Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιωαννίδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιωαννίδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 6 Μαΐου 2022

Σοβαρά τώρα κύριε Σύψα;



Τι μας αποκάλυψε, χθες αυτός ο διάττοντας αστέρας που επανεμφανίστηκε μετά από καιρό; Η ερώτηση θα έπρεπε να είναι άλλη. Τι μας απέκρυπτε αυτός και το συνάφι του δύο χρόνια τώρα.

Κάτι που όλοι οι όσοι έχουν δουλέψει σε νοσοκομείο, το γνωρίζουν πολύ καλά. Αλλά άλλο πράμα το να δουλεύεις σε νοσοκομείο κι άλλο να δουλεύεις τα νοσοκομεία.

Για να δούμε λίγο λοιπόν, την βόμβα Σύψα, σύμφωνα με την δική του τοποθέτηση:

«Δυστυχώς ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η έκρηξη των λοιμώξεων σε ΜΕΘ και θαλάμους. Ξέφυγε γιατί οι καθ' ύλην αρμόδιοι έπρεπε να ασχοληθούν με τον κορωνοϊό, ρίχτηκαν στη μάχη της επιδημίας» ανέφερε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι ένα σημαντικό ποσοστό θανάτων στους νοσηλευόμενους με Covid-19 οφείλεται στα πολυανθεκτικά μικρόβια, από τα οποία μολύνθηκαν.

Τέλος, σημείωσε ότι η Επιτροπή του συστήματος υγείας της Βρετανίας προβλέπει ότι το 2050 η πρώτη αίτια θανάτου παγκοσμίως θα είναι οι λοιμώξεις που προκαλούν τα ανθεκτικά μικρόβια και οι αιτίες είναι η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών και οι κακές πρακτικές υγιεινής των χεριών."

Το να λέει κάποιος ότι ξέφυγε από το ραντάρ της επιτήρησης η «έκρηξη» των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων λόγω Covid, είναι σαν να λέει ότι η γάτα κυνηγούσε ποντίκια στον κήπο και της ξέφυγε η τρίμετρη ανακόντα. Είναι ο ορισμός αυτού που έλεγε ο Ιωαννίδης απ’ την αρχή της πανδημίας, για τον ελέφαντα που για να αποφύγει το ποντίκι, πέφτει στον γκρεμό. Είναι απλά αδύνατο να συμβεί και είναι μια πολύ φτηνή, κακή και πρόστυχη δικαιολογία των αδικαιολόγητων.

Είναι πολύ πιο πιθανό να πεθάνει ο ασθενής στο νοσοκομείο από άλλη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, ιδιαίτερα στις ΜΕΘ, από το να πεθάνει από Covid που κόλλησε στο νοσοκομείο.

Όπως εύστοχα διερωτήθηκε ο κος Φαρσαλινός, ας μας πει κ Κος Σύψας ποιο είναι αυτό το ποσοστό. Κι εγώ προσθέτω: ποιο είναι αυτό το ποσοστό ασθενών, πρωτίστως Covid αλλά και μη, που δολοφονήθηκαν από την αμέλεια και την εγκληματική αδιαφορία των επιτροπών και της εθνοσωτήριας κυβέρνησης μας; 

Τώρα που το σκατό έφτασε στην κάλτσα, ο Covid θα κάνει τις διακοπάρες του όπως συνηθίζει και δεν θα μπορούν να κρύβονται οι ενδονοκομειακές κάτω από τα φουστάνια του, με ήδη αρκετούς τέτοιους θανάτους να βλέπουν το φως της δημοσιότητας, ο ΕΟΔΥ προτίθεται να δώσει νούμερα θανάτων ενδονοσοκομιακών θανάτων τον Ιούνιο. Δεν περιμένουμε βέβαια αυτά τα νούμερα να είναι «έντιμα», θα τα τριμάρουν απ εδώ κι από εκεί. Δεν είναι τυχαία και η επανεμφάνιση Τσιόδρα που δήλωσε πως τα εμβόλια σώσαν 39.000 ζωές. Φυσικά, όσο πιο μεγάλο παρουσιαστεί και μάλιστα παντελώς αυθαίρετα το νούμερο των ζωών που σώθηκαν, τόσο πιο αποδεκτό θα είναι το νούμερο των ζωών που καταστράφηκαν από τις πολιτικές τους.

Για να έχετε μια ιδέα για το πόσο αυθαίρετο είναι το παράδειγμα Τσιόδρα, θα το συγκρίνουμε με ένα άλλο παράδειγμα: Αυτό της Βουλγαρίας. Στην Βουλγαρία, μόνο το 30% κάναν δύο δόσεις και τρεις δόσεις έκανε μόλις το 10%. Πρακτικά, σχεδόν όλη η Βουλγαρία  δεν έχει εμβολιαστική ανοσία.

Η Βουλγαρία, με ένα πληθυσμό 7.000.000 έγραψε 37.000 θανάτους με Covid κι εδώ και καιρό, έχει σταματήσει να γράφει πάνω από δέκα την ημέρα, επίπεδα που η Ελλάδα έχει να δει από το καλοκαίρι του 2021. Η Ελλάδα, με ένα πληθυσμό 10.000.000 φτάνει το «ψυχολογικό φράγμα» των 30.000 θανάτων και συνεχίζει να γράφει μερικές δεκάδες την ημέρα ακόμη και μέσα στον Μάϊο, γιατί ένα σημαντικό ποσοστό αυτών των θανάτων είναι θάνατοι από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.  

Ο Σύψας, νομίζει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους κι αφελείς. Και δυστυχώς, όσο και αν με πονάει αυτό, μετά από όλα όσα έχουν γίνει, είμαι υποχρεωμένος να του δώσω ένα δίκαιο. Επειδή όμως δεν είναι όλοι αφελείς κι ηλίθιοι κι ούτε δόλιοι και παρτάκηδες, ας δούμε τι έγραφα τον Αύγουστο-Σεπτέμβρη του 2020, στο βιβλίο μου «Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», το οποίο κάθισα και επικαιροποίησα κυρίως λόγω της τελειομανίας μου, τον Γενάρη-Φλεβάρη του 2022, στο σχετικό κεφάλαιο.

δ) Ο Covid ως ενδοσοκομειακή λοίμωξη

Με τα νοσοκομεία να έχουν γίνει από νωρίς εστίες Covid, ο Covid έγινε από νωρίς ενδονοσοκομειακή λοίμωξη.

