυρίως με προκλήσεις από άτομα κάτω από την επήρεια αλκοόλ ή από συμμορίες χούλιγκανς που θεωρούν αυτό το είδος συμπεριφοράς σαν το φυσιολογικό εθιμοτυπικό που συνοδεύει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα»

Είμαι από τη Μακεδονία. Για χρόνια άκουγα Αθηναίους οπαδούς να αποκαλούν Μακεδόνες οπαδούς «Βούλγαρους». Δεν θεώρησα τους Αθηναίους οπαδούς πράκτορες του βουλγαρικού επεκτατισμού ή κρυφοσκοπιανούς. Τους θεωρούσα αυτό ακριβώς που τους θεωρώ και τώρα, αυτό που θεωρώ και τους Μακεδόνες και τον κάθε καταγωγής φανατικό οπαδό: Λιγότερο ή περισσότερο ηλιθίους, χρήσιμους και άχρηστους.

Ο Κατίδης ως νεαρός ποδοσφαιριστής είναι προϊόν μιας ποδοσφαιρικής υποκουλτούρας με αισχρές ύβρεις προς ζωντανούς και νεκρούς, προς όσια και ανόσια και με αντίστοιχες επιδείξεις βίας, εμφορούμενες από στερεότυπα ρατσιστικά, σεξιστικά, φυλετικά και ότι βάζει ο νους σας.

Αυτά είναι τα γήπεδα μας και τα γήπεδα μας είναι μια πτυχή της κοινωνίας μας. Τι να κάνουμε τώρα; Να γκρεμίσουμε τα γήπεδα; Να απαγορεύσουμε το ποδόσφαιρο; Αυτά δε γίνονται. Δεν είναι δημοκρατικά. Έτσι λοιπόν αντί για συνολική καταδίκη των εκφυλιστικών φαινομένων που συνοδεύουν το ποδόσφαιρο και τη σάπια κοινωνία μας, καταδικάζουμε έναν ποδοσφαιριστή για να έχουμε ήσυχη τη συνείδηση μας. Ένας ακόμη αποδιοπομπαίος τράγος.

Η αριστερά για μία ακόμη φορά επιδεικνύει υπερευαισθησία στα μικρά και αδιαφορία στα μεγάλα.  

Κάντε τον Κατίδη βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Κάντε τη Χρυσή Αυγή κυβέρνηση με τις μαλακίες που κάνετε. Κάντε ότι σκατά θέλετε. Ένα πράγμα μην κάνετε: Μην σπάτε μπάλες με τον πολιτικό ορθό σας.  

Εγώ θα καθίσω να ακούσω τον ιδιοφυή τον Τζιμάκο τον Πανούση που τα χει πει καλύτερα από όλα τα κόμματα σας μαζί:

Βούλγαροι, Βούλγαροι,
χανούμισσες βαζέλες
όλο το έθνος προσκυνάει
σώβρακα και φανέλες

Και αφού λύσαμε το θέμα του Κατίδη και εκτονωθήκαμε λίγο ας γυρίσουμε σιγά σιγά στα αδιέξοδα που μας επιβάλλει η κεντρική πολιτική σκηνή και μας περιμένουν με το πελώριο και πειναλέο στόμα τους. Ο κόσμος σου δεν έγινε καλύτερος επειδή ο Κατίδης αποκλείστηκε από την Εθνική σου.   

Read More »

Το αίμα του Παύλου στάζει ακόμη από τις τηλεοπτικές οθόνες

Το αίμα του Παύλου στάζει ακόμη από τις τηλεοπτικές οθόνες

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Χθες στο Κερατσίνι δολοφονήθηκε ο Παύλος Φύσσας. Μαζί του δολοφονήθηκαν και λίγο από τα νιάτα, λίγο από την τέχνη, λίγο από την ελπίδα, όλα αυτά που το σύστημα εξουσίας δολοφονεί συστηματικά όλα αυτά τα χρόνια.  Το φτωχοκερατσίνι φτώχυνε ακόμη περισσότερο.

Με αυτή την έννοια, η στυγερή δολοφονία του Παύλου είχε χαρακτηριστικά πολιτικής δολοφονίας όπου στόχος δεν είναι η εξόντωση ενός φυσικό προσώπου αλλά και των ιδεών του και των δράσεων του.

Ήταν όμως πολιτική δολοφονία;

Ρωτήστε το δολοφόνο του. Έναν εργάτη σε ιχθυόσκαλα με στενές σχέσεις με τη ΧΑ.

Έδωσε η ηγεσία της ΧΑ εντολή δολοφονίας στους επιχειρησιακούς της; Την είχαν στημένη στον Παύλο Χρυσαυγίτες και στήσανε ένα καυγά με πρόφαση το ποδόσφαιρο και τα πολιτικά για να φανεί ο Παύλος θύμα καυγά και όχι θύμα πολιτικής δολοφονίας; Είναι ο Παύλος ο πρώτος από μια σειρά πολιτικών δολοφονιών; Ξαμόλυσε το κράτος το σκυλί του παρακράτους το οποίο μέχρι πρότινος το κρατούσε με κοντό λουράκι;

Η χθεσινή δολοφονία φαντάζει να είναι κλιμάκωση ενός νέου τρόπου δράσης και μιας πρωτοφανούς επιχειρησιακής κλιμάκωσης εκ μέρους της ΧΑ.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Άρχισε η ΧΑ να νιώθει τόσο σίγουρη για τη δημοφιλία της που δεν φοβάται να κρύψει το πραγματικό της πρόσωπο;

Ή μήπως ήρθε η ώρα για το Μιχαλολιάκο να ξεπληρώσει τις χάρες και τα χρέη προς το σύστημα εξουσίας που του ζητά τη δεδομένη στιγμή ως άλλος Αβραάμ να θυσιάσει το παιδί του την Χρυσή Αυγή που με τόσο μόχθο και τόσο δόλο κατάφερε να αναθρέψει στα πέτρινα χρόνια του εξτρεμιστικού εθνικισμού;

Μέσα σε λίγες μέρες απανωτά χτυπήματα που αποδίδονται στη Χρυσή Αυγή σε έκρυθμες φτωχογειτονιές όπου τα βιωτικά προβλήματα ασκούν τεράστιες πιέσεις στους κατοίκους της. Σε περιοχές καζάνια έτοιμα να σκάσουν.

Επικίνδυνα χτυπήματα σε αφισοκολλητές του ΚΚΕ. Η δολοφονία του Παύλου στο Κερατσίνι.

Τι σκατά συμβαίνει;

Μέχρι και πρότινος η ΧΑ διατηρούσε ένα προφίλ συγκρούσεων χαμηλής έντασης.

Οι οργανώσεις της ποτέ δεν είχαν εμπλακεί σε συγκρούσεις πλήρους φάσματος με τις πολυμερέστερες ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Μέχρι πρότινος η ΧΑ αρκούνταν σε εντυπωσιασμούς. Χτυπούσε στη ζούλα μετανάστες για να διατηρεί τη φήμη του Ελληναρά υπέρμαχου και απλά θρασύτατα τραμπούκιζε απέναντι στην αριστερά. Και φρόντιζε στις επιδείξεις θράσους της να είναι οι κάμερες εκεί.

Και οι κάμερες ήταν πάντα εκεί. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε. Τα μήντια ήταν αυτά που από όλο το φάσμα του εξτρεμιστικού εθνικιστικού χώρου φρόντισαν να αναδείξουν τη σωστή στιγμή το παιδί του Μιχαλολιάκου, ενός ανθρώπου που πρώην σύντροφοι του στον εξτρεμιστικού εθνικιστικό χώρου τον έχουν χαρακτηρίσει ως χαφιέ και ρουφιάνο.

