Δευτέρα 25 Απριλίου 2016

Να σταματήσουμε τους λωποδύτες της πολιτικής


Κι αφού έχει περάσει το μνημόνιο 3, αφού έχει ήδη συμφωνήσει όχι μόνο για μνημόνιο 4 αλλά και για αυτόματο μνημονιακό μηχανισμό, νέο ριφιφί ετοιμάζει η ξανά μανά αριστερά σε ότι έχει απομείνει από τα αποθεματικά των ταμείων, αυτή τη φορά του ΟΑΕΔ και των ασθενικών πλέον νοσοκομείων, στη σταυροφορία της κατά της κοινωνίας για την αναζήτηση της ιερής ρευστότητας.
Κι αν τη πρώτη φορά που το κανε είχε ένα φύλο συκής ότι δήθεν έδινε τον υπερ πάντων αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, σήμερα είναι γυμνή και μοιάζει με τον Νίκο Φίλη τσίτσιδο.
Δεν στοχεύει καν να κρύψει το στόχο της που είναι  η παραμονή με κάθε τρόπο και κάθε κόστος στην εξουσία και τις καλά αμοιβόμενες καρέκλες της δίνοντας ως αντάλλαγμα ότι έχει απομείνει από τη χώρα.
Και για να το κάνει αυτό πρέπει να είναι εντάξει απέναντι στα αφεντικά της. Από το Φλεβάρη λέγαμε ότι η μόνη της επιδίωξη είναι να ναι το πιστό σκυλί των διεθνών κέντρων εξουσίας.
Αφού έχει ήδη ροκανίσει ήδη τα περισσότερα αποθεματικά, λατρεμένο έδεσμα των ελληνικών κυβερνήσεων, τώρα θέλει να εξασφαλίσει την ισότητα στη φτωχοποίηση μερικών ακόμα χιλιάδων εργαζομένων και να τους πιει κι αυτούς το αίμα.
Τα αποθεματικά ήταν όπως είπαμε λατρεμένα για τα βαμπίρ της εξουσίας αλλά από την κακοδιαχείριση φθάσαμε στα χρόνια του μνημονίου στην πλήρη λεηλασία βιωσιμότατων ταμείων κι οργανισμών, πρώτα με το PSI και έπειτα με την επίταξη τους από την πρώτη φορά και την ξανά μανά αριστερά χωρίς μάσκα.
Το παμε από το 2011: δε θα σταματήσουν αν δεν σταματηθούν. Η ΠΦΑ ξέπλυνε όλο το πολιτικό σύστημα, ανάγκασε το λαό να ψηφίσει μνημόνιο μετά το ηχηρότατό του όχι, ξέπλυνε κι όλους τους οικονομικούς εγκληματίες.
Η κρίση δημιούργησε το φαινόμενο των ποντικιών που εγκαταλείπουν το καράβι: ροές εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, τα περισσότερα από τα οποία ήταν προϊόν εγκληματικών δραστηριοτήτων, βγήκαν από τη χώρα. Ήταν πανεύκολο να ελεγχθούν οι ιδιοκτήτες τους, να οδηγηθούν άμεσα στην δικαιοσύνη και να ζητηθεί επαναπατρισμός των χρημάτων.
 Η πρώτη φορά αριστερά όχι απλά δεν έχει κανένα ηθικό πλεονέκτημα αλλά φέρει τα χειρότερα των μειονεκτημάτων: Αν οι προηγούμενες κυβερνήσεις εκμεταλλεύτηκαν την απληστία, αυτή εκμεταλλεύτηκε την ανάγκη του λαού.
Δεν έχει κανένα νόημα μια ακόμη αλλαγή φρουράς. Το πολιτικό σύστημα πρέπει να πέσει να συρθεί προ των ευθυνών του.
Μας περιμένει εξάρτηση στο διηνεκές αν δεν το καταφέρουμε.
Την εκκίνηση μιας τέτοιας διαδικασίας την είχε προτείνει ο Κος Κοντογιώργης όταν ήδη από το 2011 έβλεπε το πώς θα εκφυλιστεί το κίνημα των αγανακτισμένων και πως η ελληνική κοινωνία θα σερνόταν σε αλλεπάλληλα μνημόνια.
Ο Κοντογιώργης δεν εισακούστηκε τότε από μια κοινωνία που έμαθε να μπερδεύει τα προνόμια με τα δικαιώματα, που από ραγιάς έγινε πασάς και που νόμιζε ότι το μόνο που αρκούσε για να αποσπάσεις προνόμια/δικαιώματα από την εξουσία ήταν οι γαϊδουροφωνές, ωσάν γιός που συγκρούεται με τον πατέρα του για το χαρτζιλίκι γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι ο μπαμπάς δεν μπορεί να του χαλάσει χατίρι…
Αν δεν εισακουστεί έστω και τώρα το μανιφέστο του Κοντογιώργη του 2011, είμαστε οριστικά χαμένοι και τα παιδιά μας σκλάβοι.