Δείτε λίγο αυτό το σχήμα για να καταλάβετε την τραγική ειρωνεία του ζητήματος.

Με τα νοσοκομεία να έχουν μετατραπεί σε εστίες, δεν ήταν μόνο οι νοσηλευόμενοι στους θαλάμους και τις ΜΕΘ σε υψηλό κίνδυνο να κολλήσουν Covid. Ακόμη και άτομα που απλά περίμεναν οριστική διάγνωση για το αν έχουν Covid ή όχι, θα κολλούσαν στους προθαλάμους Covid. Έπειτα, καθώς η νοσηλεία τους ήταν πλέον υποχρεωτική, ένα σημαντικό μέρος από αυτούς θα κολλούσε, εκτός από Covid, και κάποια άλλη ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, καθώς 2% έως 19% των νοσηλευόμενων έχει, την κάθε δεδομένη στιγμή, ενδοσοκομειακή λοίμωξη[1]. Το πρόβλημα είναι ακόμη πιο οξύ στις ΜΕΘ, εκεί δηλαδή ακριβώς που θα έπρεπε να έχει ληφθεί κάθε μέτρο και μέριμνα για την αποτροπή του, με τουλάχιστον το 30% των νοσηλευομένων εκεί να έχουν κολλήσει, την κάθε δεδομένη στιγμή, τουλάχιστον από μια ενδονοσομειακή λοίμωξη.

Οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ιδιαίτερα επικίνδυνες, καθώς για αρκετές από αυτές δεν υπάρχουν αποτελεσματικά φάρμακα, λόγω της κατάχρησης και της υπερσυνταγογράφησης αντιβιοτικών τις προηγούμενες δεκαετίες.

Έτσι, κάποιος που δεν είχε Covid, μπορεί να κολλούσε όχι μόνο Covid, αλλά και κάποια ενδονοσοκομειακή λοίμωξη και να πέθαινε από αυτή, ακόμη κι αν ήταν σχετικά υγιής, με την πιθανότητα να συμβεί αυτό εντός νοσοκομείου να είναι σημαντικά μεγαλύτερη από το να κολλήσει Covid εντός της κοινότητας και να πεθάνει τελικά από αυτόν, ιδιαίτερα αν ήταν σχετικά υγιής. Και ο θάνατός του θα καταγραφόταν ως θάνατος από Covid, μια ακόμη από τις πολλές αυτοεκπληρούμενες προφητείες του Covid.

Κι αφού αναφερθήκαμε στις ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, μια σύγκρισή τους με τον Covid είναι απολύτως δόκιμη. Στις μέρες μας, οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν 700.000 ανθρώπους παγκοσμίως κάθε χρόνο, αριθμός που είναι μικρότερος μεν από τους ετήσιους πραγματικούς από-Covid θανάτους αυτά τα δύο χρόνια, αλλά η πανδημία θα τελειώσει, ενώ οι υπόλοιπες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι ένα πάγιο πρόβλημα. Αν συνυπολογίσει δε κάποιος, ότι οι ενδονοσομειακές λοιμώξεις σκοτώνουν και μικρότερες ηλικίες, ίσως να είναι χειρότερες της πανδημίας Covid, όσον αφορά, τουλάχιστον, τα χαμένα ανθρωποχρόνια, ακόμη και μες στην πανδημία.

Στην χώρα μας δε, το πρόβλημα έχει τριτοκοσμικές διαστάσεις, με χρονιές που έχουν φτάσει τους 3.000 νεκρούς.

Και εκεί, που οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις είναι, σαφέστατα, πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα υγείας από τον Covid, είναι στην μακροπρόθεσμη επίπτωσή τους.

Υπάρχει εκτίμηση πως το 2050 θα φτάσουν τα 10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως[2], αν και πλέον κρατάμε μικρό καλάθι για εκτιμήσεις με τέτοια νούμερα.  

Γιατί λοιπόν, δεν απαιτούν οι πολίτες να γίνει κάτι τώρα, για ένα πρόβλημα που, όπως και αρκετά άλλα, είναι μακροπρόθεσμα πολύ σοβαρότερο από την πανδημία Covid; Γιατί δεν απαιτούσαν χθες και προχθές και πέρσι και πρόπερσι και πριν από πέντε και δέκα χρόνια την αντιμετώπισή του; 

Γιατί δεν θέλουμε να σωθούν ζωές από άλλες, συγκρίσιμες ή μικρότερες αλλά πάγιες απειλές υγείας, που έχουν μακροπρόθεσμα πολύ μεγαλύτερη επίπτωση από όση θα έχει ο Covid και που έχουν ήδη σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από όσους θα έχει σκοτώσει ο Covid στο πέρας του κύκλου του;

Και αυτά τα ερωτήματα είναι εξόχως σημαντικά και μέσα στο πλαίσιο της πανδημίας, καθώς οι κυβερνήσεις κατάφεραν να κάνουν τον Covid ενδονοσομειακή λοίμωξη, αλλά και να κολλήσουν, εξαιτίας του πανικού Covid, πολλούς ανθρώπους με άλλες ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, πιθανώς φορτώνοντάς τους όποιους θανάτους αυτής της κατηγορίας, στην ταξινόμηση Covid, διογκώνοντάς την ακόμη περισσότερο.

Προτού απαντηθούν αυτά τα ερωτήματα, θα πρέπει να απαντηθεί ένα άλλο.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να μειώσουμε την έκταση του φαινομένου των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων;

Για την αντίσταση των μικροβίων στα αντιβιοτικά είναι πολύ αργά. Για νέα φάρμακα, η διαδικασία είναι πολυέξοδη, μη αποδοτική και συνήθως χρονικά δεν ανταποκρίνεται στην ταχύτητα εμφάνισης νέων πολυανθεκτικών στελεχών, που μπορεί να εμφανίζουν αντίσταση ακόμη και σε σχετικά καινούρια φάρμακα.

H χρήση κατάλληλων συστημάτων εξαερισμού με υπεριώδη ακτινοβολία στους θαλάμους, μειώνει το μικροβιακό φορτίο στον αέρα και η χρήση εξωτερικών συσκευών υπεριώδους ακτινοβολίας θα μείωνε το μικροβιακό φορτίο στις επιφάνειες, περιορίζοντας τον κίνδυνο των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων, ανάμεσα σε αυτές, και του Covid.