Το αλισβερίσι της ΧΑ με τα μήντια και το σύστημα εξουσίας ήταν αμοιβαία ωφέλιμο. Ακόμη και όταν το μήνυμα των μηντια ήταν αρνητικό, αυτό μεταφραζόταν σε ψήφο εμπιστοσύνης στη Χρυσή Αυγή καθώς αυτή προβαλλόταν ως «το μοναδικό κόμμα το οποίο πολεμούσαν λυσσαλέα τα διεφθαρμένα μήντια» και έτσι η Χρυσή Αυγή αναρριχόταν σε τρομακτικά δημοσκοπικά ύψη ως αδιάφθορο και εθνοκεντρικό κόμμα. Η επιδέξια τοποθέτηση του δεκανικιού του συστήματος από τα μήντια αλλά και από το ίδιο το κόμμα στο ευρύτερο αντιμνημονιακό μπλοκ επιπρόσθετα στιγμάτιζε τον αντιμνημονιακό χώρο με τις κατηγορίες της ακρότητας, της μισαλλοδοξίας, των φασίζουσων αντιλήψεων, μια πρακτική που αποκορύφωμα της ήταν η θεωρία των δύο άκρων.

Έτσι λοιπόν, για μία ακόμη φορά η ΧΑ αποτέλεσε τον κυματοθραύστη της λαϊκής δυσαρέσκειας, οργής και απόγνωσης τα οποία σφετερίστηκε και καρπώθηκε προστατεύοντας την νέα δεξιά ακροδεξιών αντιλήψεων του Αντώνη Σαμαρά.

Η ίδια η άνοδος της ΧΑ ήταν άλλωστε έξοχο εσωτερικό επιχείρημα για την ακροδεξιοποίηση της Νέας Δημοκρατίας υπό τον Αντώνη Σαμαρά. Κοιτάξτε ΝεοΔημοκράτες. Οι τραμπούκοι μας μας κλέβουν ψήφους. Τι χρειάζεται να κάνουμε; Τι πρέπει να κάνουμε; Να δείξουμε πυγμή και αποφασιστικότητα. Με αυτό τον τρόπο η ΧΑ έγινε επιχείρημα διολίσθησης της δεξιάς προς τις ακροδεξιές αντιλήψεις.

Παράλληλα, η άνοδος της ΧΑ έδωσε διαπραγματευτικά χαρτιά και απέναντι στην παραπαίουσα μνημονιακή ψευτοαριστερά καθώς και ο Βενιζέλος και η ΔΗΜΑΡ γνώριζαν πολύ καλά ότι η ΧΑ είναι παιδί της βαθειάς δεξιάς. Εξ ου και η σύμπραξη ΔΗΜΑΡ ΠΑΣΟΚ για να τοποθετηθεί η ΧΑ εκτός νόμου και η άρνηση της ΝΔ να συμπράξει. Όλο αυτό το παζάρι καμιά σχέση δεν είχε με την προστασία της δημοκρατίας και κάθε σχέση με την προστασία των  προνομίων της εξουσίας: Περισσότερο ακροδεξιό παρακράτος ήταν απειλή για το ΠΑΣΟΚΙΚΟ παρακράτος, τουλάχιστον για τα χαμηλόβαθμα κλιμάκια του. Και λιγότερο ΠΑΣΟΚΙΚΟ παρακράτος σήμαινε καθόλου ΠΑΣΟΚ καθώς αυτό αποτελούσε το τελευταίο του προπύργιο.

Αυτός είναι ο λόγος που ο αντιβενιζελικός του πρώην ΠΑΣΟΚ Ανδρέας Λοβέρδος έπλεξε εγκώμια στη Χρυσή Αυγή και την παρουσίασε ως γνήσιο κίνημα, γιατί ο Βενιζέλος και η εξουσιοφρένεια του μπλόκαραν τις όποιες λίγες δυνατότητες για τη συγκρότηση ενός νέου «κεντροαριστερού» χώρου. Όπως περιγράφεται λοιπόν το Φεβρουάριο του 2013:

«Σε μια προκλητική τοποθέτηση, ο Ανδρέας Λοβέρδος χαρακτήρισε την Χρυσή Αυγή «ελληνική Χεζμπολάχ» και «πρώτο κίνημα που γεννιέται αυθεντικά μετά την Μεταπολίτευση», ενώ τόνισε ότι «κάνει ακτιβισμό πάνω σε μεγάλα προβλήματα» και «παράγει εμπιστοσύνη και απολαμβάνει δημοσκοπικά ποσοστά».

Επιπλέον, ο πρώην υπουργός επισήμανε ότι «βγάζοντας τα γενικά πολιτικά τους προτάγματα, η Χρυσή Αυγή μοιάζει με την υπόλοιπη αντιπολίτευση, λέει ό,τι λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ».

Την τοποθέτηση αυτή έκανε ο Ανδρέας Λοβέρδος στη διάρκεια συνέντευξής του στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ την Τρίτη. Συγκεκριμένα ερωτηθείς για την δημοσκοπική άνοδο της Χρυσής Αυγής, είπε: «Είναι αυθεντικό το ποσοστό».

«Πάνω σε μεγάλα προβλήματα, όπως το μεταναστευτικό, το παρεμπόριο και η έλλειψη ασφάλειας και αστυνόμευσης κάνει ακτιβισμό η ελληνική Χεζμπολάχ και παράγει εμπιστοσύνη και απολαμβάνει ποσοστά. Αυτό γιατί να το καταγγείλει κανείς;» αναρωτήθηκε ο Ανδρέας Λοβέρδος.

Και συνέχισε στο ίδιο στιλ: «Γιατί μας προβληματίζει το γεγονός ότι ανεβαίνει κάποιος που κάνει, με τρόπο ακτιβίστικο, πολιτική πάνω σε αυθεντικά προβλήματα;»

Πρόκειται για το «πρώτο κίνημα που γεννιέται αυθεντικά», μετά την Μεταπολίτευση σημείωσε ο πρώην υπουργός.

Επιπλέον, τόνισε: «Όταν μιλάμε επί της ουσίας, βγάζοντας τα γενικά πολιτικά τους προτάγματα, η Χρυσή Αυγή μοιάζει με την υπόλοιπη αντιπολίτευση. Λένε ό,τι λέει και ο ΣΥΡΙΖΑ». 

Κατέληξε, δε, με την παρατήρηση: «Δεν τους κλέβεις τη δύναμη όταν τους καταγγέλλεις»

Έτσι λοιπόν, πριν η ΧΑ αποτελέσει μπαμπούλα ή σκιάχτρο για την κοινή γνώμη, έχει διατελέσει επιτυχημένα το ρόλο του μπαμπούλα και του σκιάχτρου για τα μεγάλα κόμματα.

Από την άλλη πλευρά, ένα μεγάλο κομμάτι της αριστερής νομενκλατούρας, αποφάσισε αντανακλαστικά και σχεδόν υστερικά να προβάλει τα δικά της φαντάσματα και να μεγαλοποιήσει τον κίνδυνο της ΧΑ μιλώντας για αναβίωση του φασισμού και του ναζισμού όταν η ίδια η ΧΑ δεν είναι παρά ένα άδειο κέλυφος που αδυνατεί να παράξει οποιοδήποτε είδους ιδεολογία και απλά ενσωματώνει και αλέθει κάθε είδος ακροδεξιά τάση.

Με αυτά και με αυτά, η ΧΑ μπήκε στην κουβέντα του κάθε Έλληνα. Μπήκε στην πραγματικότητα του. Μπήκε στην πολιτική ζωή. Γιατί παρότι πριν το μνημόνιο υπήρχαν πλείστα ψύχραιμα δημοσιεύματα που καταδείκνυαν τι ακριβώς είναι και πως δημιουργήθηκε η ΧΑ όπως αυτά του σημαντικότατου Ιού της ελευθεροτυπίας, την εποχή του μνημονίου η ρητορική κατά της ΧΑ εξαντλήθηκε σε κατηγορίες περί ναζισμού και φασισμού με την επεξήγηση ότι και τα δύο ήταν πάντα τα σκυλιά και οι φρουροί του κεφαλαίου, δίνοντας έτσι στη ΧΑ μια ιστορική διάσταση που ποτέ δεν είχε.

