Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καρκίνος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καρκίνος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 29 Ιουνίου 2023

Το βρώμικο χρονικό της ασπαρτάμης.



Φρίκη έχει προκαλέσει η είδηση πως ο WHO σκοπεύει να κατατάξει την ασπαρτάμη στις πιθανώς καρκινογόνες ουσίες, μετά από δεκαετίες χρήσης της σε χιλιάδες προϊόντα. 

Ας δούμε όμως, πιο είναι το αμαρτωλό χρονικό της Ασπαρτάμης, όπως το είχα περιγράψει σχεδόν μια δεκαετία πριν, στο βιβλίο μου "Παρά Φύση: Πως η ανατροφή και η διατροφή, γίναν διαστροφή" (εκδ ETRA). 

"Ασπαρτάμη: ένας γλυκός κίνδυνος

200 φορές πιο γλυκιά από τη ζάχαρη61. Ποιος θα μπορούσε να αντισταθεί σε κάτι τέτοιο;

Σίγουρα όχι η βιομηχανία.

Ας δούμε λοιπόν την ασπαρτάμη, μια ουσία που χρησιμοποιήθηκε ως «αντίδοτο» στην παχυσαρκία και όπου πολλά από τα ύποπτα συμφέροντα που εξετάζονται σε ετούτο το βιβλίο τέμνονται: από πολιτικά μέχρι εμπορικά συμφέροντα και μεθοδεύσεις , από τα βακτήρια E.Coli που όπως είδαμε συμβάλλουν ετησίως στο φορτίο των τροφικών δηλητηριάσεων μέχρι τη Monsanto και τα μεταλλαγμένα, από τα αναψυκτικά και τις τσίχλες μέχρι σοκολατούχα ροφήματα…

Αν η Coca Cola πάει με όλα, ε η ασπαρτάμη τα έχει όλα και συμφέρει.

Όπως και η Coca Cola, η ασπαρτάμη ανήκει σε εκείνες τις κατηγορίες βιομηχανικών προϊόντων που αναπτύχθηκαν αρχικά ως φάρμακα πριν χρησιμοποιηθούν στη βιομηχανία τροφίμων και αναψυκτικών. Σήμερα πλέον η ασπαρτάμη έχει κατακλύσει τον κόσμο: χρησιμοποιείται σε περισσότερα από 4000 προϊόντα ανάμεσα στα οποία τα Zero και Light προϊόντα της Coca και Pepsi Cola αλλά και σε άλλα αναψυκτικά, τρόφιμα, τσίχλες.

Ας ρίξουμε μια κλεφτή ματιά σε μια μικρή λίστα προϊόντων που περιέχουν ασπαρτάμη:

Diet Coca Cola (όλες οι ποικιλίες) Coca Cola Zero (όλες οι ποικιλίες) Diet Pepsi (όλες οι ποικιλίες) Pepsi Max (όλες οι ποικιλίες) Diet Irn Bru (όλες οι ποικιλίες) Lilt Zero (όλες οι ποικιλίες) Sprite Zero (όλες οι ποικιλίες) Tango (όλες οι ποικιλίες) Tango no added sugar (όλες οι ποικιλίες) 7up Free (όλες οι ποικιλίες) Lucozade Sport (όλες οι ποικιλίες) Schweppes Slimline Drinks (όλες οι ποικιλίες) Fanta Zero (όλες οι ποικιλίες) Fanta Orange Dr Pepper Zero Oasis Summer Fruits Extra Light Μαλακά αναψυκτικά

Oasis Citrus Punch

Ribena Really light (όλες οι ποικιλίες)

Robinsons Orange Squash

Robinson’s No added sugar range Σιρόπια

Muller Light Cherry

Muller Light Blueberry

Muller Light Raspberry

Muller Light Banana and Custard

Danone Activia Cherry

Weight Watchers Fromage Frais

Weight Watchers Toffee and Vanilla Γιαούρτι

Wrigleys Airwaves (όλες οι ποικιλίες)

Wrigleys Orbit (όλες οι ποικιλίες)

Wrigleys Extra (όλες οι ποικιλίες) Μαστίχα

Uncle Ben’s Sweet and Sour Light Μαγειρική Σάλτσα

Walkers Sensations Sweet Thai Chilli

Walkers Sensations Lime and Thai Spices

Walkers Prawn Cocktail Τσιπς

Canderel

Silver Spoon Sweetness and Light

Silver Spoon Light Granulated Sugar Επιτραπέζια γλυκαντικά

Cadburys Highlights (όλες οι ποικιλίες)

Options Hot Chocolate Drink (όλες οι

ποικιλίες)

62

Η ασπαρτάμη αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια των γευστικών πολέμων. Ανακαλύφτηκε τυχαία το1965 από το χημικό James M. Schlatter που δούλευε για τη γνωστή φαρμακευτική G.D. Searle & Company όταν αυτός επιδιώκοντας να αναπτύξει ένα φάρμακο κατά του έλκους έγλυψε το δάκτυλο του και ανακάλυψε ότι η εν λόγω χημική ουσία, η ασπαρτάμη, ήταν γλυκιά, μα πάρα πολύ γλυκιά για να της αντισταθείς.

Έκτοτε η G.D.Searle δε σταμάτησε να γλείφει τα δάκτυλά της στην προοπτική να χρησιμοποιηθεί η ασπαρτάμη ως υποκατάστατο ζάχαρης και να εξαρτήσει τους καταναλωτές σε ένα ακόμη βιομηχανικό προϊόν.