Λόγω της αλλεργίας όμως των κυβερνήσεων σε επενδύσεις σε υποδομές, (να σημειωθεί ότι η παραπάνω λύση, ενδείκνυται και στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς), ας προτείνουμε μια φθηνότερη λύση που θα έπρεπε ούτως ή άλλως να είναι απαράβατος κανόνας στα νοσοκομεία: Την υγιεινή. Την καθαριότητα των νοσοκομειακών χώρων και την προσωπική υγιεινή του προσωπικού. Το πρώτο, το μόνο που χρειάζεται, είναι σχετικά λίγους πόρους, μέριμνα και προσωπικό. Το δεύτερο, ελάχιστους πόρους, μέριμνα, εκπαίδευση και φιλότιμο.

Δυστυχώς, δεν συμβαίνει ούτε το πρώτο ούτε το δεύτερο: Η συμμόρφωση του νοσοκομειακού προσωπικού στο βασικότερο μέτρο υγιεινής, το πλύσιμο των χεριών, είναι χαρακτηριστικά κακή. Πλένουν τα χέρια τους λιγότερες από τις μισές φορές από όσες θα έπρεπε και ακόμη λιγότερες όταν φοράν γάντια, καθώς αυτά τους δίνουν αίσθηση ασφάλειας.[3]

Παρότι είναι αρκετά πιθανό ο φόβος Covid να βελτίωσε αυτά τα ποσοστά, είναι αμφίβολο, όμως, το αν έφτασε ποτέ η υγιεινή των νοσοκομείων και του προσωπικού τους στο βέλτιστο επίπεδο που απαιτείται για να μην γίνονται τα νοσοκομεία εστίες θανάτου, πόσο μάλλον εν μέσω πανδημίας.

Παρά ταύτα, όταν τα νοσοκομεία δεν γίναν ποτέ υπόδειγμα αντισηψίας, πρωτίστως λόγω αδιαφορίας των πολιτικών, ήταν οι ίδιοι οι πολιτικοί, που για να μην ξοδέψουν ούτε δεκάρα στα βασικότερα των ζητημάτων της περίθαλψης, πετάξαν μετά τις καραντίνες το μπαλάκι της υγιεινής στους πολίτες, επιφορτίζοντάς τους με το μέλημα, όχι μόνο της απόλυτα θεμιτής προσωπικής υγιεινής, αλλά και με αυτό της απόλυτα άσηπτης κοινωνίας, κάτι το οποίο, εκ των πραγμάτων, είναι απολύτως αδύνατο να συμβεί.

Στην πλειοψηφία λοιπόν των ανθρωπογενών θανάτων που προκλήθηκαν, όχι από την ίδια την πανδημία, αλλά από την αντιμετώπισή της, οφείλει να προστεθεί και εκείνο το κλάσμα των θανάτων που προκλήθηκαν όχι μόνο από το ότι ο Covid έγινε και ενδονοσοκομειακή λοίμωξη, αλλά και από το ότι η αχρείαστη νοσηλεία ασθενών με υπόνοια Covid αρχικά, προκάλεσε έναν άγνωστο αριθμό θανάτων από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, συμπεριλαμβανομένης σε αυτές πλέον και της Covid ίωσης.      


Ιδού η Ρόδος, ιδού και τα πήδημα εισαγγελούδια αυτής της χώρας. Δεν είναι η πρώτη παραδοχή εγκληματικής αμέλειας εκ μέρους των ακαταδίωκτων. Λίγες μέρες μόλις πριν, η Παπαευαγγέλου και άλλοι, μας αποκάλυψαν ότι για τις οξείες παιδικές ηπατίτιδες φταίνε οι καραντίνες, κάτι για το οποίο προειδοποιήσαμε από την αρχή της πανδημίας.

Άιντε, γιατί θα πάθουμε Συψαιμία όλοι μας, με αυτά και μ΄ αυτά.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/5/2022.



[1] https://www.who.int/gpsc/country_work/gpsc_ccisc_fact_sheet_en.pdf

[2] https://www.iatronet.gr/eidiseis-nea/perithalpsi-asfalisi/news/37902/oi-thanatoi-apo-nosokomeiakes-loimwxeis-tha-fthasoyn-ta-10-ekatommyria-pagkosmiws-ews-to-2050.html

[3] https://www.news-medical.net/news/20190415/Low-hand-hygiene-compliance-found-among-healthcare-workers-on-ICUs.aspx

Read More »

Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου 2020

Η υπόθεση Ιωαννίδη

 

Το παρακάτω είναι απόσπασμα από το υπό συγγραφή βιβλίο μου, "Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου", μια ενδελεχή έρευνα για την πανδημία. Μια ιδέα για τα θέματα που διαπραγματεύεται μπορείτε να πάρετε στην συνέντευξη μου, εδώ. 

Όσοι θέλουν να βοηθήσουν στην πολύ δύσκολη εποχή μας στο κόστος της έκδοσης, μπορούν να δηλώσουν πρόθεση προπαραγγελίας και αριθμό αντιτύπων στο mail μου, petrosarguriou@hotmail.com. Είναι νωρίς ακόμη για να καθορισθούν κόστη και αντίτιμα. Μόλις υπολογιστούν, θα ενημερώσω για να προχωρήσουμε στις προπαραγγελίες. 


Η υπόθεση Ιωαννίδη

Η υπόθεση Ιωαννίδη

«Αλλά ξανά και ξανά, έρχεται η στιγμή στην ιστορία, όταν ένας άνθρωπος που τολμάει να πει ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα, τιμωρείται με θάνατο»

 

Αλμπέρ Καμύ, «Η Πανούκλα»

 

«Κάθε μέρα, στην επιστημονική κοινότητα δίνονται μάχες για το μέλλον της ανθρωπότητας. Δυστυχώς, οι σοβαροί και μεθοδικοί επιστήμονες εκτοπίζονται και οι λακέδες των πολυεθνικών μαζί με τους λαϊκιστές και τους τυχοδιώκτες, βρίσκονται σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς στα κέντρα λήψεως αποφάσεων. Εμείς παραμένουμε αμέτοχοι και ανενημέρωτοι και αδιαφορούμε ή αποτυγχάνουμε να προστατεύσουμε αυτούς που θα μπορούσαν να προστατεύσουν την επιστημονική ακεραιότητα και το μέλλον της ανθρωπότητας. Με κάποια έννοια, θα έχουμε το μέλλον που μας αξίζει.»

Πέτρος Αργυρίου, «Θανάσιμες θεραπείες», 2011

 

Καμιά μελέτη αντισωμάτων δεν προκάλεσε τόσο ντόρο όσο η μελέτη της Santa Clara, στην Καλιφόρνια[1].