Γιατί η ΧΑ, μέχρι και σχετικά πρόσφατη, ούτε κίνημα ήταν, ούτε ιδεολογία ήταν. Ήταν απλά ένας μηχανισμός χειραγώγησης του ακροδεξιού χώρου από τον κο Μιχαλολιάκο για λογαριασμό των ενθυλακωμένων μέσα στη ΝΔ ακροδεξιών και μάλλον και των μυστικών υπηρεσιών. Ένας μηχανισμός του παρακράτους που ήταν εύκολα να ελεγχθεί.

Άλλωστε ο συγκεκριμένος χώρος έβριθε χαφιέδων. Εξ ου και η πολύ στενή του σχέση με τα σώματα ασφαλείας. Ο χώρος του εξτρεμιστικού εθνικισμού βρισκόταν για δεκαετίες υπό τον σχεδόν πλήρη έλεγχο του συστήματος εξουσίας, περισσότερο μάλλον από το διακηρυγμένο αντίπαλο του, την ακροαριστερά. Το σύστημα εξουσίας χρησιμοποιούσε εξτρεμιστές εθνικιστές για βρωμοδουλειές, τους κάλυπτε και που και που πετούσε κάποιους από αυτούς στα σκουπίδια όχι μόνο για να προφασίζεται ότι υπάρχει χάσμα αγεφύρωτο ανάμεσα στον κοινοβουλευτισμό και την ακροδεξιά καθώς και ανεξάρτητη δικαιοσύνη αλλά και για να ξεφορτώνεται τον κάθε επικίνδυνο που είχε την τάση να ξεφεύγει από την ασφαλίτικη μάντρα.  Και ο Μιχαλολιάκος φαίνεται να ήταν από τους τροχόμπατσους αυτής της διαδικασίας. Εξ ού και η αναγνώριση του μόχθου του και η ανάδειξη του σε κεντρικό πολιτικό πρόσωπο στα χρόνια του μνημονίου.

Αυτά μέχρι και σχετικά πρόσφατα. Γιατί στη νέα χιλιετία αρχίζει μια νέα στρατηγική, αυτής της ανακατάληψης από την ακροδεξιά μιας δεξιάς που βούλιαζε στην μετριοπάθεια. Το πρώτο βήμα  στη στρατηγική αυτή ήταν η ανάδειξη του μορφώματος του ΛΑΟΣ της αλεπούς της πολιτικής του Καρατζαφέρη σε σημαντικό πολιτικό παίχτη. Η άνοδος του ΛΑΟΣ και η επανεμφάνιση της ακροδεξιάς δεν προβλημάτισε τότε καθόλου το ΠΑΣΟΚ. Αντίθετα, το χαροποιούσε καθώς το ΛΑΟΣ «έκλεβε» ψηφοφόρους από τη ΝΔ και ασκούσε πολλαπλές πιέσεις σε αυτήν.

Δεν προβλημάτισε ιδιαίτερα ούτε την αριστερά καθώς αυτή βρισκόταν με το ένα μάτι στο ιστορικό παρελθόν και με το άλλο στο ουτοπικό μέλλον με αποτέλεσμα να αλληθωρίζει μονίμως.

Στα χρόνια του μνημονίου, ο Καρατσαφέρης θα θυσιάσει το παιδί του. Θα το σφάξει στο γόνατο ψηφίζοντας το μνημόνιο 1. Θα απελευθερώσει τους ψηφοφόρους του αφού πρώτου ακροβολιστούν μέσα στη ΝΔ η λαϊκιστική εθνικιστική προνύμφη του μετέπειτα ελιτιστή μνημονιακού υπουργού Άδωνη Γεωργιάδη, ο γόνος του θεωρητικού του εξτρεμιστικού εθνικισμού Κωνσταντίνου Πλεύρη, ο Θανασάκης Πλεύρης, ενώ ο πατέρας του θα τοποθετηθεί στο ΛΑΟΣ για να σώσει την εθνικιστική τιμή του οικογενειακού ονόματος.  Έτσι «πλευρί»ζεται η νέα ακροδεξιά δημοκρατία.

Το πιο πολύτιμο δώρο του στη ΝΔ το ΛΑΟΣ θα είναι ο Μάκης Βορίδης. Προερχόμενος από το κολλέγιο αμερικανοπρέπειας που λέγεται κολλέγιο Αθηνών όπως και οι Γεώργιος Παπανδρέου και Αντώνης Σαμαράς, ο Μάκης ο «Σφυρής» Βορίδης θα θητεύσει στο χώρο της ακροδεξιάς όπου θα  αντικαταστήσει στην ηγεσία της χουντικής ΕΠΕΝ τον Μιχαλολιάκο ο οποίας θα την εγκαταλείψει για να ιδρύσει τη ΧΑ.

Όταν φτάνει λοιπόν η χώρα στα πρόθυρα της εποχής του μνημονίου, έχει πρωθυπουργό τον Γ. Παπανδρέου, αρχηγό της μείζονος αντιπολίτευσης τον Α. Σαμαρά και δεύτερο τη τάξει στο ΛΑΟΣ τον Μάκη Βορίδη, όλοι τους παιδιά του κολλεγίου Αθηνών.

Ανίερες συμμαχίες και «ιερές» προδοσίες

Η ύπαρξη της ΧΑ δεν είναι χρήσιμη μόνο για την ακροδεξιά ΝΔ. Η ΧΑ δίνει νέο λόγο ύπαρξης σε ιδεοληπτικούς ακραίους χώρους της εξωκοινοβουλετικής  αριστεράς που αντλούν από την ύπαρξη και τη δράση της ΧΑ πραγματιστικά πλέον επιχειρήματα για να στρατολογήσουν νέες φουρνιές υποστηρικτών ή και μελών που θα εξυπηρετήσουν την ατζέντα τους. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, συγκεκριμένοι χώροι δε διστάζουν να δείξουν όχι μόνο υπερβάλλοντα ζήλο στην καταπολέμησή της αλλά και να αποδίδουν μέσα σε όλες τις εγκληματικές ενέργειες που η ΧΑ έχει διαπράξει και ενέργειες που δεν έχει διαπράξει, μια πρακτική που έχουμε ψηλαφήσει σε προηγούμενα άρθρα. Αυτές οι διαψεύσιμες  πρακτικές είναι ικανές να πείσουν στελέχη της ΧΑ για τον «αόρατο» κίνδυνο μιας υπέρτερης ανθελληνικής δύναμης που διατρέχει διαγώνια την πολιτική, οικονομική και πνευματική ζωή της χώρας, χαρίζοντας μέσα στις κρισιακές συνθήκες στους σκληρούς πυρήνες της ΧΑ νεόκοπους φανατικούς, πλήρως υποταγμένους και πιστούς στη θέληση του Μιχαλολιάκου. 

Αφού λοιπόν τόσοι πολλοί έχουν κέρδη από την άνοδο της ΧΑ, αφού οι μνημονιακοί έχουν τον υπέρτερο κίνδυνο που αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά προβλήματα του τόπου που είναι οι μνημονιακές πολιτικές και οι ληστρικές πρακτικές των ντόπιων ολιγαρχών και των διεθνών ελίτ, αφού χώροι της ακροαριστεράς είδαν να παίρνουν σάρκα και οστά οι (όχι πάντα) φανταστικοί τους εχθροί και αφού το σύστημα εξουσίας σκοπίμως πολώνει τα δύο άκρα στα οποία εντέχνως τοποθετεί και τις αντιμνημονιακές δυνάμεις για να έχει άλλοθι για μόνιμη αστυνομοκρατία, διαρκή καταστολή και ατσαλένιο έλεγχο, προς τι αυτή η έξαρση της επιχειρησιακής δράσης της ΧΑ;

 Φυσικά και πρόκειται για προβοκάτσια. Της ΧΑ, του συστήματος εξουσίας ή και των δύο από κοινού.