Οι μεθοδεύσεις

Πολλά έχουν γραφεί για την ασπαρτάμη, άλλα περισσότερα και άλλα λιγότερα σοβαρά.

Αυτό που ελάχιστα έχει καταδειχτεί είναι το παρασκήνιο πίσω από την έγκριση της ασπαρτάμης, ένα παρασκήνιο τόσο βαρύ που μπροστά του άλλα οικονομικά σκάνδαλα ωχριούν και στο οποίο εμπλέκονται σημαντικότατα πρόσωπα της αμερικανικής πολιτικής σκηνής και δικαιοσύνης.

Όπως ο Donald Rumsfeld. Ο άνθρωπος για τον οποίο ο διαβόητος Kissinger έγραψε «πως είναι ο πιο αδίστακτος άνθρωπος που έχω γνωρίσει και αυτό το εννοώ ως κομπλιμέντο». Ο Rumsfeld, πολιτικός των επιχειρήσεων, επιχειρηματίας της πολιτικής, προεδρικός σύμβουλος (1969-1973),μόνιμος αντιπρόσωπος των ΗΠΑ στο ΝΑΤΟ (1973-1974), Υπουργός Αμύνης υπό τον πρόεδρο Ford (1975-1977) και ξανά Υπουργός Αμύνης στην κυβέρνηση G.W.Bush Jr (2001-2006), ο άνθρωπος που ήταν από τους βασικούς συντελεστές στη διαμόρφωση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής και των εισβολών των ΗΠΑ στο Ιράκ, ένας από τα ιδρυτικά στελέχη μιας από τις κυρίαρχες πολιτικές αιρέσεις του νεοφιλελευθερισμού που μαστίζει και λεηλατεί εδώ και δεκαετίες κράτη και λαούς (πλέον και το δικό μας), ο άνθρωπος της περιστρεφόμενης πόρτας της πολιτικής και των επιχειρήσεων, ο άνθρωπος που τσέπωσε μερικά εκατομμύρια από το αμφιλεγόμενο Tamiflu και την κατάχρηση του για την αντιμετώπιση των εφευρεμένων γριπών των πουλερικών και ακολούθως των χοίρων.

Αυτός ο ενάρετος λοιπόν άνθρωπος σχετίστηκε άμεσα και με την ασπαρτάμη. Αμέσως μετά την πρώτη θητεία του ως υπουργός αμύνης των ΗΠΑ, το 1976 ο Rumsfeld γίνεται πρόεδρος στη φαρμακευτική εταιρία G.D Searle η οποία πιέζει για την έγκριση και την κυκλοφορία της ασπαρτάμης για όλο και περισσότερα προϊόντα αμέσως μετά την αρχική της έγκριση του 1974. Ο Rumsfeld, ο άνθρωπος της περιστρεφόμενης πόρτας, ο άνθρωπος με τις πολλαπλές διασυνδέσεις τόσο στο Λευκό Οίκο όσο και στον επιχειρηματικό κόσμο, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να φέρει σε πέρας τη δύσκολη αποστολή.

Το 1984, ο FDA (Food and Drug Administration- o διευρυμένων αρμοδιοτήτων αμερικάνικος ΕΟΦ) αποφασίζει τελικά για την έγκριση της ασπαρτάμης για χρήση της και σε αναψυκτικά. Αφού ο Rumsfeld έφερε σε πέρας την ειδικού σκοπού αποστολή του, το 1985 η G.D Searle με τη μεσολάβηση του πωλείται στην κακόφημη Monsanto, τη Monsanto των μεταλλαγμένων, του διαπιστωμένα εγκληματικού παρελθόντος και του ανατριχιαστικού μέλλοντος (για τη Monsanto θα δούμε εκτενέστερα αργότερα) η οποία αργότερα θα «πείραζε» την ασπαρτάμη όπως έκανε και με το γάλα και θα την παρήγαγε μέσω του γνωστού μας πλέον βακτηρίου E.Coli, στελέχη του οποίου είχε γενετικά τροποποιήσει για αυτόν ειδικά το σκοπό63.

Από τη συμφωνία του 1985 και την πώληση της Searle με τη Monsanto o κος Rumsfeld περιγράφεται ότι βγήκε κερδισμένος κατά 12 εκατομμύρια δολάρια.

Την ίδια σκευωρία με πολύ πιο πολύπλοκο τρόπο θα δημιουργήσει ο Rumsfeld περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα με το Tamiflu (περισσότερα για την υπόθεση στο αποκαλυπτικότατο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες), ένα από τα λίγα «αντιγριπικά» φάρμακα. Όπως θα δούμε αναλυτικότερα στο σχετικό κεφάλαιο, ο Rumsfeld, αμέσως πριν τη δεύτερη θητεία ως υπουργός αμύνης (2001-2006), από το 1997 και μέχρι το 2001 διατελεί πρόεδρος της φαρμακευτικής εταιρίας Gilead Sciences, της εταιρίας που είχε τα δικαιώματα του Tamiflu. Ήταν η κυβέρνηση Bush αυτή που θα ετοίμαζε το πλαίσιο για τις νέες γρίπες και τα αυξημένα κέρδη από τις πωλήσεις αντιγριπικών φαρμάκων και τη fast track κατασκευή και πώληση αντιγριπικών εμβολίων ( Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες», εκδ. ETRA)

Ας μείνουμε όμως στο χρονικό της έγκρισης της ασπαρτάμης.