"Μανιφέστο για μια κοινωνία των πολιτών"
Προϋπόθεση για τη διάσωση της χώρας είναι η μεταβολή του πολιτικού συστήματος!
Γύρω από τη Βουλή στις 15 Ιουνίου (2011) , πολίτες απαιτείστε! Εάν η κοινωνία των πολιτών που θα περικυκλώσει τη Βουλή στις 15 Ιουνίου παραμείνει στον παραδοσιακό τρόπο διαμαρτυρίας ελάχιστα θα πετύχει. Θα συνεχίσει έτσι να διαδηλώνει και στο τρίτο και στο τέταρτο μνημόνιο. Πρέπει να αλλάξει ο τρόπος της δράσης και να γίνει αντιληπτό ότι προϋπόθεση για τη διάσωση της χώρας είναι η μεταβολή του πολιτικού συστήματος, δηλαδή των συσχετισμών.
Πρώτο βήμα είναι να διατυπώσει με "νομοθετική" σαφήνεια τα αιτήματά της προς την κατεύθυνση αυτή.
Δεύτερο βήμα είναι να υιοθετήσει αποτελεσματικό τρόπο να τα κάνει σεβαστά. Να καταλάβει ότι η δύναμη της συλλογικότητάς της είναι εκρηκτική.
Να λειτουργήσει ως "σώμα κοινωνίας πολιτών" ενώπιον της βουλής και των βουλευτών και να μην αποχωρήσει εάν δεν ψηφισθούν οι ρυθμίσεις.
Να τους δώσει να αντιληφθούν ότι ουδείς δικαιούται να αρνηθεί την κοινωνική βούληση αδαπάνως.
Eπίσης προτείνω τις εξής νομοθετικές ρυθμίσεις:
1. Να καταργηθεί η ασυλία και οι νόμοι περί ευθύνης του πολιτικού προσωπικού. Να υπαχθεί το πολιτικό προσωπικό για τη βλάβη που προκαλεί η πολιτική του δράση στην κοινό δίκαιο με την επιβαρυντική επισήμανση ότι το πολιτικό αδίκημα βλάπτει δυσανάλογα πολλούς σε σχέση με το κοινό αδίκημα. Το αρμόδιο δικαστήριο να απαρτίζεται από κληρούμενο σώμα δικαστών με τη συμμετοχή ενόρκων πολιτών.
2. Να θεσμοθετηθεί η αρμοδιότητα του "ελέγχειν" το πολιτικό προσωπικό (και επίσης της διοίκησης και της δικαιοσύνης) από το ειδικό προς τούτο δικαστήριο. Ο έλεγχος να αφορά και τα άτομα (π.χ. τον βουλευτή ανά εξάμηνο από κληρούμενο σώμα πολιτών της εκλογικής του περιφέρειας) και τα πολιτειακά σώματα (λ.χ. τη βουλή, την κυβέρνηση κλπ).
3. Να εισαχθεί η πολιτική ευθύνη (το "ευθύνειν") του πολιτικού προσωπικού για τις πολιτικές του πράξεις (ή παραλήψεις), οι οποίες βλάπτουν την κοινωνία των πολιτών. Να διατυπωθεί με σαφήνεια ότι σκοπός του "πολιτεύεσθαι" είναι το συμφέρον (του έθνους) της κοινωνίας και όχι (του έθνους) του κράτους. Δεν νοείται τον 21ο αιώνα να ζούμε σε καθεστώς προγενέστερο εκείνου του Σόλωνα.