Θα παραξένευε κάποιον να μάθει ότι αυτή η επιχειρησιακή έξαρση της ΧΑ ή όποιου υποκαθιστά τη ΧΑ ή και των δύο μαζί, δεν περιορίστηκε στο ΚΚΕ ούτε στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά.

Δεν τη γλύτωσε ούτε και η ακροδεξιά.

Έτσι στον Μελιγαλά, στις 15 Σεπτέμβρη, Χαυγίτες θα επιτεθούν σε άτομα της νεολαίας του ΛΑΟΣ, τη ΝΕΟΣ!

Και δε θα σταματήσουν σε αυτούς που χρωστούν την κεντρική τους πλέον πολιτική ύπαρξη. Οι Χαυγίτες θα χτυπήσουν και υποτιθέμενα ομοϊδεάτες τους του εξτρεμιστικού εθνικισμού.

Ένα φάντασμα από τα παλιά.

Tι ωθεί λοιπόν τη ΧΑ να διεκδικεί τώρα μέσω επίδειξης ωμής βίας το αδιαμφισβήτητο και μη ανακλητό της ηγεμονίας στην ακροδεξιά πτέρυγα; Τους άνοιξε η όρεξη τώρα που μεγάλωσε η εκλογική τους πίττα και η εμπιστοσύνη που δείχνει μέρος του πληθυσμού στον μηχανισμό τους; Αποθρασύνθηκαν;

Ή ήρθε μήπως η ώρα να ξεπληρώσουν τα χρωστούμενα στη συστημική ακροδεξιά και να ξανακάνουν στο φως της ημέρας πλέον τις βρομοδουλειές που τους τάζουν; Να δημιουργήσουν κλίμα φόβου και διχόνοιας που θα καταστείλει τις επερχόμενες γενικευμένες λαϊκές αντιδράσεις και που θα δώσει πάτημα στην ακροδεξιά ΝΔ του Σαμαρά για μόνιμη αστυνομοκρατία; 

Ή μήπως κάτι άλλο που κάλλιστα μπορεί να συνδυαστεί με τα ανωτέρω;

Όπως γνωρίζει καλά και ο κος Μιχαλολιάκος, τα λυσσασμένα σκυλιά τα έχεις με λουρί αρκετά μακρύ για να δαγκώνουν που μπορεί όμως άνα πάσα στιγμή να το τραβήξεις για να τα πνίξει ή να το κόψεις και να τα αφήσεις να γκρεμοτσακιστούν.  

Το ξέρει, το έκανε και στον λεγόμενο πρώην υπαρχηγό του Περίανδρο, τον κατά κόσμο Αντώνη Ανδρουτσόπουλου, όταν αυτός βρέθηκε αντιμέτωπος με βαρύτατες κατηγορίες σε ένα περιστατικό από το 1998 που μοιάζει τόσο πολύ εξωτερικά με αυτό τις δολοφονίας του Παύλου Φύσσα:   ομάδα ακροδεξιών που περιγράφηκαν ως χρυσαυγίτες επιτέθηκαν απρόκλητα και μάλλον προμελετημένα με ρόπαλα και δολοφονικές προθέσεις τον Ιούνιο του 1998 σε καφέ έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων σε τρεις άντρες που συμμετείχαν σε εκπαιδευτικό συλλαλητήριο,  στέλνοντας για τρεις μήνες στην εντατική των έναν εξ αυτούς, τον Δημήτρη Κουσουρή.

 Ο αρχικά φυγόδικος Περίανδρος καταδικάστηκε για κάμποσα χρόνια και αποφυλακίστηκε το 2009 έχοντας αποκτήσει το στάτους του ήρωα για χώρους του ακραιφνούς εθνικισμού.

Χρονικά κοντά στην αποφυλάκιση του Περίανδρου, εμφανίζεται μια νέα (;) ακροδεξιά οργάνωση η οποία τον αναγνωρίζει ως το μοναδικό σύγχρονο ήρωα του ελληνεθνικισμού, οι ΑΜΕ (Ανένταχτοι Μαιάνδριοι Εθνικιστές) οι οποίοι θα ξεκινήσουν την επιχειρησιακή τους δράση κάνοντας συμβολικό και όχι μόνο ανταρτοπόλεμο σε καταλήψεις αντιεξουσιαστών και σε γραφεία της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ενώ η εξέλιξη της δράσης τους μου είναι προς το παρόν άγνωστη.

Οι ΑΜΕ, όπως και ο Περίανδρος, αποκηρύττουν τη Χρυσή Αυγή και υπογράφουν ενίοτε τη δράση τους με τον προσδιορισμό Anti-Antifa.

Σε αυτό το σημείο ας μας επιτραπεί ένας συσχετισμός που ίσως να είναι και χρήσιμος σε σχέση με  τη δολοφονία του Παύλου του Φύσσα, ίσως πάλι και εντελώς άσχετος: Η καθόλου περίεργη σύγκλιση εξτρεμιστικού εθνικισμού και χουλιγκανισμού όπως αυτή βρίσκεται (φανταζόμαστε ανάμεσα σε άλλες) στην περίπτωση πχ της Anti-antifa gate 13, της ομάδας εθνικιστικών φανατικών του Παναθηναϊκού.

Αλλά ως συνεχίσουμε σε πιο στέρεο έδαφος:

Ο Περίανδρος, ή μάλλον τα μήντια στέλνουν στη Χρυσή Αυγή ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Στις 9 Ιούνη του 2013, ο Περίανδρος, ένας φανατισμένα ιδεολόγος εξτρεμιστής εθνικιστής επιτίθεται στον πρώην αρχηγό του προειδοποιώντας την ΧΑ πως αν ανοίξει το στόμα του το νεοναζιστικό κόμμα θα διαλυθεί. Σύμφωνα με τη Real News λοιπόν: «ο Περίανδρος κατηγορεί… τον Μιχαλολιάκο και όσους βρίσκονται δίπλα του για τη «δίωξή του από την αστυνομία και τη φυλάκισή του» κάνοντας λόγο για «ανανδρία» του αρχηγού του νεοναζιστικού κόμματος.

Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές που επικαλείται η εφημερίδα «είναι οργισμένος με την ομάδα Μιχαλολιάκου» και σημειώνει πως «δεν εκτίμησαν ότι δεν μίλησε που θα μπορούσε να είχε κλείσει η Χρυσή Αυγή». Υποστηρίζει επίσης πως «έχει στα χέρια του στοιχεία με τα οποία αποδεικνύεται η κατασκευή της ενοχής του από την κατασυκοφάντηση που οργάνωσε στενός συνεργάτης του Μιχαλολιάκου, ο οποίος παραμένει στο πλευρό του μέχρι σήμερα».
 Όπως αναφέρεται, ο Περίανδρος σημειώνει πως τον «άφησαν στη φυλακή γνωρίζοντας ότι δεν μπορούσε από το κελί να διαχειριστεί το πολιτικό του παρελθόν και πόνταραν πως δεν θα αποκαλύψει» ποιοι φέρουν ευθύνη για την επίθεση στον Κουσουρή. Όπως υποστηρίζει στο δικαστήριο δεν μίλησε για να μην διασπαστεί ο νεοναζιστικό χώρος. Η Real News, που επικοινώνησε μαζί του, αναφέρει πως ο ίδιος δήλωσε ότι «υπολείπεται πολιτισμού» και «είναι πλέον άνευ αρετής, τιμής και πνευματικών χαρισμάτων». «Ο νεοπλουτισμός της και οι δηλώσεις πολιτικής μετανοίας των ηγετίσκων της οδηγούν σε αδιέξοδο (...) Οι ίδιοι ο αγνοί εθνικιστές θα απορρίψουν τη συνεργασία της Χρυσής Αυγής με το καθεστώς και θα αναζητήσουν ζωτική δράση με πνεύμα θυσίας», δηλώνει.