Το 1974 είναι η χρονιά της αρχικής έγκρισης της ασπαρτάμης από τον FDA. Ευθύς αμέσως ξεκινάν οι αντιδράσεις: Ο καθηγητής ψυχιατρικής John Olney υποβάλει αίτηση για δημόσια ακρόαση επικαλούμενος θέματα ασφάλειας της κατανάλωσης ασπαρτάμης. Το θέμα αποκτά διαστάσεις καθώς προβάλλεται και σε τηλεοπτική εκπομπή της εποχής προκαλώντας έντονες αντιδράσεις του κοινου. Υπό το φως των εξελίξεων, ο τότε επικεφαλής του FDA Alexander Schmidt δέχεται την επανεξέταση του ντοσιέ που είχε υποβάλει η Searle για την έγκριση της ασπαρτάμης. Ο ίδιος καταλήγει στην εξόχως επικριτική ανακοίνωση πως οι μελέτες της Searle ήταν «στην καλύτερη των περιπτώσεων… τσαπατσούλικες και υπέφεραν από … ένα μοτίβο συμπεριφοράς που θέτει την επιστημονική ακεραιότητα σε κίνδυνο».

Ο Schmidt δεν εξέφραζε μόνο τον εαυτό του. Το 1976, μια ομάδα εργασίας στον FDA βρήκε τις μελέτες της Searle «φτωχές σε σύλληψη, ανεύθυνες στην εκτέλεση τους ή ανεπαρκείς στην ανάλυση ή την αναφορά τους».

Το θέμα σταδιακά περνάει στη δικαιοδοσία της αμερικανικής δικαιοσύνης καθώς το FDA ζητά από το αμερικάνικο υπουργείο δικαιοσύνης να διερευνήσει το κατά πόσο δύο από τις μελέτες τις Searle είχαν παραποιηθεί ή ήταν ατελείς. Βρισκόμαστε πλέον στο έτος 1977. Ο «αδίστακτος» Donald Rumsfeld της περιστρεφόμενης πόρτας βρίσκεται πλέον στο τιμόνι της Searle οπότε όλα τα παράδοξα που θα ακολουθήσουν από αυτό το σημείο και έπειτα θα μπορούσαν –δικαίως ή αδίκως- να αποδοθούν στους μηχανισμούς του και να χαρακτηριστούν ως μηχανορραφίες του. Και τα παράδοξα που ακολούθησαν ήταν πολλά. Η διερεύνηση ανατίθεται στον εισαγγελέα Samuel Skinner και δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Ο λόγος; Ο Skinner αφήνει το πόστο του για μια πολύ περισσότερο επικερδή θέση στη νομική εταιρία Sidley & Austin η οποία όλως τυχαίως εκπροσώπευε τη Searle!!! Περισσότερο από ένα χρόνο μετά θα τον ακολουθήσει στη Sidley & Austin και ο βοηθός του William Conlon. Μερικά χρόνια αργότερα ο Skinner θα στελεχώσει την κυβέρνηση του πατρός Bush του οποίου θα γίνει και επιτελάρχης!

Παρά ταύτα και με πρωταγωνιστή μάλλον τον τότε επικεφαλής του, τον Alexander Schmidt ακόμη και ο συχνά αμαρτωλός FDA θα συνεχίζει να ανθίσταται στην άνευ προϋποθέσεων έγκριση και κυκλοφορία της ασπαρτάμης: Μια άλλη επιτροπή του FDA κατέληξε στο συμπέρασμα πως μία από τις μελέτες της Searle έδειξε μια αύξηση σε εγκεφαλικούς όγκους σε αρουραίους που λάμβαναν ασπαρτάμη.

Το εμπόδιο του Schmidt θα καμφθεί με την αντικατάστασή του στην κεφαλή του FDA από τον Arthur Hull Hayes και την κυβέρνηση Reagan. Το 1981 η ασπαρτάμη παίρνει τελικά από το FDA του Hayes την πολυπόθητη μα αμφιλεγόμενη έγκριση. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα θα είναι ο Hayes που ακολουθήσει το δρόμο της περιστρεφόμενης πόρτας: θα αφήσει και αυτός το πόστο του για να δεχτεί τη θέση συμβούλου στην Burson-Marsteller που εκείνη την εποχή ήταν η εταιρία που είχε αναλάβει τις δημόσιες σχέσεις της Searle!!!64

Η ασπαρτάμη κυκλοφορούσε πλέον ελεύθερη από τα δεσμά της επιστημονικής εποπτείας.

Το βεβαρυμμένο παρελθόν της ασπαρτάμης και οι σκελετοί στην ντουλάπα της συνέχισαν να δίνουν τροφή για την επανεξέτασή της. Και η επανεξέτασή της συνεχίζει να δίνει τροφή για την αμφισβήτηση της ασφάλειας της και τη νομιμότητα της έγκρισης της.