4. Να αναγνωρισθεί στον πολίτη δικαίωμα "εννόμου συμφέροντος" για τη βλάβη που του προκαλούν οι φορείς της διοίκησης, της δικαιοσύνης και το πολιτικό προσωπικό. Απέναντι στον πολίτη, να ευθύνεται ευθέως ο διοικητικός, δικαστικός και πολιτικός αξιωματούχος και, όλως επικουρικώς, το κράτος.
5. Να αξιωθεί η υποχρεωτική έκφραση γνώμης (της βούλησης) της κοινωνίας των πολιτών πριν από κάθε πολιτική απόφαση (κυβερνητική ή νομοθετική) καθώς και η δυνατότητά της να εγείρει ζητήματα πολιτικής που εκτιμά ότι χρήζουν αντιμετώπισης (π.χ. η αποτελεσματική λειτουργία της διοίκησης). Πρακτικά θα μπορούσε να αξιοποιηθεί η επιστημονική δυνατότητα των δημοσκοπήσεων, δεν χρειάζεται να μαζεύουμε κάθε φορά όλη την κοινωνία στην πλατεία Συντάγματος. Πριν από τη λήψη οποιαδήποτε απόφασης να είναι υποχρεωτική η δημοσκόπηση της κοινωνίας για το τι θέλει. Ή, ακόμη περισσότερο, να δημιουργηθεί ένας διαρκής δημοσκοπικός Δήμος, ο οποίος θα συζητά και θα αποφαίνεται για τα προβλήματα της χώρας σε πολιτικό επίπεδο. Αυτό είναι ένα από τα πολλά παραδείγματα ρυθμίσεων που θα έκαναν εφικτή τη μετάβαση σε μια σχετική προσομοίωση αντιπροσώπευσης. Αλλά είναι απαραίτητο η κοινωνία πολιτών να εισέλθει θεσμικά στην πολιτική. Να συμμετέχει στις αποφάσεις. Θα προκύπτει έτσι τι θεωρεί η κοινωνία των πολιτών συμφέρον της και τι όχι. Στον παρόντα χρόνο θα αρκούσε η υποχρεωτικότητα της γνώμης και όχι ο υποχρεωτικός της χαρακτήρας για την πολιτική εξουσία. Το "ελέγχειν" και το "ευθύνειν' σε συνδυασμό με την εκλογική διαδικασία, θα εξισορροπεί την βούληση της πολιτικής εξουσίας να αυτονομείται.
6. Να αξιωθεί από τη Βουλή να παραιτηθεί από την καταχρηστική της "αρμοδιότητα" να νομοθετεί για ζητήματα πολιτικής ευθύνης των μελών της και ιδίως να εμπλέκεται στη διαχείριση των ευθυνών τους. Να υπαχθούν όλες οι υποθέσεις ασυλίας και σκανδάλων από τη μεταπολίτευση και εντεύθεν στη δικαιοσύνη. Οι υποθέσεις που ανάγονται στο "ευθύνειν" των πολιτικών, από τη φύση τους, δεν παραγράφονται.
7. Τα περισσότερα από τα παραπάνω δεν απαιτούν αναθεώρηση του Συντάγματος. Για άλλα αρκεί η παραίτηση της Βουλής από τις καταχρηστικές της προνομίες. Ειδάλλως, η κοινωνία των πολιτών να αξιώσει την αναστολή των άρθρων του Συντάγματος που επιφυλάσσουν στην πολιτική εξουσία την ιδιότητα του εντολέα. "