Δεν ήταν τόσο για τα ευρήματα της, που συμφωνούσαν με τα ευρήματα προηγούμενων μελετών, αλλά γιατί στην πολυμελή ομάδα συμμετείχε ο καθηγητής Ιατρικής του Stanford, Γιάννης Ιωαννίδης και αυτό από μόνο του έδινε ανεπιθύμητη δημοσιότητα στην έρευνα από την οποία απέρρεε θνητότητα από 0,12% εώς 0,2% και πραγματικός αριθμός φορέων 50 εώς 85 φορές μεγαλύτερος από τον καταγεγραμμένο.

Όπως θα δούμε παρακάτω, δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Ιωαννίδης χαλούσε την πιάτσα. Αλλά στην εποχή του κορονοφασισμού, δεν θα του περνούσε του Ιωαννίδη, καθώς το ζήτημα ήταν πλέον πρωτίστως πολιτικό και η επιστήμη έπρεπε να συμμορφωθεί. Ή να πεθάνει.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που επιστήμονας θα πέθαινε επειδή πήγε κόντρα στο κυρίαρχο ρεύμα της εποχής του.

Ο άνθρωπος που μετά κόπων και βασάνων εισήγαγε στην ιατρική πρακτική το ζήτημα που στην κρίση του κορονοϊού αναδείχτηκε ως μείζον, την ατομική υγιεινή και αντισηψία, ο Ignaz Semmelweis, λοιδορήθηκε και πολεμήθηκε όσο κανείς άλλος από τους συναδέρφους του, που θεωρούσαν τους εαυτούς υπεράνω του πλυσίματος των χεριών, μια παράδοση που όπως είδαμε στο σχετικό κεφάλαιο, συνεχίζεται σε κάποιο βαθμό ως σήμερα, σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπων μέσω των ενδονοσομειακών λοιμώξεων. Ο πόλεμος με αυτούς που αποκάλεσε «αδαείς δολοφόνους» είχε μεγάλο τίμημα για τον Semmelweis καθώς τον κατέβαλε νοητικά.

Έτσι βρέθηκε η ευκαιρία να τον παραπλανήσουν και να τον κλείσουν στο ψυχιατρείο. Ο  Semmelweis προσπάθησε να αντισταθεί. Δύο βδομάδες μετά τον άγριο ξυλαδαρμό του, ο άνθρωπος που το έργο του έχει σώσει αναρίθμητες ζωές μέχρι σήμερα, πέθανε στο κελί του.

Σήμερα, αυτοί που έβαλαν τον πλανήτη σε κελί, κάνουν την δουλειά πιο παστρικά. Καταστρέφουν μόνο καριέρες, προσωπικότητες επιχειρώντας φορές φορές να καταστρέψουν οικονομικά και κοινωνικά τον στόχο τους.[2]   

Στην περίπτωση του Ιωαννίδη, στήσαν ένα ανυπόστατο σκάνδαλο που τον ήθελε να δωροδοκείται με 5.000 δολάρια από τον ιδρυτή της αεροπορικής εταιρίας JetBlue, ζήτημα στον πυρήνα του οποίου θα επανέλθουμε.

Όπως γράψαμε, δεν θα ήταν η πρώτη φορά που ο Ιωαννίδης θα γινόταν το κόκκινο πανί.

Το 2000 ο Ιωαννίδης μαζί με τον Γιαννακάκη, γράφουν σε μορφή έκθεσης περιστατικού το ευθυμογράφημα «Αραβικές νύχτες- 1001 ιστορίες για το πώς οι φαρμακευτικές εταιρίες φροντίζουν για τις υλικές ανάγκες των γιατρών», περιγράφοντας, με τρόπο εξόχως καυστικό αλλά και έντονα καταγγελτικό, την εμπειρία τους σε ιατρικό συνέδριο με διακόσιους Έλληνες γιατρούς στη Μέση Ανατολή, που ελάχιστα είχε να κάνει με την ιατρική και τα πάντα με «μασάζ» στην ιατρική διαφθορά.

Αξίζει η σύνοψη του κειμένου να μεταφερθεί αυτούσια.

«Στόχος: Να περιγραφεί το πώς οι φαρμακευτικές εταιρίες φροντίζουν τις υλικές ανάγκες των ιατρών.

Σχεδιασμός: Έκθεση περιστατικού απομνημονευμάτων

Πλαίσιο: Εγκαταστάσεις που καμία σχέση δεν έχουν με την ιατρική, κάπου στην Αραβική Χερσόνησο

Πληθυσμός ασθενών: Τυχαίο δείγμα γιατρών.

Παρεμβάσεις: Προώθηση από την φαρμακευτική βιομηχανία.

Κύρια στοιχεία μέτρησης των αποτελεσμάτων: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ταξίδια, ευχαρίστηση, διασκέδαση και δώρα και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματα, ήταν το μερίδιο αγοράς των συγκεκριμένων επιχειρήσεων.

Αποτελέσματα: Τα βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα ήταν ετερογενή, υπογραμμίζοντας την ποικιλομορφία των μέσων που χρησιμοποίησε η φαρμακευτική βιομηχανία για να ανατρέψει, να εκτρέψει και να επηρεάσει την ιατρική πρακτική. Συνολικά, 200 γιατροί ήταν ντυμένοι με λευκά φορέματα, ένας γιατρός προληπτικής ιατρικής ανέφερε τον Ιπποκράτη υπέρ του καπνίσματος, ένας μεγάλος γιατρός έγινε ποιητής, ένας γιατρός που προσπαθούσε να κατανοήσει την ενότητα Μέθοδοι μιας αφίσας, αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να κάνει ηλιοθεραπεία στην παραλία αντ’ αυτού και δύο γυναίκες γιατροί, απήχθησαν από Βεδουίνους πολεμιστές. Μακροπρόθεσμα αποτελέσματα σχετικά με τις πωλήσεις των φαρμάκων της εταιρείας εκκρεμούν, αλλά είναι πιθανό να είναι πολύ ευνοϊκά.

Συμπεράσματα: Φάτε, πιείτε, να είστε εύθυμοι και αυξήστε την συνταγογράφηση.»[3]

Τα αποτελέσματα μιας έρευνας που εξέθετε το ειδύλλιο φαρμακευτικών εταιριών και ιατρών είχε δυσμενή αποτελέσματα για τον Ιωαννίδη.