Το 2006 ο διακεκριμένος ερευνητής του καρκίνου Morando Soffritti, παρακινούμενος από αυτό που ίδιος χαρακτηρίζει ως «ανεπάρκειες» στις μελέτες της Searle τη δεκαετία του 1970, οργανώνει και διεξάγει μια νέα μελέτη στο μεγαλύτερο δείγμα αρουραίων που χρησιμοποιήθηκε ποτέ σε έρευνα ασπαρτάμης, δείγμα κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό των μελετών της Searle. Η έρευνα που γίνεται υπό την αιγίδα του Ευρωπαϊκού Ιδρύματος Ramazzini Ογκολογίας και Περιβαλλοντικών Επιστημών κατατάσσει την ασπαρτάμη στην κατηγορία των δυνητικά καρκινογόνων ουσιών.65

Το 2009 η ασπαρτάμη ξαναμπαίνει στο μικροσκόπιο καθώς καταναλωτές της διαμαρτύρονται για παρενέργειες όπως πονοκεφάλους, ζάλη, ναυτία, εμέτους, διάρροιες, κόπωση. Η σχετική έρευνα ακόμη εκκρεμεί.

Και οι σκελετοί στις σκοτεινές ντουλάπες της ασπαρτάμης συνεχίζουν να τρίζουν: Το 2011 φτάνει στα χέρια του Woodrow Monte, συνταξιούχου καθηγητή της Επιστήμης Τροφίμων μέσω του Νόμου για την Ελευθερία της Πληροφορίας (Freedom of Information Act) μια από τις λιγότερο γνωστές έρευνας, «μια κρυφή» μελέτη της δεκαετίας της 1970 που διεξήγαγε η ίδια η Searle για την ασπαρτάμη66.

Η επίμαχη μελέτη κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η κατανάλωση υψηλών δόσεων ασπαρτάμης από κουνέλια σχετίζεται με την εμφάνιση γενετικών ανωμαλιών. Η αποκάλυψη της «κρυφής» μελέτης θέτει για μια ακόμη φορά υπό σοβαρή αμφισβήτηση την ασφάλεια της ασπαρτάμης και το καθεστώς υπό το οποίο αυτή εγκρίθηκε.

Δεν ήταν η μοναδική μελέτη που συνέδεε την ασπαρτάμη με την αναπαραγωγική υγεία: Το 2010, μια δανική μελέτη με χρηματοδότηση της ΕΕ, ανάμεσα σε 60000 εγκύους βρήκε μια περίπτωση πρόωρης γέννας να σχετίζεται με την κατάχρηση αναψυκτικών διαίτης εκ μέρους της μητέρας.

Όπως είδαμε η ασπαρτάμη τα έχει όλα: υποψίες σκανδάλων, δωροδοκιών, νοθευμένης επιστήμης, πολιτικών παρεμβάσεων. Έχει σχέση με Coca Cola, Pepsi Cola, τσίχλες. Έχει Rumsfeld και Searle. Έχει Monsanto και Escherichia Coli και μεταλλαγμένα. Και Coli και Cola και τα πάντα όλα.

Στο ψευδοδίλλημα λοιπόν ζάχαρη ή ασπαρτάμη, ψευδοδίλλημα καθώς το τέλος της ημέρας βρίσκει πολλούς από εμάς εν αγνοία μας να έχουμε καταναλώσει και υπερβολική ζάχαρη αλλά και υπερβολική ασπαρτάμη η απάντηση είναι μια: Συνειδητός και ενημερωμένος καταναλωτής που μποϋκοτάρει αμφιβόλου ασφαλείας προϊόντα και επιλέγει στη θέση τους ασφαλέστερα."


Πέτρος Αργυρίου, agriazwablogspot.com, 29/06/2023

Read More »

Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2017

Υγιής όσο οι ΜΙΚΡΟ-ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ σου


Ανάμεσα στις πολλές ψευδαισθήσεις που αφορούν τον εαυτό, είναι ότι αποτελούμαστε αποκλειστικά από ανθρώπινα στοιχεία. 

Αυτό δεν ισχύει:  
Το DNA μας αποτελείται κατά 8% από ιούς που κάποτε έχουν εισέλθει σε αυτό και τώρα πλέον είναι ενσωματωμένοι. Οι περισσότεροι απ' αυτούς είναι ρετροϊοί (Ανθρώπινοι ενδορετροϊοί, HERV’s).
Σε αρκετούς από αυτούς το «ανθρώπινο» DNA δεν επιτρέπει να εκφραστούν, σκεπάζοντάς τους με βαριά στρώματα πρωτεϊνών. Για κάποιους απ’ αυτούς διερευνάται εδώ και καιρό η συμμετοχή τους στην καρκινογένεση και πιθανότατα και σε άλλες νόσους. Αυτό που μέχρι και πρόσφατα δεν έχει διερευνηθεί όμως, είναι οι ευεργετικές επιδράσεις των ενδοϊών.
Οι ιοί, βλέπετε, δεν αποτελούν μόνο νεκροζώντανους οργανισμούς που αναπαράγονται εις βάρος του ξενιστή τους. Οι ιοί δημιουργούν ένα δίκτυο μεταφοράς γονιδίων (γενετικής πληροφορίας) ανάμεσα στα είδη και αποτελούν επομένως σημαντικότατο παράγοντα της εξέλιξης. Κατά κάποιο τρόπο οι ιοί αποτελούν τις μικρομέλισσες της γονιδιακής πισίνας και δημιουργούν ένα είδος γενετικού διαδικτύου.
Όντως, η εξέλιξη των θηλαστικών θα ήταν πολύ διαφορετική χωρίς τους ενδοϊούς. 
Στα ερπετά και τα ψάρια, όλα τα θρεπτικά συστατικά για την ανάπτυξη του απογόνου, αποθηκεύονται στα αυγά. 
Στα θηλαστικά αντιθέτως, τα θρεπτικά συστατικά περνούν από τη μητέρα στο έμβρυο. Για να γίνει αυτό, μεσολαβεί ένα ενδοϊκό γονίδιο που παράγει στον πλακούντα την πρωτεΐνη συγκυτίνη η οποία επιτρέπει τη μεταφορά θρεπτικών συστατικών.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Μόλις φέτος ανακαλύφθκε μια άλλη πρωτεΐνη που παράγεται από ενδοϊούς, η HEMO, η οποία διερευνάται σε σχέση με το πώς το έμβρυο προστατεύεται από το ανοσοποιητικό σύστημα της μητέρας του, καθώς μάνα και παιδί έχουν διαφορετικό DNA.
Μια τόσο ανθρώπινη κατάσταση όπως η εγκυμοσύνη, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από ενδοϊούς, χωρίς τους οποίους εικάζουμε πως υπήρχε περίπτωση κάθε θηλαστικό να απόρριπτε το έμβρυο ως ξένο.