Σύμφωνα με τη Real News, στην εν λόγω επιστολή στέλνονται πολλαπλά μηνύματα στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής. Μεταξύ άλλων αναφέρεται πως «οι πολιντικάντες της συμφοράς στη ΧΑ –κάποιες αναλφάβητες καρικατούρες – επιδιώκουν παντοιοτρόπως να καταξιωθούν ως βουλευτές».

Ο Περίανδρος προχώρησε και σε μήνυση του άλλοτε φίλου του και νυν βουλευτή της ΧΑΗλία Παναγιώταρου για συκοφαντική δυσφήμιση καθώς ο δεύτερος ισχυρίστηκε ότι ο πρώτος ήρθε σε αλισβερίσι με το καθεστώς για να περικοπεί η ποινή του.

Ο Μιχαλολιάκος και η τσακαλοπαρέα του βρέθηκαν λοιπόν αντιμέτωποι μόλις δύο μήνες πριν με ένα φάντασμα που μπορεί να βγάλει σκελετούς από τη ντουλάπα της ΧΑ.

Φοβάται λοιπόν η ΧΑ τον Περίανδρο; Προφανώς η απάντηση είναι ναι. Εξ ού και το ξύλο που ρίξαν άφθονο προς συμμόρφωση στους μετριοπαθείς ακροδεξιούς της νεολαίας του ΛΑΟΣ, ΝΑΟΣ στον Μελιγαλά στις 15 Σεπτέμβρη του 2013 σε μια επίδειξη ακροδεξιου ηγεμονισμού. Καθώς και το ξύλο που ρίξαν πάλι στον Μελιγαλά στον Αστέριο Χάμο, πρόεδρο της εξτρεμιστικής οργάνωσης «Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος»: Όπως αναφέρει σε σχετική ανακοίνωση του
«Ο Πατριωτικός Ελληνικός Σύνδεσμος καταγγέλει σε όλους τους Εθνικιστές και τους Πατριώτες την αναίτια, άνανδρη, βάναυση και δολοφονική επίθεση που έγινε εις βάρος του Προέδρου μας Χάμο Αστέριο και ενός ακόμη μέλους μας από τους «ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ» ( έτσι δηλώνουν τουλάχιστον ) και όχι από αναρχικούς, βουλευτές της Χρυσής Αυγής Γερμενή Γιώργο, Λαγό Ιωάννη και 20 μελών ακόμη.

Το συμβάν έλαβε χώρα στον Μελιγαλά την Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου στις εκδηλώσεις μνήμης που γινόταν για τα θύματα που σφαγιάστηκαν από τους Κομμουνιστοσυμμορίτες. Μετά το τέλος της εκδήλωσης τα μέλη του Συνδέσμου κατευθύνθηκαν προς τα μνήματα των νεκρών που βρίσκονται δίπλα από την πηγάδα.

Εκείνη την ώρα πλησίασαν εντελώς ξαφνικά οι 2 παραπάνω κύριοι και η ομάδα τους.

Ο Γερμενής με απειλητικό ύφος ρώτησε τον Πρόεδρο μας, εσύ είσαι ο Χάμος?, λες και δεν τον ήξερε και ο Πρόεδρος του είπε ναι εγώ είμαι έχεις κανέναν πρόβλημα? και στη συνέχεια άρχισε να τον γρονθοκοπεί στο κεφάλι, μετά ήρθε ο άλλος Βουλευτής ονόματι Λαγός ( πρώην σωματοφύλακας του Μιχαλολιάκου ), μαζί με τα υπόλοιπα μέλη και άρχισαν να τον χτυπούν όλοι μαζί με μπουνιές και κλωτσιές.

Αποκάλεσε δε αυτός ο κύριος προδότη τον Πρόεδρο μας και του είπε γιατί θέλει να φέρει τον Περίανδρο να μιλήσει στην Λάρισα. Στη συνέχεια τα μέλη του Συνδέσμου προσπάθησαν να βοηθήσουν τον Πρόεδρο μας αλλά  κατεύθασαν και άλλα μέλη της Χρυσής Αυγής με αποτέλεσμα να προπηλακιστούν και αυτά με πιο σοβαρά τον Συναγωνιστή μας Φώτη Καραβασίλη.

Ο Πρόεδρος και τα μέλη κατάφεραν να ξεφύγουν από την μανία των ΨΕΥΤΟΕΘΝΙΚΙΣΤΩΝ της Χ.Α και να βρουν καταφύγιο στην εκκλησία που υπάρχει στον χώρο. Είστε άνανδροι, ότι κάνουν οι Αναρχικοί το κάνατε και εσείς.

Στην θέα των πραγματικά κυνηγημένων Εθνικιστών κάποιος Βουλευτής ονόματι Κασιδιάρης γελούσε σαρκαστικά επί 5 λεπτά.Από τους 9 Βουλευτές που ήταν παρόντες της Χρυσής Αυγής κανείς δεν αντέδρασε, ακόμη και αυτός ο καλός και συμπαθής Χρήστος Παππάς…»

Φοβάται λοιπόν η ΧΑ τον Περίανδρο; Φοβάται το παρελθόν της; Για αυτό σπεύδει να το επαναλάβει; Για να το σκεπάσει με μεγαλύτερης κλίμακες εγκλήματα που θα στείλουν ηχηρά μηνύματα αψηφησιάς και στον αριστερό αλλά και στον ακροδεξιό χώρο;

Πρόκειται για γραμμή Μιχολολιάκου ή απλά μέλη της και οπαδοί της έχουν αποθρασυνθεί τόσο που ενεργούν κατά βούληση σαν αποσπάσματα μίσους;  

Δεν μπορούμε ακόμη να ξέρουμε.

Αυτό που ξέρουμε και που μπορεί να καταμαρτυρά ευρύτερες διασυνδέσεις του ακροδεξιού με το συστημικό (ακρο)δεξίο χώρο του Σαμαρά αλλά και με τη ντόπια πλουτοκρατία είναι το όνομα του δικηγόρου που ο Περίανδρος είχε στα πέτρινα χρόνια της εγκατάλειψης τους από τους «συντρόφους» του,

Και το όνομα αυτού είναι: Γιάννης Ηρειώτης:

Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το UNFOLLOW για να δούμε ποιους άλλους πελάτες είχε ο κος Ηρειώτης:

«Δεν το λες ακριβώς και έκπληξη... Δικηγόρος στη νέα αγωγή ύψους ενός εκατομμυρίου ευρώ που κατέθεσε ο Γιώργος Μελισσανίδης, γιος του Δημήτρη Μελισσανίδη, κατά του συντάκτη και υπεύθυνου έκδοσης του UNFOLLOW Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου, είναι ο Γιάννης Ηρειώτης.
Πρόκειται για τον δικηγόρο που εμφάνισε ο Ηλίας Κασιδιάρης με σκοπό να αντιμετωπίσει τις κατηγορίες που τον βάρυναν για συνέργεια σε ληστεία, απρόκλητη επικίνδυνη σωματική βλάβη, παράνομη οπλοφορία και οπλοχρησία. Και τα κατάφερε: στη δίκη που πραγματοποιήθηκε τελικά τον περασμένο Μάρτιο, σε μια αίθουσα κατάμεστη από χρυσαυγίτες, με τον αρχιφύλακα να ρωτάει τον Η. Κασιδιάρη για το πού θα καθίσει ποιος, και με μια έδρα εμφανώς διστακτική να ασκήσει την εξουσία της, ο χρυσαυγίτης βουλευτής βγήκε πιο άσπρος κι απ’ τα σύννεφα.
Δεν είχε συμβεί το ίδιο με τον παλιότερο πελάτη του κ. Ηρειώτη, τον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο, γνωστό ως «Περίανδρο» – το πρωτοπαλίκαρο και πρώην υπαρχηγό της Χρυσής Αυγής, κατηγορούμενο για απόπειρα ανθρωποκτονίας των φοιτητών τότε Δημήτρη Κουσουρή και Ηλία Φωτιάδη και του τότε αδιόριστου εκπαιδευτικού Γιάννη Καραμπατσόλη, τον Ιούνιο του 1998, έξω από τα δικαστήρια της Ευελπίδων. Ο «Περίανδρος» φυγοδικούσε μέχρι το 2005, οπότε και παραδόθηκε στις Αρχές. Το 2006 καταδικάστηκε σε 21 χρόνια φυλάκισης αλλά το 2009, όταν προσέφυγε στο Εφετείο, οι κατηγορίες για τις τρεις απόπειρες ανθρωποκτονίας μειώθηκαν σε μία (εναντίον δηλαδή μόνο του Δημήτρη Κουσουρή) και η ποινή από τα 21 χρόνια κατέβηκε στα 12. (Μαζί με τον κ. Ηρειώτη, την υπεράσπιση του Ανδρουτσόπουλου είχε αναλάβει και ο αδελφός του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, Τάκης Μιχαλόλιας, ενεργός σήμερα «στρατολόγος», σύμφωνα με ρεπορτάζ του UNFOLLOW, του νεοναζιστικού κόμματος.)
Καλά κάνει βέβαια ο κ. Ηρειώτης και προσφέρει τις δικηγορικές του υπηρεσίες σε όποιον θέλει. Πιστεύουμε ακράδαντα ότι στις δημοκρατίες ο καθένας –ακόμη κι αν κατόπιν αποδειχτεί δολοφόνος με ακροδεξιά και ρατσιστικά κίνητρα– δικαιούται την καλύτερη δυνατή υπεράσπιση και οι δικηγόροι έχουν υποχρέωση να την παρέχουν.
Δική μας υποχρέωση όμως είναι –δίχως να αξιολογούμε τις επιλογές του κ. Ηρειώτη καθαυτές– να επισημάνουμε το ενδιαφέρον πλέγμα σχέσεων που φανερώνεται εδώ.  Έτσι, κάνοντας το λογαριασμό μέχρι στιγμής, έχουμε: Απειλές που δέχτηκε ο συντάκτης μας κατά της ζωής του από τον Δημήτρη Μελισσανίδη, εξαιτίας του ρεπορτάζ του για το λαθρεμπόριο πετρελαίου, για τις οποίες έχει κατατεθεί μήνυση, με τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ Μάκη Βορίδη, πρώην επικεφαλής της νεολαίας της ΕΠΕΝ, όπου διαδέχθηκε τον νυν αρχηγό της Χρυσής Αυγής, να δηλώνει στη Βουλή ότι πρόκειται για «πλημμέλημα της πλάκας». Κατόπιν, δύο αγωγές εναντίον του συντάκτη του UNFOLLOW από την οικογένεια Μελισσανίδη, συνολικού ύψους 1,5 εκατομμυρίου ευρώ. Στη θέση του πληρεξουσίου δικηγόρου του Δημήτρη Μελισσανίδη συναντάμε τον Φαήλο Κρανιδιώτη, γνωστό ακροδεξιό πολιτικό του «Δικτύου 21», επιστήθιο φίλο του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά και εσχάτως εκλεγμένο στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ. Και, τέλος, συνήγορος του Γιώργου Μελισσανίδη είναι ο Γιάννης Ηρειώτης, δικηγόρος του πρώην υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής «Περίανδρου» και του χρυσαυγίτη βουλευτή Ηλία Κασιδιάρη.
Κατά τα λοιπά… προχωράμε. Απλώς κοντοσταθήκαμε λίγο για να παρατηρήσουμε τις ακροδεξιές συμπτώσεις.»[1]
Ακροδεξιές συμπτώσεις. Πολλές. Και ανάμεσα σε αυτές και η πώληση του 33% του ΟΠΑΠ σε εταιρία συμφερόντων Μελισαννίδη από τον πρώην πρόεδρου του ΤΑΥΠΕΔ και φίλο του Αντώνη Σαμαρά Στυλιανό Σταυρίδη τον οποίο εσπευσμένα παραίτησε ο Στουρνάρας μόλις έγινε γνωστό ότι αμέσως μετά την υπογραφή της πώλησης ο κος Μελισαννίδης πέταξε με το liarjet τον Σταυρίδη στον τόπο διακοπών του.

 Ένα πολύ ενδιαφέρον πλέγμα ξετυλίγεται. Το θέμα πότε αυτό το κουβάρι των «ευφυών συμπτώσεων» θα κοπεί.

 Η δολοφονία του Παύλου και οι ευθύνες

Είτε υπήρξε εντολή δολοφονίας του Παύλου είτε όχι, είτε η δολοφονία ήταν αμιγώς πολιτική είτε χουλιγκανική είτε μικτών κινήτρων, είτε υπήρχε κεντρικός επιχειρησιακός σχεδιασμός της ΧΑ είτε οι θύτες λειτούργησαν αυτενεργά, οι ευθύνες είναι δεδομένες:

Ακόμη και αν την ΧΑ δεν τη βαραίνει μια εκ προμελέτης πολιτική δολοφονία, το μόνο σίγουρο είναι πως τα κηρύγματα μισαλλοδοξίας και οι επιδείξεις ισχύος της ΧΑ εύκολα επηρεάζουν ανισόρροπους επικίνδυνους και μπορούν να τους δώσουν εκείνη τη μοιραία επιπλέον κρίσιμη ώθηση.   

 Αυτή την μοιραία έξτρα ώθηση μπορούν να τη δώσουν φυσικά και οι βιοτικές συνθήκες που μέρα με τη μέρα κάτω από το καθεστώς των μνημονίων γίνονται αβίωτες για όλο και περισσότερους από εμάς.

Αλλά ας πάμε σε πιο άμεσες ευθύνες:

Η ομάδα ΔΙΑΣ είχε καταφθάσει στον τόπο του ανθρωποκυνηγητού πριν τη δολοφονία και απλά παρακολουθούσε σαν θεατής ματωμένων αθλημάτων.

Λογικό είναι: Ομάδες της αστυνομίας που μέρα νύχτα δέρνουν τους πολίτες, ομάδες που εισβάλουν σε χωριά έχουν πλέον μεταλλαχθεί σε πραιτοριανούς που καθήκον τους είναι να προστατεύουν τις Ελίτ από τους πολίτες. Το τι παθαίνουν οι πολίτες τους είναι αδιάφορο. Δεν πληρώνονται για να προστατεύουν τους πολίτες. Την ολιγαρχία πληρώνονται έστω και κουτσουρεμένα να προστατεύουν.

Δεν προέβησαν καν στη σύλληψη του δολοφόνου, δεν σύνεδραμαν καν τη συνάδερφο τους που σύμφωνα με τα μήντια μόνη της τελικά συνέλαβε το εν ψυχρώ δολοφόνο του Παύλου. Να τους χαιρόμαστε.

Το ασθενοφόρο καθυστέρησε 35 λεπτά. 35 λεπτά. Διαφορά ζωής και θανάτου για πολλούς συμπολίτες μας σε κρίσιμη κατάσταση.

Ποιος φταίει για αυτό; Ποιος φταίει; Ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, οι ΑΝΕΛ ή η αποδόμηση των υπηρεσιών υγείας από το μνημονιακό καθεστώς;

 Το καθεστώς των μνημονίων σκοτώνει. Σκότωσε. Ξανασκότωσε. Σκοτώνει. Θα ξανασκοτώσει. Απλά το κάνει έμμεσα… προς το παρόν.

Θα μπορούσε ο Παύλος να είχε σωθεί. Αν οι της ΔΙΑΣ παρέμβαιναν. Ίσως και αν το ασθενοφόρο έφθανε έγκυρα αν και δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε αυτό.

Ο Παύλος πέθανε τρεις φορές άδικα. Μια από το χέρι του φανατικού. Μια από την εγκληματική παράβαση καθήκοντος της ομάδας Δίας. Μια από την έλλειψη ασθενοφόρων ή προσωπικού τους.