Όπως ο ίδιος περιγράφει, έλληνας συνδικαλιστοπατέρας και μεγαλογιατρός με υψηλές πολιτικές διασυνδέσεις, ζήτησε την παραδειγματική του τιμωρία και την ανάκληση της ιατρικής του άδειας, κατηγορώντας τον για πρωτοφανή έλλειψη ηθικής.

Και όσο πιο αναγνωρίσιμος γινόταν, τόσο πιο άσχημα θα γίνονταν τα πράγματα για τον Ιωαννίδη.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτό που σήμερα θεωρούμε δεδομένο, η ιατρική που βασίζεται σε τεκμήρια (Evidence Based Medicine, EBM), είναι μια σχετικά πρόσφατη κατάκτηση στην εποχή μας, που χρειάστηκε τρεις πρωτοπόρους για να θεμελιωθεί, βρίσκοντας αρχικά πολύ μεγάλη αντίσταση από την ιατρική κοινότητα.

Ο ένας από τους πατέρες της EBM, ήταν ο μέντορας του Ιωαννίδη, ο David Sackett, o οποίος είχε πει το περίφημο: «Τα μισά από όσα σας διδάσκουν στην ιατρική είναι τρομερά λάθος», κάτι που όπως καταλαβαίνετε, δυσαρέστησε παραπάνω από τους μισούς καθηγητές ιατρικής.

Όταν η EBM άρχισε να θεμελιώνεται, όλο και περισσότεροι άρχισαν να ζητάν από τον επίγονο του Sackett, τον Ιωαννίδη, χάρες όπως το να βάλει το όνομα τους σε δημοσιεύσεις του για να αποκτήσουν κύρος. Όπως ο ίδιος περιγράφει, η επίμονη άρνησή του, του κέρδισε πολλούς εχθρούς, όχι μόνο μέσα στην ιατρική αλλά και σε όλο το διεφθαρμένο φάσμα της πολιτικής, από την αριστερά και την δεξιά, μια ιστορία που βλέπουμε να επαναλαμβάνεται και σήμερα.

Αλλά το κύρος που είχε αποκτήσει το όνομα του Ιωαννίδη, παρά ήταν δελεαστικό για να μείνει ανεκμετάλλευτο.

Μέχρι και ο συνδικαλιστής που ήθελε να τον εξαφανίσει επαγγελματικά, τον ξαναπροσέγγισε:

«Γιάννη, όλοι το ξέρουμε πως είσαι ο καλύτερος επιστήμονας της χώρας.  Γιατί δεν δουλεύουμε μαζί; Ξέρεις πόσο πετυχημένος είμαι» περιγράφει ο Ιωαννίδης ότι του είπε ο συνδικαλιστής, δείχνοντας του έναν πολύ μακρύ και εντυπωσιακό κατάλογο με τις ισχυρές του διασυνδέσεις.

«Το μόνο που μου λείπει είναι μείζονες δημοσιεύσεις σε περιοδικά με την κορυφαία επίδραση. Οπότε, κοίτα τι θα κάνουμε. Εγώ θα σου δώσω δύναμη, και εσύ θα βάλεις το όνομα μου σε μεγάλες βασισμένες σε τεκμήρια δημοσιεύσεις».

Η επιστημονική και ηθική ακεραιότητα του Ιωαννίδη είχε γίνει τόσο μεγάλη αλογόμυγα, που καθηγητής καρδιολογίας είπε σε φίλο του πως αν ο Ιωαννίδης δεν καθόταν στα αυγά του, μπορεί Αλβανοί εκτελεστές να τον στραγγάλιζαν μέσα στο ίδιο του το γραφείο.[4]

Ούτε και τότε όμως ο Ιωαννίδης κάθισε στα αυγά του.

 Περιέγραψε ότι πολλοί ερευνητές είχαν γίνει μάνατζερς και εξαρτημένοι από τους χρηματοδότες τους που είναι συνήθως οι φαρμακευτικές εταιρίες, ότι ακόμη και ο επιστημονικός κλάδος που ο ίδιος βοήθησε να ιδρυθεί, η βασιζόμενη σε τεκμήρια ιατρική, είχε αλωθεί από συμφέροντα και ιδιοτελείς φιλοδοξίες, είχε γίνει μια βιομηχανία που στήριζε τα προϊόντα των φαρμακευτικών και είχε μετατραπεί σε ιατρική στηριζόμενη στην οικονομία.[5]

 Και το κερασάκι στην τούρτα, ο Ιωαννίδης το έβαλε το 2005, με την έρευνα του «Γιατί τα περισσότερα δημοσιευμένα ερευνητικά ευρήματα είναι λάθος», όπου καταδείκνυε αυτό ακριβώς που περιγράφει ο τίτλος, με βασικούς παράγοντες που έκαναν την κακή επιστήμη κυρίως στην ιατρική επικρατή στις μέρες μας, να είναι ο ελλιπής ή κακός σχεδιασμός των ερευνών και τα συμφέροντα των χρηματοδοτών και των ερευνητών[6]. Οι περισσότερες έρευνες, είχαν γίνει διαφημίσεις όπως ο ίδιος αλλού περιέγραψε.

Παρότι η έρευνα εξέθετε την πλειοψηφία της ιατρικής ερευνητικής κοινότητας, αυτή δεν μπόρεσε να την αντιμαχηθεί λόγω της ισχυρής μεθοδολογίας της. Αντίθετα, η έρευνα αυτή, μια από τις πιο πολυδιαβασμένες πλέον στην ιστορία της ιατρικής, έγινε το έναυσμα για ένα κάλεσμα για μεταρρύθμιση της έρευνας.

Στην πραγματικότητα όμως, η απορρύθμιση στην έρευνα που επιτράπηκε λόγω έλλειψης στιβαρής μεθοδολογίας και δεοντολογίας, συνεχίστηκε. Και με την κρίση σε όλα τα πεδία που έχει επιφέρει η αντιμετώπιση της πανδημίας, άρχισε να γίνεται φανερή ακόμη και στους μη ειδικούς.