Και το μωσαϊκό που λέγεται άνθρωπος, δεν περιέχει μόνο ιούς. Όπως έχουμε περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα αλλά και σε βιβλίο μου, τα οργανίδια που λέγονται μιτοχόνδρια, τα εργοστάσια που παράγουν βιολογική ενέργεια για τον οργανισμό μας, ελάχιστα ανθρώπινα είναι. Το DNA τους είναι διαφορετικό απ’ αυτό του πυρήνα των κυττάρων ενώ αντίγραφα γονιδίων του εισέρχονται στο DNA των «ανθρωπίνων» κυττάρων μας.
Τα μιτοχόνδρια επίσης είναι μητριαρχικά: το έμβρυο παίρνει τα μιτοχόνδριά του αποκλειστικά από το ωάριο.
Τα μιτοχόνδρια είναι ένα έξοχο παραδείγματα συμβίωσης, στην συγκεκριμένη περίπτωση, ενδοσυμβίωσης: Πριν από πολλά εκατομμύρια χρόνια, οι πρόγονοί τους εισήλθαν σε ένα άλλο κύτταρο κι έκτοτε, συνεξελίσσονται, δημιουργώντας πιο πολύπλοκους οργανισμούς με περισσότερες ενεργειακές απαιτήσεις.
Μόλις τα τελευταία χρόνια εξετάζεται ο ρόλος των μιτοχονδρίων στην υγεία και τη διαδικασία του γήρατος ενώ θα έπρεπε να είναι προφανές πως η κατάσταση των ενεργειακών εργοστασίων μας είναι θεμελιώδης για τον οργανισμό, όπως άλλωστε είχαμε καταδείξει και στο βιβλίο «Τι δεν σας λένε οι γιατροί».
Σωρεία τοξινών και φαρμάκων μπορούν να βλάψουν τη λειτουργία και τον αριθμό των μιτοχονδρίων, οδηγώντας σε μια σειρά προβλημάτων υγείας.
Κι όμως. Η μιτοχονδριακή ιατρική είναι ακόμη στα σπάργανά της.

Τι άλλο μπορεί να σχετίζεται όμως με την ενέργεια που λαμβάνουμε από την τροφή μας, την υγεία μας και τη διαδικασία του γήρατος;
Η απάντηση είναι πάλι κάτι το μη ανθρώπινο. Στο στομάχι και το έντερό μας κατοικεί μια κοινότητα 32 τρισεκατομμυρίων μικροοργανισμών, περίπου τόσα όσα και ο συνολικός αριθμός των ανθρωπίνων κυττάρων (παλιότερες μελέτες υπολόγιζαν αυτόν τον αριθμό στα 100 τρις)!
Αν σε αυτό το νούμερο προσθέσουμε και τον αριθμό των μιτοχονδρίων που περιέχονται στα ανθρώπινα κύτταρα, ανακαλύπτουμε με έκπληξη πως ο αριθμός των «μη ανθρώπινων στοιχείων» είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον καθαρά ανθρώπινο αριθμό!
Τα βακτήρια του εντέρου και του στομαχιού ανήκουν σε 300-400 είδη κι αποτελούν την εντερική χλωρίδα ή μικροβίωμα.
Κάποια απ’ αυτά είναι εν δυνάμει παθολογικά, κάποια απ’ αυτά απλά παρόντα, κάποια ωφέλιμα και κάποια σχεδόν απαραίτητα.
Ας δούμε όμως συνολικά τι κάνει για εμάς η μικροβιακή μας χλωρίδα, ή αλλιώς το μικροβίωμά μας:
Και τι δεν κάνει! Βοηθά στην απορρόφηση θρεπτικών συστατικών, στην διάσπαση μακρομορίων σε πολύ χρήσιμα δομικά για τον οργανισμό μας υλικά, στη σύνθεση της βιταμίνης Κ και βιταμινών του συμπλέγματος B, στην καλή λειτουργία του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, στην εκπαίδευση του ανοσοποιητικού. Αποτελεί φράγμα για τοξίνες και φράγμα για παθογόνους μκροοργανισμούς.