Δε θα σταματήσουν αν δεν τους σταματήσουμε μέχρι να μας τελειώσουνε.

Δεν γνωρίζω αν είναι εφικτό πλέον να σώσουμε τη χώρα μας. Αλλά και το να περισώσουμε ότι έχει απομείνει από την ούτως ή άλλως λειψή μας αξιοπρέπεια είναι κι αυτό ένα βήμα προς τη σωτηρία της χώρας. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/4/2016
Read More »

Τρίτη 19 Απριλίου 2016

Ο Γιώργος Κοντογιώργης στην παρουσίαση του μυθιστορήματος "Το Σημάδι" του Πέτρου Αργυρίου


Μια ιδιαίτερη παρουσίαση που έγινε στο τέλος του περασμένου χρόνου. Ο κος Κοντογιώργης ουσιαστικά δημιούργησε για αυτήν το σκελετό ενός βιβλίου-εποικοδομήματος πάνω στο μικρό σε έκταση όσον αφορά τις σελίδες του αλλά πολυδιάστατο μυθιστόρημα μου "Το Σημάδι".
Δυστυχώς, λόγω οργανωτικών αστοχιών, η συζήτηση δεν ηχογραφήθηκε ολόκληρη. Ευτυχώς, ο κος Κοντογιώργος ηχογράφησε τον εαυτό του.
Απολαύστε τον εδώ:
https://www.youtube.com/watch?v=nDUrnlBIG0E
https://www.youtube.com/watch?v=urKeamhrJSA
https://www.youtube.com/watch?v=h9K-HpxnTo0
https://www.youtube.com/watch?v=Q4ZdwNKthnU
https://www.youtube.com/watch?v=F3A_BJuiw2Q

Για όσους ενδιαφέρονται για τη λογοτεχνία, αυτή είναι η γραπτή κριτική του Κου Κοντογιώργη για "Το Σημάδι":
"Το μυθιστορηματικό δοκίμιο του Πέτρου Αργυρίου Το Σημάδι, αποτελεί ουσιαστικά μια φιλοσοφική διείσδυση στα μεγάλα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης, μια ψυχαναλυτική ματιά στα άδυτα της ψυχής ενός εκάστου που βρίσκεται αντιμέτωπος με την κοινωνική εποχή μας. Με πρωτοτυπία, αισθητό ψυχισμό και ευρηματικότητα, ο Πέτρος Αργυρίου ξετυλίγει τη σκέψη του, σε μια λογοτεχνικά απέριττη γλώσσα, που ζωντανεύει τις αναπαραστάσεις του νοήματος"

Εδώ μπορείτε να δείτε το συγγραφέα να μιλάει για το βιβλίο και να αφηγείται αποσπάσματα του:
https://www.youtube.com/watch?v=qNJTeDJJEM4

Έξι χρόνια μες τη δίνη χρέους και οι περισσότερο εμπορικοί συγγραφείς παραμένουν οι καθεστωτικοί. Τους ανταμοίβει η κοινωνία για την καταστροφή της...
Read More »

Κυριακή 3 Απριλίου 2016

Αποκαλύψεις Τόμσεν-Βελκουλέσκου. Τι λες τώρα;