Τα χάλια στα οποία έχει φτάσει η ιατρική έρευνα, τα περιέγραψε ο Ιωαννίδης και μέσα από την προσωπική του εμπειρία, όταν του ζητήθηκε από μεσολαβητή εταιρίας να βάλει το όνομα του σε καρδιολογική κλινική δοκιμή. «Το μόνο που έχετε να κάνετε, είναι να στρατολογήσετε εθελοντές για την δοκιμή. Το πρωτόκολλο;  Ω, το πρωτόκολλο, γιατί πρέπει να ανησυχείτε για το πρωτόκολλο; Η εταιρεία που χρηματοδοτεί την δοκιμή,  έχει ήδη φροντίσει το πρωτόκολλο και θα φροντίσει επίσης να γράψει την δημοσίευση. Εσείς δεν χρειάζεται να ανησυχείτε για αυτά τα μικροπράγματα. Δεν πρέπει να χάνετε χρόνο με το πρωτόκολλο ή την επεξεργασία προσχεδίων. Θα βάλουμε το όνομά σας ως συγγραφέας στη δημοσίευση, μην ανησυχείτε. Αυτό κάνουν όλοι οι κλινικοί ερευνητές με κύρος", είχε πει πάνω κάτω ο μεσίτης ερευνητών στον Ιωαννίδη.[7]

Το 2014, ο Ιωαννίδης θα τραβήξει κι άλλο το σκοινί, ιδρύοντας το Κέντρο Καινοτομίας Μετα-έρευνας. Η μετα-έρευνα, ερευνά την ίδια την έρευνα, τις αδυναμίες της και τους παράγοντες που επιδρούν στους ερευνητές και επηρεάζουν την ποιότητα της έρευνας. Η μετα-έρευνα είναι ο κριτής των ερευνών και τελικός της στόχος της είναι η βελτιστοποίηση της μεθοδολογίας και της έρευνας γενικά.

Είναι ότι θα έπρεπε να είναι το σώμα εσωτερικών υποθέσεων σε μια μη διεφθαρμένη αστυνομία.

Δεν φτάνει που ο Ιωαννίδης έμπλεκε συνέχεια στα πόδια της κατευθυνόμενης έρευνας, τώρα οι ερευνητές θα τον είχαν και πάνω από το κεφάλι τους, λες και ήταν καμιά θεότητα της επιστήμης.  

Όταν λοιπόν, ο Ιωαννίδης έκανε την παρέμβαση του και στην πανδημία, είχε κάνει ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα και ένα μικρό βήμα για τον λάκκο με τα φίδια που έστεκε ακριβώς μπροστά του εδώ και δεκαετίες.

Και οι δημοσιογράφοι που κάναν εδώ και δεκαετίες την πάπια στα δισεκατομμύρια της ιατρικής διαφθοράς και της κατευθυνόμενης ιατρικής, θα προσπαθούσαν να χρεώσουν ένα σκάνδαλο 5000 χιλιάδων ευρώ, στον άνθρωπο που εκατοντάδες φορές είχε αρνηθεί ανήθικες και αντιδεοντολογικές προτάσεις και που πολεμούσε μέσα από την επιστήμη του, τα εκμαυλιστικά φαινόμενα στην ίδια την επιστημονική έρευνα!

Ας πάμε όμως στο ζουμί της υπόθεσης.

α) Οι δημοσιογράφοι πιάσαν μεγάλο λαυράκι: Το Stanford έχει όντως μια πολιτική πλήρους αδιαφάνειας. Και αυτή είναι ότι όσοι κάνουν δωρεές για μια έρευνα του Stanford, παραμένουν ανώνυμοι για τους ερευνητές, προκειμένου να μην δελεαστούν και να μην αμαυρωθεί η φήμη του Stanford από τα εκφυλιστικά φαινόμενα στην έρευνα, που τόσα χρόνια ο Ιωαννίδης περιγράφει και πολεμά.

β) Ακόμη και αν με κάποιο μαγικό τρόπο, οι ερευνητές της «επίμαχης» μελέτης για την Santa Clara, κατάφερναν να τσεπώσουν την δωρεά του ιδρυτή της JetBlue, θα έπρεπε να μοιράσουν την μπάζα δια του 17, γιατί τόσοι ήταν οι ερευνητές. Θα κονομούσαν έτσι μια τρακοσαρού ο καθένας τους.

Πιο ακριβά θα έβγαινε στον κύριο JetBlue να τους χάριζε κανά εισιτήριο για να πάνε σε κανά ιατρικό συνέδριο, όπως κάνουν οι φαρμακευτικές εταιρίες. Με την διαφορά ότι οι φαρμακευτικές πληρώνουν όλα τα κόστη του συνεδρίου και της παραμονής των ιατρών, για να σπρώχνουν αυτοί ευνοϊκές έρευνες και φάρμακά τους. Μια φαρμακευτική μάλιστα, περιελάμβανε στα κόστη της παραμονής και ιερόδουλες πολυτελείας, πρακτική που σταμάτησε, καθώς πολλοί γιατροί είναι με παντρεμένοι με ιατρίνες ή νοσοκόμες και σε αυτά τα ζητήματα, ο ιατρικός κόσμος μικραίνει επικίνδυνα. Που ακούστηκε οι εταίρες των εταιριών να πηγαίνουν με τις πόρνες που πληρώνουν οι εταιρίες;

Όλο αυτό, θυμίζει το κακοπροαίρετο ανέκδοτο με την πουτάνα που βρίσκεται προ εκπλήξεως όταν μαθαίνει πως οι συναδέρφισες της, καλοπληρώνονται για αυτό που η ίδια έδινε στο τζάμπα. Με την διαφορά του ότι οι συντελεστές της έρευνας στη Σάντα Κλάρα, γνώριζαν έστω και εξ αποστάσεως, έστω πάνω κάτω, τα ποσά που παίζουν στην πιάτσα για την επιστημονική πορνεία.   

Οι δημοσιογραφικές συκοφαντίες εις βάρος του Ιωαννίδη είναι αστείες, αν αναλογιστεί κανείς πως στόχευαν τον άνθρωπο που είχε συγγράψει τις 1000 και μια αραβικές νύχτες και που το 2012 περιέγραφε σε άλλη του δημοσίευση, πως τα ιατρικά συνέδρια είχαν καταντήσει πανάκριβοι μηχανισμοί δημοσίων σχέσεων, προώθησης συμφερόντων, και καριέρων.[8]  

Σε ανύποπτο χρόνο, ο Γιάννης Ιωαννίδης είχε εξομολογηθεί πως: «Τι τέρατα έχουμε δημιουργήσει μέσω της επιλογής των καταλληλοτέρων! Επευφημούμε τους ανθρώπους για να μάθουν πώς να απορροφήσουν χρήματα, πώς να πάρουν τον καλύτερο δημοσιοσχετίστα για να φουσκώσει τη δουλειά τους, πώς να γίνουν περισσότερο πομπώδεις και λιγότερο αυτοκριτικοί. Αυτοί είναι οι επιστημονικοί μας ήρωες του 21ου αιώνα.»[9]

Ας δούμε λοιπόν τα τεράστια ποσά με τα οποία οι επιστημονικοί μας ήρωες του 21ου αιώνα που πρωτοστάτησαν στο φιάσκο Covid, χρηματοδοτήθηκαν και μάλιστα από έναν και μόνο άνθρωπο, τα προηγούμενα χρόνια για να τερατολογούν για πανδημικούς Αρμαγεδώνες.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/9/2020  



[1]https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.04.14.20062463v2

[2] Σχετικά δες Θανάσιμες Θεραπείες.