Τι βοηθά την καλή λειτουργία του μικροβιώματος μας; Προβιοτικά και πρεβιοτικά όπως αυτά που βρίσκονται στο παραδοσιακό γιαούρτι καθώς και φυτικές ίνες.

Τι το κάνει να δυσλειτουργεί; Τοξίνες και αντιβιοτικά ευρέως φάσματος. Κι αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που καταδικάζαμε μετά μανίας την κατάχρηση αντιβιοτικών. Η κατάχρηση αντιβιοτικών μάς κάνει πιο ευπαθείς σε άλλα παθογόνα μικρόβια αφού βλάπτει το προστατευτικό μας μικροβίωμα. Το απολύτως ανάλογο που συμβαίνει και με τις κολπίτιδες.

Τι συμβαίνει σε ανθρώπους με κακή κατάσταση μικροβιώματος; Από τα λίγα που γνωρίζουμε, καθώς η έρευνα στο θέμα είναι λειψή, κακό μικροβίωμα προκαλεί διαταραχές άγχους. Εδώ να τονίσουμε πως το μικροβίωμά μας μάς βοηθά να παίρνουμε θρεπτικά υλικά και να παράγουμε πιο εύκολα βιολογική ενέργεια.
Έτσι, άνθρωποι με μη υγιές μικροβίωμα, χρειάζονται περισσότερη τροφή για να πάρουν αυτό που χρειάζεται ο οργανισμός τους, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, ενώ για τον ίδιο ακριβώς λόγο, οι συνέπειες του υποσιτισμού είναι κατά πολύ μεγαλύτερες σε άτομα με προβληματικό μικροβίωμα.
Φανταζόμαστε, ότι όπως συμβαίνει και στα μιτοχόνδρια, η κακή κατάσταση του μικροβιώματος σχετίζεται με πολύ περισσότερες καταστάσεις υγείας από ότι μπορούμε να φανταστούμε. Εικάζουμε επίσης ότι η μικροβιωματική υγεία επηρεάζει και την υγεία των μιτοχονδρίων που με τη σειρά της επηρεάζει την υγεία του οργανισμού και τη διαδικασία του γήρατος.

Τι συμβαίνει όμως σε ανθρώπους με καλή κατάσταση μικροβιώματος;

Πολύ πρόσφατη έρευνα, από τις μεγαλύτερες στο είδος της που έγινε σε πληθυσμούς του Καναδά και της Κίνας, έδειξε ότι «εξωφρενικά υγιείς» γέροντες, είχαν μικροβίωμα τόσο υγιές όσο και υγιείς νέοι, αφήνοντας πολλές υπόνοιες για τη συμβολή του μικροβιώματος στη διαδικασία του γήρατος.

Μέχρι σήμερα έχουμε μάθει να αντιμετωπίζουμε τον άνθρωπο με όρους βιολογικών ανταγωνισμών και εγωισμών όταν στην πραγματικότητα είμαστε επίσης σύνθετα αποτελέσματα συμβίωσης και συνεξέλιξης.
Μια καινούρια αντίληψη, πέρα από την ανθρωποκεντρική μηχανιστική κυρίαρχη αντίληψη της ιατρικής, πρέπει να επικρατήσει αν θέλουμε να έχουμε το επιθυμητό μέγιστο επίπεδο υγείας ως άτομα και κοινωνίες: Αυτή που αντιλαμβάνεται το ανθρώπινο πλάσμα όχι μόνο ως μέρος ευρύτερων οικοσυστημάτων αλλά και το ίδιο ως οικοσύστημα.
Η αντίληψη της ανθρωποοικολογίας, του ανθρώπου ως βιολογικού συνόλου, ως συμβιωτικού μωσαϊκού κι όχι μόνο ως ατόμου και βιολογικού εγωισμού πρέπει να αναδυθεί.
Γιατί όπως καταδείξαμε και θα συνεχίσουμε όλο και πιο σθεναρά να καταδεικνύουμε, ο άνθρωπος είναι από μόνος του ένα σύνθετο οικοσύστημα. Και έτσι πρέπει να αντιμετωπίζεται βιολογικά.

Πέτρος Αργυρίου

(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί.


Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν ΕΔΩ


Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα μοναδικά στο είδος τους σχετικά βιβλία μου 

"Τι δεν σας λένε οι γιατροί"

"Θανάσιμες Θεραπείες"

"Παρά Φύση" 

Από τις εκδόσεις ETRA)
Read More »