Τίποτε το συγκλονιστικό δεν προέκυψε από τη διαρροή μέσω Wikileaks διαλόγου Τόμσεν Βελκουλέσκου.
Μετά τις σκόπιμες παπαριές που το ΔΝΤ έχει κάνει εις βάρος της ελληνικής οικονομίας, τώρα, για να έχει λόγο ύπαρξης, πρέπει να κάνει το ελληνικό χρέος βιώσιμο χωρίς φυσικά να ξεχνά την πάγια πρακτική του να ακρωτηριάζει το κοινωνικό κράτος καταστρέφοντας παράλληλα τη μεσαία τάξη. Στο δεύτερο συμφωνούν οι εταίροι και πρέπει να φαίνεται ότι διαφωνεί  η ελληνική κυβέρνηση. Το πρώτο επιτυγχάνεται μόνο με δραστικό κούρεμα του ελληνικού θεόρατου βουνού χρέους.
Και σε αυτό συμφωνεί η ελληνική κυβέρνηση αλλά διαφωνούν οι εταίροι οι οποίοι πλέον συμφωνούν σε μια άτολμη επιμήκυνση της αποπληρωμής και βαριά βαριά μείωσης των επιτοκίων που όπως θα δούμε στη συνέχεια μικρή μόνο βελτίωση θα επιφέρει στης τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις της χώρας.
Το ΔΝΤ έχει ένα και μόνο στόχο: να βγαίνουν τα νούμερα.
Και τα νούμερα δε βγαίνουν.
Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι χρησιμοποιούμε τον όρο «Ελληνική κυβέρνηση» χαριστικά καθώς οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι απλά τα εκτελεστικά όργανα των δανειστών.
Για να πετύχει λοιπόν το ΔΝΤ να επιβάλλει τις θέσεις του, επικαλείται τη βία. Ποια βία;
Την οικονομική φυσικά.
Προβλέπει λοιπόν στα πλαίσια μιας έκθεσης που σκέφτεται να συγκαλύψει για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους πως τον Ιούλιο το ελληνικό κράτος θα έχει ξεμείνει από λεφτά.
Το ενδιαφέρον σε αυτή την πρόβλεψη είναι πως μαζί με την προβλέψιμη αδυναμία πληρωμής εκ μέρους του ελληνικού δημοσίου προβλέπεται κι ένα άγνωστης μορφής «συμβάν».
Δε είναι το ΔΝΤ που θα προκαλέσει τη χρεωκοπία του Ιουλίου, τουλάχιστον όχι άμεσα.
Όσο για το συμβάν αυτό μπορεί να είναι πολύμορφο: αύξηση capital controls, εκλογές ή δημοψήφισμα, bail in, πολλά είναι τα ενδεχόμενα.
Η κυβέρνηση κάνει πως δεν γνωρίζει, κάνει πως βρίσκεται προ εκπλήξεως. Το ΔΝΤ δεν είναι εξωγήινος εισβολέας  παρότι συμπεριφέρεται ακριβώς έτσι. Ελληνική κυβέρνηση έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα με τη σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας για να σωθεί το ίδιο το ΔΝΤ από τη δικιά του κρίση και οι υπερεκτιθειμένες στην αμερικανική οικονομική κρίση Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες και η παρούσα κυβέρνηση γνωρίζει πολύ καλά τις θέσεις του και μάλιστα από πρώτο χέρι. Ο ίδιος ο Τσίπρας μάλιστα δέχτηκε δημοσίως την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα προ ολίγου καιρού.  
 Η κυβέρνηση γνώριζε καλά ότι αφού είχε εξαντλήσει τα αποθεματικά θα βρισκόταν σε θέση αδυναμίας πληρωμών τον περασμένο Ιούνιο και γνωρίζει καλά πως εκτός απροόπτου αυτό θα συμβεί και αυτόν τον Ιούλιο.
Παρά ταύτα συνεχίζει τον απίστευτο καταστροφικό λαϊκισμό της μιλώντας για επερχόμενη αναπτυξιακή έκρηξη και με τον Καμμένο να μιλάει για έξοδο από τα μνημόνια το Πάσχα…
Ας δούμε όμως λίγο τα νούμερα:
3,5 πρωτογενές πλεόνασμα μέχρι το 2018, έτσι?
Για να επιτευχθεί αυτό εκτιμάται ότι πρέπει να ληφθούν μέτρα της τάξης του 5% του ΑΕΠ το οποίο τα τελευταία 7 χρόνια έχει ήδη συρρικνωθεί κατά 30%!!!!!