Μία τον σκότωσε ο φανατισμός. Και δύο φορές η καταστροφική απάθεια στα ανθρώπινα δράματα που έχουν επιβάλει οι μνημονιακές πολιτικές και η κουλτούρα που αυτές καλλιεργούν.

 Αλλά ας μην είμαστε απόλυτοι. Ίσως να φταίνε τα πρόσωπα. Οι συγκεκριμένοι αστυνομικοί. Ο συγκεκριμένος οδηγός ασθενοφόρου. Ακόμη και αν είναι έτσι, ποιος σκατά φταίει για τα κριτήρια επιλογής και την διαδικασία εκπαίδευσης αυτών των συγκεκριμένων επαγγελματιών αυξημένης κοινωνικής ευθύνης; Το μεσογειακό κλίμα;

Προπαγάνδα μίσους και επίθεση φιλίας

Όλα αυτά συμβαίνουν μέσα σε ένα πολύ αρνητικό κλίμα για το μνημονιακό καθεστώς: Μόλις πριν λίγες μέρες η ΒΙΟΧΑΛΚΟ μάζεψε τα μπογαλάκια της και έφυγε φτύνοντας πάνω στον τάφο του Success Story του Αντώνη Σαμαρά.

Και όχι. Δεν τη λάδωσε το κόμμα της δραχμής. Ούτε την απείλησε η ΧΑ. Απλά το επενδυτικό περιβάλλον στην Ελλάδα είναι σκατά. Ήταν σκατά και επί μνημονίων επιδεινώθηκε δραματικά.  

Δεν έρχονται επενδυτές να αγοράσουν ακόμη και φιλέτα που δίνονται κοψοτιμής.

Οι μόνοι που έρχονται και θα έρθουν είναι αυτοί που μαζί με τα οικονομικά συμφέροντα μπορούν να προωθήσουν και τις γεωπολιτικές τους βλέψεις. Αλλά αυτοί και όχι η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου θα αποφασίσουν το πότε και το πώς.

Παρότι ο Σαμαράς έδωσε στους Αμερικανούς τον ΤΑΡ, παρότι ο Βενιζέλος έσπευσε να μας δεσμεύσει για την τότε επικείμενη επέμβαση στη Συρία, παρότι κάνουν οι δυο τους πλειοδοσίες στις εθνικές μειοδοσίες, οι δυο τους βρίσκονται απομονωμένοι και χωρίς ερείσματα. Οι μόνοι που τους στηρίζουν είναι οι Έλληνες ολιγάρχες που περιμένουν να απομυζήσουν ότι έχει απομείνει από τον εθνικό πλούτο και να μη γυρίσουν τα δανεικά και αγύριστα ποτέ. Οι Έλληνες ολιγάρχες και τα κανάλια τους.

Καθώς το καράβι βουλιάζει, ο Σαμαράς πρέπει να πετάξει ένα σωσίβιο στον εαυτό του. Και ας είναι και τρύπιο. Το πρωτογενές πλεόνασμα δεν έπιασε ελέω δημιουργικής λογιστικής και εν μέσω ενός χρέους που παρά το μονομερές κούρεμα χρέους και την τρομακτική ζημία που αυτό προκάλεσε σε δημοσίους φορείς τσίμπησε καμιά 70 δις σε μόλις δύο χρόνια για να φτάσει στα 321 δις.

Μέσα σε όλη αυτή την καταφανέστατη ληστεία, το μνημονιακό καθεστώς χρειάζεται μεγαλύτερα ακόμη εγκλήματα για να αποπροσανατολίσει τον Έλληνα.

Χρειάζεται αναμπουμπούλα. Χρειάζεται έναν ακόμη μεγαλύτερο κίνδυνο. Χρειάζεται μπαμπούλες. Πολλούς μπαμπούλες. Χρειάζεται ένα μόνιμο καθεστώς φόβου που θα φυλακίσει τον Έλληνα στο σπίτι του. Ανήμπορο.

Και αν δε το βρει αυτό, θα προσπαθήσει να το κατασκευάσει.

Ο Σαμαράς χρειάζεται τη Χρυσή Αυγή, την εγκληματική ΧΑ. Και χρειάζεται και τυφλές αντεκδικήσεις από την άκρα αριστερά. Χρειάζεται αναστάτωση. Φόβο. Εγκλήματα. Χρειάζεται στρατιωτικό νόμο.     

Αν δεν έχει τη ΧΑ και την άκρα αριστερά ως τρομοκράτη, αν δεν μπορεί να τους πείσει να γίνουν οι Νο1 δημόσιοι κίνδυνοι, θα αναγκαστεί να μοιραστεί την ακροδεξιά κυβερνητική πίττα με τη Χρυσή Αυγή. Και δεν είναι πρέπον να βλέπεις πρώην υπαλλήλους που τους είχαν για τις βρωμοδουλειές να γίνονται ίσια και όμοια με εσένα στη νομή της εξουσίας.

Και αυτές οι δύο γραμμές παίζονται παράλληλα από τα μήντια: Ενώ όλοι κάνουν μια εκστρατεία κατά της ΧΑ, παράλληλα και επιλεγμένα, μνημονιακά μηντιοφρουροί κάνουν επίθεση φιλίας στη ΧΑ:

Έτσι ο Μπάμπης Παπαδημητρίου έριξε την αναγνωριστική ρήψη βόμβας που περιείχε «το ενδεχόμενο μια σοβαρότερη Χρυσή Αυγή να υποστηρίξει μια συντηρητική συμμαχία, όπως συμβαίνει σε πάρα πολλές χώρες της Ευρώπης».

Και ο Άρης Πρωτοσάλτε κάνει έκκληση στον Ηλία να Κασιδιάρη και την Χρυσή Αυγή «κάντε κάτι να μη σας πιάνουν στο στόμα τους».

Ο Σαμαράς χρειάζεται τη Χρυσή Αυγή. Την εξτρεμιστική ή την «σοβαρή». Ανάλογα με το τι θα δείξουν οι επόμενες δημοσκοπήσεις.

Για την ακρίβεια ο Σαμαράς χρειάζεται κάτι παραπάνω από τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται, μια μεγάλη προβοκάτσια.

Τη δική του 11 Σεπτέμβρη. Το αν είναι ικανή η μικρή του ακροδεξιά ομάδα να ενθαρρύνει ή να σχεδιάσει κάτι τέτοιο επιχειρησιακά αυτό δεν είμαστε σε θέση να το ξέρουμε.

Αυτό που είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε είναι ότι άσχετα με το αν αυτή η μεγάλη προβοκάτσια θα επιτελεστεί ή όχι, αυτή ήδη και μέσα στο έκρυθμο κλίμα των ημερών έχει προαναγγελθεί:

«Σε «κατάσταση συναγερμού» παραμένει η ΕΛ.ΑΣ., με τον φόβο σοβαρού τρομοκρατικού κτυπήματος.  Aνώτατα στελέχη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, ανέφεραν ότι «εξακολουθούμε να έχουμε από διαφορετικές πηγές ροή πληροφοριών και σαφών ενδείξεων για επικείμενο χτύπημα μεγάλου βεληνεκούς. Δεν πρόκειται για κάτι αποσπασματικό, ούτε για μια αστυνομική υπερβολή ή τακτικισμό. Ο κίνδυνος, σύμφωνα με το Βήμα, όχι μόνο δεν έχει εκλείψει αλλά γίνεται μέρα με τη μέρα πολύ σοβαρότερος. Είμαστε, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις μας, στο κρίσιμο χρονικό διάστημα. Παρ' ότι παίρνουμε σειρά μέτρων, το 'άπειρον' των υποψηφίων στόχων δεν μας επιτρέπει κανέναν εφησυχασμό. Ούτε πιστεύουμε ότι η δημοσιοποίηση αυτής της απειλής μπορεί να αποτρέψει την ένοπλη επίθεση. Είμαστε σε κατάσταση γενικής επιφυλακής».

Ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Νίκος Δένδιας ενημερώνεται διαρκώς για το θέμα, το οποίο θεωρείται «υψίστου ενδιαφέροντος», από την Αντιτρομοκρατική Υπηρεσία και άλλους αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ. ο υπουργός Δημόσιας Τάξης κ. Νίκος Δένδιας που παρακολουθεί από κοντά το ζήτημα αυτό το οποίο θεωρείται «υψίστου ενδιαφέροντος».

Πάντως, οι επιτελείς της λεωφόρου Κατεχάκη αρνούνται να διευκρινίσουν τον τρόπο με τον οποίο άντλησαν τη σχετική πληροφορία και την προέλευση της απειλής. Οι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. ωστόσο διευκρινίζουν ότι «ο μεγάλος κίνδυνος δεν προέρχεται από την επιχείρηση "Φοίνικας" της σύμπραξης των οργανώσεων "Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς", FAI και άλλων. Πρόκειται για απειλή άλλου είδους, για χτύπημα σοβαρό και πιθανόν αιματηρό και όχι μια επίθεση με μικρό εκρηκτικό μηχανισμό ή παγιδευμένο δέμα όπως αυτή που σημειώθηκε προ ενός μηνός με στόχο δικαστικό λειτουργό, αρμόδιο για θέματα τρομοκρατίας».http://www.iefimerida.gr/node/122343#ixzz2fKtVFviA

Ώστε πρόκειται για απειλή άλλου είδους: Έχουμε πάρει μια πρόγευση από την «απειλή άλλου είδους» όταν στις 14 Ιανουαρίου του 2013 έγινε «τρομοκρατική» επίθεση σ το Μαξίμου με Καλάσνικοφ η ευθύνη της ανάληψης της οποίας έγινε 5 μήνες μετά από μια οργάνωση με το όνομα «Ομάδα Λαϊκών Αγωνιστών» (ΟΛΑ)

Ακόμη πιο τραγελαφική από τη συντομογραφία της ήταν η ίδια η ανακοίνωση της: Όπως περιγράφει ο Στέλιος ο Κούλογλου:

«… Όποιος έχει πείρα από προκηρύξεις τρομοκρατικών οργανώσεων με δυσκολία θα συγκρατήσει τα γέλια του, αλλά το πιο κωμικοτραγικό είναι ότι η προκήρυξη χρησιμοποιούσε καθαρεύουσα. Αντιγράφω:

«Εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο το στοιχείο του αιφνιδιασμού, ομάδα συντρόφων προσέγγισαν εποχούμενοι το στόχο μέχρι του προαποφασισμένου σημείου, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από κανέναν. Οι δύο σύντροφοι που αποβιβάστηκαν από το κλεμμένο όχημα κατάφεραν επίσης χωρίς κανένα εμπόδιο να πλησιάσουν το στόχο στην απαιτούμενη απόσταση ώστε να βάλλουν εναντίον του με εκτοξευτήρα( RPG) που έφερε αντιαρματική ρουκέτα. Τελικά ήταν μια αστοχία υλικού- αφού δύο φορές ο επιφορτισμένος με το συγκεκριμένο ρόλο σύντροφος επιχείρησε να ξαναοπλίσει τον εκτοξευτήρα δίχως αποτέλεσμα-, που ματαίωσε τον αρχικό μας σχεδιασμό ωθώντας το δεύτερο σύντροφο να βάλλει με πολεμικό τυφέκιο τύπου Καλασνικοφ εναντίον του κτιρίου, καθώς θα ήταν για εμάς για εμάς αδιανόητο να φύγουμε άπραγοι από ένα τόσο σημαντικό στόχο». (οι υπογραμμίσεις δικές μου)

Tα έχουμε δει σχεδόν όλα σε αυτή την χώρα, αλλά αριστεροί τρομοκράτες με καθαρευουσιάνικες εκφράσεις; Που παρά την ..αστοχία υλικού και την αλλαγή σχεδίων που προκαλεί μια τέτοια αποτυχία,  κατάφεραν μέσα στην νύχτα να εντοπίσουν το γραφείο του Α.Σαμαρά, στον τάδε όροφο και στο συγκεκριμμένο παράθυρο και να το πυροβολήσουν; Τέτοιες λεπτομέρειες για την διαρύθμιση ενός κτηρίου γνωρίζει μόνο κάποιος από τα μέσα. 

Την απάντηση σε όλα αυτά δίνει η ίδια προκήρυξη της... Ομάδας Λαϊκών Αγωνιστών που μετά από σελίδες ακατάσχετης μπαρουφολογίας καταλήγει στο παρακάτω πολιτικό συμπέρασμα, που είναι και το... ζουμί : «Παρόλη τη διαμετρικά αντίθετη ιδεολογική τους φόρτιση Σύριζα και Χρυσή Αυγή λειτούργησαν αποφασιστικά προς αυτήν την κατεύθυνση: αποτέλεσαν σημαντικές βαλβίδες αποσυμπίεσης της κοινωνικής διαμαρτυρίας…»[2]

Ο Σαμαράς χρειάζεται τη δική του 11^η Σεπτέμβρη. Αυτό είναι το μόνο success story το οποίο είναι ικανός να παράγει: Μια μεγάλη προβακάτσια. Αν δεν μπορέσει να την βρει, αν δεν του τη δώσουν στο πιάτο, θα πρέπει να την κατασκευάσει.

Η επιβολή ενός «στρατιωτικού νόμου» τύπου Patriot Act είναι η μόνη του σωτηρία.

Οψόμεθα.

Για τον Παύλο.

Δε θα μπορούσαμε να κλείσουμε το κείμενο χωρίς κάποια αναφορά στον Παύλο. Το καλλιτεχνικό όνομα του ήταν Killah P.  Kill the past. Δυστυχώς ήταν ένα παρελθόν αναχρονιστικό και ατταβιστικό που σκότωσε τον Killah P, ένα παρελθόν που επιδιώκει με κάθε τρόπο να υλοποιηθεί στο τώρα. Οφείλουμε στον Παύλο να φροντίσουμε να κλειδώσουμε όλους αυτούς τους αναχρονισμούς που αναβιώνουν ένα σκοτεινό και φονικό παρελθόν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Και τους ενόχους σε αγροτικές φυλακές, να παράγουν αυτοί με τα χέρια τους το πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο μέχρι σήμερα φτιάχνουν μόνο με λογιστικά τεχνάσματα και στο όνομα του οποίου υποδουλώνουν την ελληνική κοινωνία…

Δεν νοείται οι αθώοι να φυλακίζονται, να δολοφονούνται, να πεθαίνουν και οι ένοχοι να συνεχίζουν να διατηρούν σκανδαλώδη προνόμια, το πιο σκανδαλώδες εκ των οποίων είναι το προνόμιο της εμπιστοσύνης από ένα κομμάτι του ίδιου του πληθυσμού που αυτοί εξαθλιώνουν, κατακλέβουν και βασανίζουν.

Έλεος πια. Αυτό δεν είναι το σύνδρομο της Στοκχόλμης. Είναι το σύνδρομο του στόκου.

Αντίο Παύλο. Κι αν έφυγες, η μουσική σου, η ψυχή σου θα είναι δίπλα μας, μέσα μας, ένα ανοιχτό παραθύρι στα τοπία της ψυχής, της ψυχής μας που πρώτη πρώτη την καταπάτησαν για να μπορέσουν χωρίς αντίσταση να κλέψουν και τη ζωή μας.

---

[1] http://unfollow.com.gr/blog/itemlist/tag/%CE%91%CE%9D%CE%A4%CE%A9%CE%9D%CE%97%CE%A3%20%CE%91%CE%9D%CE%94%CE%A1%CE%9F%CE%A5%CE%A4%CE%A3%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3.html

[2] http://tvxs.gr/news/omada-tvxs/parakratos-toy-maksimoy-toy-stelioy-koylogloy

Read More »