[3] https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/11124175/

[4] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf

[5] Τα σχετικά ζητήματα περιέχονται και στο βιβλίο μου ¨Θανάσιμες Θεραπείες¨, ETRA, 2011.

[6] https://journals.plos.org/plosmedicine/article?id=10.1371/journal.pmed.0020124

[7] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf

[8] https://oaktrust.library.tamu.edu/bitstream/handle/1969.1/148823/JAMA-2012-Ioannidis-1257-8.pdf?sequence=4&isAllowed=y

[9] https://statmodeling.stat.columbia.edu/wp-content/uploads/2016/04/PIIS0895435616001475.pdf





Read More »

Πέμπτη 16 Μαρτίου 2017

Ο θάνατος της Ιατρικής έρευνας

Στην αρθρογραφία και την βιβλιογραφία μου εδώ και μια δεκαετία, έχω αποκαλύψει πολλά από τα κακώς κείμενα της δυτικής ιατρικής: Την οργανωμένη διαπλοκή των φαρμακευτικών εταιριών με επιστήμονες, κυβερνήσεις και οργανισμούς, την σκοπιμότητα και αρτιότητα των ιατρικών πρωτοκόλλων, τους μηχανισμούς ελέγχου ασφάλειας και αποτελεσματικότητας των φαρμάκων και την φαρμακοεποπτεία και την κατεύθυνση και αποτελεσματικότητα της Ιατρικής διάγνωσης και πρακτικής.
Οι κυρίαρχες στρεβλώσεις σε όλα αυτά τα πεδία, έχουν, όπως ήδη έχουμε περιγράψει, οδηγήσει πλέον την Ιατρική να αποτελεί πλέον μια από τις κορυφαίες αιτίες θανάτου παγκοσμίως, αντί να αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες παράτασης και βελτίωσης της όπως θα όφειλε και θα έπρεπε να είναι, γεγονός που δικαιολογεί απόλυτα πλέον απόλυτα τον τίτλο του βιβλίου μου «Θανάσιμες Θεραπείες» και επιπροσθέτως γεγονός που συγκαλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από τα δυτικά μήντια αφήνοντας τον κόσμο σε μια παντελώς λάθος εντύπωση για το τι μπορεί και πρέπει να περιμένει από την Ιατρική σήμερα.
Στο παρόν άρθρο θα πάμε ένα βήμα παραπέρα και θα εξετάσουμε το πώς ο θάνατος της ιατρικής και η ιατρική του θανάτου έχουν επεκταθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό ώστε απειλούν την βάση του ιατρικού οικοδομήματος που είναι η ιατρική έρευνα.
Είναι το 2005 που ένας από τους πιο σημαντικούς επιστήμονες της εποχής μας, ο Ιωάννης Ιωαννίδης, δημοσιεύει την ίσως πιο πολυδιαβασμένη μέχρι τώρα ιατρική μελέτη του αιώνα που καταδεικνύει ότι τα περισσότερα δημοσιευμένα ερευνητικά ευρήματα είναι απλά ΨΕΥΔΗ!
Οι λόγοι που αυτό συμβαίνει πλέον είναι πολλοί. Ανάμεσα σε αυτούς είναι ο αρχικά κακός σχεδιασμός των ερευνών που δείχνει ερευνητική ανεπάρκεια.
Πολύ σημαντικότερος λόγος είναι όμως η μεροληψία που ενθαρρύνεται από συμφέροντα: Οι ερευνητές είναι πολύ πιο πρόθυμοι να διερευνήσουν ζητήματα που χρηματοδοτούνται από τις φαρμακευτικές.
Είναι επίσης πολύ πιο πρόθυμοι να διερευνήσουν ζητήματα που θεωρούν ότι θα προωθήσουν την καριέρα τους.
Κι είναι αρκετά πρόθυμοι ακόμη και να βγάλουν επιλεκτικά ερευνητικά συμπεράσματα ή ακόμη και να παρουσιάσουν συμπεράσματα που είναι αντίθετα από τα στοιχεία που έχουν στη διάθεση τους προκειμένου να προωθήσουν τα προϊόντα των φαρμακευτικών και την καριέρα τους.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ή αποσπασματικό το ότι τις τελευταίες δεκαετίες έχουν ανακοινωθεί με τυμπανοκρουσίες χιλιάδες νέες ελπιδοφόρες θεραπείες για τον καρκίνο αλλά ελάχιστες από αυτές είχαν αποτέλεσμα.
Οι ερευνητές επιλέγουν τα καυτά ζητήματα, αυτά που θα αντλήσουν χρηματοδότηση και θα τους κάνουν περιζήτητους όπως οι μύγες τα σκατά.
Σημαντική συμβολή στο πρόβλημα έχει και η «θετικότητα» στις θετικές επιστήμες όπως ισχύει και στην κοινωνική ζωή: Οι ερευνητές επιλέγουν θέματα που θα τους κάνουν αρεστούς στην επιστημονική κοινότητα, όπως το να επιβεβαιώσουν ή να επεκτείνουν έρευνες με θετικά ευρήματα, αποφεύγοντας σκοπέλους όπως την αμφισβήτηση παλαιοτέρων «θεμελιωμένων» ερευνών.
Η μελέτη του Ιωαννίδη αποτέλεσε βόμβα στα θεμέλια επιστημών που εδώ και δεκαετίες κατρακυλούν με φόρα στο δρόμο της «Κακής Επιστήμης», όρος που έχει χρησιμοποιηθεί από ασκητές της «κακής επιστήμης» για να εξουδετερώσουν κάθε κριτική και κάθε αμφισβήτηση.
Σημαντική για να καταλάβουμε την έκταση της κοινότητας των κακών επιστημόνων είναι η ίδια η εξιστόρηση του Ιωαννίδη για την αντιμετώπιση του από συναδέρφους όχι μόνο στην αρχή της καριέρας του αλλά και αργότερα όταν έγινε πλέον πολύ αναγνωρίσιμος:
«Όταν δημοσίευσα ένα άρθρο στο χριστουγεννιάτικο BMJ (ιατρικό περιοδικό) για το πώς γιατροί οι ιατροί αντιμετωπίζονται από τη φαρμακευτική βιομηχανία με πληρωμένες διακοπές και φουλ διασκέδαση στην αραβική χερσόνησο, ένας συνδικαλιστής ιατρός με ισχυρές πολιτικές διασυνδέσεις στην Αθήνα, έγραψε στον ιατρικό σύλλογο ζητώντας την παραδειγματική μου τιμωρία και την ανάκληση της ιατρικής μου άδειας.»
Ο συνδικαλιστής είχε το θράσος να κατηγορήσει τον Ιωαννίδη δημοσίως για ανηθικότητα. Φυσικά το θράσος είναι το πιο σημαντικό προσόν για να γίνεις πετυχημένος συνδικαλιστής.
Τα πράγματα γίναν ακόμη χειρότερα όταν ο Ιωαννίδης έγινε πολύ αναγνωρίσιμος:
«Αρκετά σημαντικοί άνθρωποι άρχισαν να μου ζητάν να δουλέψω μαζί τους, ελπίζοντας ότι θα δημοσιεύσουν άρθρα σε μεγάλα περιοδικά. Η άρνηση μου κι η επιμονή μου να διατηρήσω τα υψηλά κριτήρια στη δουλειά μου δημιούργησε ακόμη περισσότερους εχθρούς, περιλαμβανομένων ακαδημαϊκών ηγετών και πολιτικών (από όλα το διεφθαρμένο φάσμα της πολιτικής, από την δεξιά ως την αριστερά).
Ακόμη κι ο συνδικαλιστής που κάποτε προσπάθησε να με εξολοθρεύσει με επαναπροσέγγισε:
Γιάννη, όλοι ξέρουμε ότι είσαι ο καλύτερος επιστήμονας της χώρας. Γιατί δε δουλεύουμε μαζί; Ξέρεις πόσο πετυχημένος είμαι μου είπε παρουσιάζοντας μου μια μακρά και πολύ εντυπωσιακή λίστα με τις διασυνδέσεις του. Και συνέχισε λέγοντας μου πως το μόνο που του λείπει είναι μείζονες δημοσιεύσεις σε (ιατρικά) περιοδικά με μεγάλη (επιστημονική) επιρροή. Κοίτα να δεις τι θα κάνουμε: Θα σου δώσω δύναμη και συ θα βάλεις το όνομα μου σε σημαντικά περιοδικά»
Ο Ιωαννίδης φυσικά αρνήθηκε εξοργίζοντας ακόμη πιο ισχυρούς άντρες που τον έβλεπαν να τους χαλά την πιάτσα. Όπως ο ίδιος εξιστορεί, ένας μεγαλοκαθηγητής καρδιολογίας είπε σε φίλο του πως ο Ιωαννίδης δε θα πρεπε να ναι τόσο ειλικρινής ειδάλλως Αλβανοί εκτελεστές θα τον στραγγάλιζαν στο γραφείο του.
Κατά το παρελθόν έχουμε χρησιμοποιήσει τον όρο ιατρική μαφία. Τώρα ίσως καταλαβαίνετε λίγο περισσότερο το γιατί.
Ο Ιωαννίδης φυσικά δεν σταμάτησε το έργο του παρά τις απειλές. Μόλις πέρσι δημοσίευσε μια μελέτη που καταδεικνύει όχι μόνο ότι τα περισσότερα ερευνητικά ευρήματα είναι ψευδή, όπως κατέδειξε η μελέτη του του 2005, αλλά και πως ο μεγάλυτερος όγκος των κλινικών μελετών σήμερα είναι μη ωφέλιμος, με άλλα λόγια, ίσως άχρηστος.
Οι λόγοι πολλοί: Υπερκοστολόγηση μελετών που στερούν πόρους από πιθανώς ωφέλιμες μελέτες.
Ακόμη σημαντικότερος είναι αυτός που εξέτασα στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες»: Η υπεμεγένθυση ασθενειών και των κινδύνων τους όπως συνέβη στην περίπτωση της γρίπης των πουλερικών και των χοίρων κι όχι μόνο. Οι συντονισμένες εκστρατείες τρόμου για καινές απειλές δημόσιας υγείας που τελικά επηρεάζουν τον πληθυσμό πολύ λιγότερο από άλλες λιγότερο εξωτικές και πιο συνηθισμένες συνθήκες, όχι μόνο στερεί πόρους από πιθανώς χρήσιμες μελέτες αλλά μπορεί και να οδηγήσει στην ανάπτυξη ελλιπώς δοκιμασμένων φαρμάκων κι εμβολίων υπό το καθεστώς της «έκτακτης ανάγκης».
Και τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: Όπως περιγράφεται στο σημαντικό πρόσφατο άρθρο του David Epstein, «Όταν τα πειστήρια λένε όχι αλλά οι γιατροί λένε ναι», ακόμη κι όταν μια αναγνωρισμένη έρευνα αποδειχθεί χωρίς κανένα περιθώριο αμφιβολίας ψευδής, ακόμη κι όταν κάποια διάσημη θεραπεία ή πρακτική αποδειχθεί μη ωφέλιμη ή ακόμη κι επικίνδυνη, θα πάρει στους περισσότερους γιατρούς περισσότερο από μια δεκαετία για να πάψουν να τη χρησιμοποιούν.
Κι αυτό είναι κάτι παραπάνω από μια κακή συνήθεια.
Ο εκφυλισμός της ιατρικής από την οικονομική και επιστημονική απληστία ωθεί όλο και περισσότερους ανθρώπους στην εναλλακτική ιατρική, η οποία όμως δυστυχώς δε διαθέτει κανένα από τα αρκετά χαλασμένα πλέον επιστημονικά φίλτρα της σύγχρονης ιατρικής, κάνοντας την ένα ελκυστικό πεδίο για τυχοδιώκτες.
Η κριτική σκέψη κι η ενημέρωση είναι πλέον απαραίτητο εφόδιο για όσους επιθυμούν να διατηρήσουν την υγεία τους σε υψηλά επίπεδα.  

(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί
Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis

Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα σχετικά βιβλία μου "Τι δεν λένε οι γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες", "Παρά Φύση" από τις εκδόσεις ETRA)
Read More »