Το 5% του τωρινού ΑΕΠ είναι γύρω στα 12 δις!!!
ΤΟ ΔΝΤ επιμένει ότι σε αυτό πρέπει να εισφέρουν και οι περικοπές συντάξεων, με μια πρόχειρη δική μου εκτίμηση περίπου στο 20% (!!!) σε συντάξεις που ήδη έχουν μειωθεί εως και 60%!!!
Κι όλα αυτά με τα έσοδα του κράτους να μην έχουν καμία αισιόδοξη προοπτική καθώς η φοροεξάντληση είναι δεδομένη και με τις ιδιωτικοποιήσεις και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας στους Γερμανούς, η μόνη δυνατή πηγή εσόδων είναι οι …φόροι!!!
Ας δούμε λοιπόν τι αποφέρει ένα πρωτογενές πλεόνασμα 2% το 2017 με τελικό στόχο 3,5% του ΑΕΠ το 2018 σε σχέση με τις δανειακές υποχρεώσεις της χώρας τα επόμενα χρόνια.
Την τριετία 2017-2019 οι δανειακές υποχρεώσεις προ του μνημονίου 3 αντιστοιχούν σε 28δις. Οι στόχοι για πρωτογενές πλεόνασμα για την τριετία αυτή αντιστοιχούν περίπου σε 20 δις!!!
Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αυτή η υστέρηση καλύπτεται από το μνημόνιο 3, αυτό δεν είναι καλό νέο καθώς αλλάζει προς το χειρότερο η κατανομή χρέους για τα επόμενα χρόνια.
Την επόμενη δεκαεξατία, από το 2020 μέχρι το 2036, οι ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις είναι μεσοσταθμικά γύρω στα 7 δις ετησίως με τα δεδομένα του μνημονίου 2.
Καλύπτονται μόνο από αύξηση του πρωτογενούς πλεονάσματος πάνω από το 5% του ΑΕΠ ή με αύξηση του ΑΕΠ 20%, δηλαδή με επιστροφή του ΑΕΠ κοντά στα επίπεδα του 2008!!!
Ποτς γενετε αυτό;
Ακόμη κι αν γίνεται, ακόμη και αν γίνει, δεν ξεμπέρδεψε το μνημόνιο με εμάς.
Γιατί η τριετία 2037-2039 είναι προσχεδιασμένη καταστροφή με ετήσιες δανειακές υποχρεώσεις 15 δις ετησίως!!!!!!!! Ακόμη και με επίπεδα ΑΕΠ του 2008 καλύπτονται με πρωτογενές πλεόνασμα κοντά στα 4.5%.
Με δεδομένα σημερινού ΑΕΠ απλά δεν καλύπτονται και σημαίνουν νέα δανειακή σύμβαση με τα μνημόνια της και τα όλα της.
Κι όλα αυτά με ένα πρωτογενές πλεόνασμα που επί Σαμαρά δομήθηκε με ένα κυρίως τρόπο κι ακριβώς με τον ίδιο τρόπο επιδιώκεται κι επί Τσίπρα: με στάση πληρωμών στο εσωτερικό, που συμβάλει φυσικά κι αυτή στην επιπλέον συρρίκνωση του ΑΕΠ!!!
 Η κυβέρνηση αυτή είχε μονάχα δύο επιλογές εξ αρχής: Πραγματικές εξεταστικές επιτροπές, στάση πληρωμών, εθνικοποίηση των τραπεζών και δικά της capital controls εξ αρχής με ότι κι αν αυτό συνεπαγόταν, ή συνθηκολόγηση με τις απαιτήσεις των δανειστών. Διάλεξε για πολύ καιρό να πατάει με ένα ποδάρι σε δύο βάρκες, εφεύρε τη θεωρία του «έντιμου συμβιβασμού», απέκρυψε με ένα τούλι αδικαιολόγητης και δόλιας αισιοδοξίας την πορεία των διαπραγματεύσεων και συνεχίζει να επιχειρεί να κρύβει την πραγματικότητα από τους πολίτες για να κρατήσει λίγο παραπάνω τα προνόμια της εξουσίας.
Αποτελεί μια άξια συνεχίστρια όλων των προηγουμένων μνημονιακών κυβερνήσεων που παρέδιδαν τη χώρα σε πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι την παρέλαβαν.
Σίγουρα είχε ελάχιστα από τα όπλα που είχε η κυβέρνηση του ΓΑΠ όταν εγκαινίασε την παράδοση του τόπου. Και για αυτό ακριβώς έπρεπε να είναι δεκάδες φορές πιο ετοιμοπόλεμη από τις προκατόχους της.
Αλλά τον μόνο πόλεμο που ήταν πρόθυμη να κάνει ήταν αυτός των καρεκλών.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com  
Read More »