Κυριακή 17 Σεπτεμβρίου 2017

Η μεγάλη εικόνα του Καρκίνου


Σε προηγούμενα άρθρα μας για την Ιατρική σήμερα, έχουμε ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον καρκίνο καθώς πρόσφατες εξελίξεις στην έρευνα του έχουν δικαιώσει παλιότερους ισχυρισμούς μας.
Στο παρόν άρθρο, θα συνοψίσουμε και προσθέτοντας τα συμπεράσματα μιας ακόμη πιο πρόσφατης αποκαλυπτικότατης μελέτης, θα δώσουμε την μεγάλη εικόνα του καρκίνου και της πάγιας μα προβληματικής μέχρι σήμερα αντιμετώπισης του.
Στα προηγούμενα άρθρα μας έχουμε λοιπόν τεκμηριώσει ότι:
α) Μέρος της θεωρίας για την εξέλιξη του καρκίνου είναι ριζικά εσφαλμένη:
Μέχρι και πρόσφατα, η ιατρική είχε σχεδόν δογματοποιήσει τη θεωρία πως κάθε όγκος αποτελείται από κλώνους ενός αρχικού καρκινικού κυττάρου:
Κάποιο από τα πολλά «λάθη» στην αντιγραφή του DNA που διαφεύγει από τους μηχανισμούς γενετικής επιδιόρθωσης είναι δυνατόν να μετατρέψει ένα φυσιολογικό κύτταρο σε καρκινικό (εξαλλαγή). Αυτό το κύτταρο αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα, είναι αθάνατο καθώς έχει χάσει μηχανισμούς απόπτωσης οπότε μπορεί να πολλαπλασιαστεί άπειρες φορές σε αντίθεση με τα φυσιολογικά κύτταρα που έχουν όριο στο πόσες φορές μπορούν να πολλαπλασιαστούν.
Αν αυτός ο «αθάνατος» πληθυσμός πλέον κυττάρων δεν εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί από το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, δημιουργεί έναν πολύ ενεργοβόρο όγκο που χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τους μηχανισμούς παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας του οργανισμού προς όφελος του ενώ ανάλογα με κυτταρικό μικροπεριβάλλον μπορεί και να δώσει μεταστάσεις.
Ο όγκος λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί όχι απλά ως κάτι το ελαττωματικό αλλά ως μια μορφή ζωής που έχει αυτονομηθεί από τη βιολογική ενδελέχεια του οργανισμού και εξυπηρετεί πλέον τις πρωταρχικές βιολογικές ντιρεκτίβες εις βάρος αυτών του οργανισμού από τον οποίο προήλθε και στον οποίο βρίσκεται.
Σε ποιο λοιπόν σημείο αυτής της περιγραφής έκανε μέχρι και πρόσφατα η ιατρική ριζικά λάθος;
Όπως πρόσφατες έρευνες κατέδειξαν, τα κύτταρα του καρκινικού πληθυσμού δεν είναι απλά κλώνοι του αρχικού καρκινικού κυττάρου.
Ο καρκίνος, ως μια μερικώς αυτονομημένη μορφή ζωής , εξελίσσεται, ακριβώς με τον τρόπο που ο Κάρολος Δαρβίνος περιέγραψε ενάμιση αιώνα νωρίτερα.
Σε έναν και μόνο όγκο ενός και μόνο ασθενούς μπορούν να βρεθούν εώς και 100 γενετικές παραλλαγές, 100 διαφορετικά καρκινικά «στελέχη» που σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό έχουν διαφοροποιηθεί από το αρχικό κύτταρο. Για αυτό το λόγο, συμβαίνει αυτό που μας ήταν σχετικά δυσνόητο: οι όγκοι σταδιακά αναπτύσσουν «αντίσταση» σε αντικαρκινικά φάρμακα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το φάρμακο μπορεί να δουλεύει σε ένα ή και περισσότερα καρκινικά «στελέχη» να μην δουλεύει όμως σε άλλα που βρίσκονται μέσα στον ίδιο όγκο. Με αυτόν τον τρόπο, ένα φάρμακο μπορεί να σκοτώνει μια κατηγορία καρκινικών κυττάρων, να αφήνει όμως μια δεύτερη κατηγορία τους να αλωνίζουν πραγματικά, αφού έχει εξαλειφθεί πλέον ο ανταγωνισμός από την κατηγορία εκείνη των καρκινικών κυττάρων που ανταποκρίθηκαν στο φάρμακο. Μπορούμε τότε να δοκιμάσουμε ένα φάρμακο που δουλεύει στην δεύτερη κατηγορία. Είναι πολύ πιθανό όμως να βρεθεί μια τρίτη κατηγορία καρκινικών «στελεχών» που δεν τα πιάνει κάποιο από τα δύο φάρμακα και τότε είναι αυτά που θ’ αλωνίσουν, έχοντας πολύ λιγότερο ανταγωνισμό κοκ.
Είναι προφανές πως ένας συνδυασμός πολλών φαρμάκων ίσως να ήταν πιο αποτελεσματικός στο να αναχαιτιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος της «επιβίωσης του καταλληλότερου»  εντός του όγκου.
Χρειάζεται όμως  κάτι πολύ περισσότερο από απλές ιστολογικές εξετάσεις για να λειτουργήσει μια τέτοια στρατηγική: χρειάζεται ο πλήρης γενετικός χάρτης όλων των καρκινικών ομάδων και η τακτική επικαιροποίηση του.
Και είμαστε πολύ μακριά από αυτό το στάδιο.
β) Ριζικά λάθη και αμέλειες στην αντιμετώπιση του καρκίνου
Οι μεταστάσεις είναι από τα σημαντικότερα θέματα στην μάχη κατά του καρκίνου και την επιβίωση του ασθενούς.
Κι όμως. Όπως έχουμε περιγράψει στο βιβλίο ¨Τι δεν σας λένε οι γιατροί», μόνο το 10% των ερευνητικών κονδυλίων κατευθύνονταν στην έρευνα των μεταστάσεων, ενώ ένα σημαντικό ποσοστό αυτών πήγαιναν σε εντελώς απίστευτα θέματα εντελώς δευτερεύοντα τα οποία όμως κάθε δεδομένη χρονική περίοδο μπορεί να ήταν «πιασάρικα».
Κι ενώ η πρόοδος στην κατανόηση και την αντιμετώπιση του καρκίνου είναι τόσο φτωχή και προβληματική, πολύ απλούστερες προσεγγίσεις έχουν εγκληματικά αγνοηθεί.
Πρόσφατα λοιπόν, αναζωπυρώθηκε κάπως το ερευνητικό ενδιαφέρον για την αντικαρκινική δράση μεγαδόσεων της βιταμίνης C.
Κι αν, όπως περιγράψαμε στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας, οι αποχρώσες ενδείξεις για την C δεν είναι ιδιαίτερα θεαματικές καθώς η έρευνα είναι ακόμη υποτυπώδης, δεν συμβαίνει το ίδιο με την αντικαρκινική δράση του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου.
Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, η βάση της κορυφαίας διατροφής του πλανήτη, της μεσογειακής, φαίνεται να έχει θετικές επιπτώσεις σε πολλές μορφές καρκίνου, στην πρόληψη τους ακόμη ακόμη και στην αντιμετώπιση των παρενεργειών των αντικαρκινικών φαρμάκων. Με τόσους πολλαπλούς τρόπους δράσης, κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει την έλλειψη ερευνητικού ενδιαφέροντος για το ελαιόλαδο και την υποχρηματοδότησή του ως αμέλεια αν δεν βάλει την λέξη εγκληματική μπροστά από αυτή.
γ) Παρενέργειες, παρενέργειες, παρενέργειες.
Σε παλαιότερο άρθρο μας έχουμε περιγράψει τις παρενέργειες των συμβατικών πρακτικών αντιμετωπίσεων του καρκίνου. Είναι πολλές μα πάρα πολλές, κάποιες φορές πολύ σοβαρές και το χειρότερο όλων είναι ότι ελάχιστα γίνονται για την πρόληψη και την αντιμετώπιση τους τόσο σε ερευνητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.
Και τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα από ότι τα περιγράψαμε: Όπως το είχαμε φανταστεί για μια πλειάδα λόγων, η ίδια η αντιμετώπιση του καρκίνου από την ιατρική, μπορεί όχι απλά να μην είναι η «θεραπεία» του καρκίνου όπως έχουμε ήδη καταδείξει, αλλά να είναι η αιτία καρκινογενέσεων, καθώς ναι μεν ο μηχανισμός πολλών «αντικαρκινικών» πρακτικών στοχεύει σε καρκινικά κύτταρα χωρίς να μπορεί όμως να τα διαχωρίσει από τα φυσιολογικά, την ίδια στιγμή όμως, ο ίδιος ο μηχανισμός δράσης τους μπορεί θεωρητικά να μετατρέπει φυσιολογικά κύτταρα σε καρκινικά, ένα ενδεχόμενο το οποίο έχει ελάχιστα εξεταστεί ερευνητικά.
Ήδη αναφέραμε πως  η έρευνα για τις μεταστάσεις υποχρηματοδοτείται και πως η έρευνα για τις παρενέργειες των αντικαρκινικών προσεγγίσεων υποχρηματοδοτείται ακόμη περισσότερο.
Μια πρόσφατη έρευνα από την ομάδα του Γιώργου Καραγιάννη στο Κολλέγιο Albert Einstein εξέτασε συνδυαστικά πτυχές και των δύο ζητημάτων  κι έδειξε πως δημοφιλή χηθειοθεραπευτικά φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο μεταστάσεων καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας το «μικροπεριβάλλον του όγκου της μετάστασης»  (TMEM)  κάνοντας τα αγγεία πιο διηθητά στα καρκινικά κύτταρα. Σε αυτό το σημείο, για να καταλάβουμε τον όγκο των χαμένων ευκαιριών καθώς και το γιατί χαρακτηρίσαμε την αδιαφορία για την αντικαρκινική δράση του ελαιόλαδου ως εγκληματική αμέλεια, να τονίσουμε πως το ελαιόλαδο ασκεί ευεργετική δράση και στις περιοχές TMEM.
Οι ερευνητές πρότειναν τακτική παρακολούθηση των ασθενών και των καρκινικών δεικτών και την προσωρινή διακοπή της χημειοθεραπείας σε περίπτωση αύξησης των τιμών τους.
Εξετάζουν επίσης την μεταστατική επίπτωση χημειοθεραπευτικών και σε άλλες μορφές καρκίνου από όπου εκτιμώ ότι θα μας έρθουν κι άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις.
Παρά την αυταρέσκεια του καρκινικού κατεστημένου, είμαστε, μακριά, πολύ μακριά από ένα ικανοποιητικό επίπεδο αντιμετώπισης του καρκίνου. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αν σκεφτεί κάποιος, πως ακόμη και για αποδεδειγμένα λάθος ιατρικές πρακτικές, μπορεί να πάρει μέχρι και μια εικοσαετία για τον ιατρικό κόσμο να τις σταματήσει: μια νέα γενιά επιστημόνων θα χρειαστεί για να κάμψει τη δύναμη της συνήθειας των παλιών.
Τα ευχάριστα νέα έρχονται όμως από τον χώρο της έρευνας: Το 2015 ομάδα από το πανεπιστήμιο Ben Gurion, εφεύρε την μέθοδο Μπούμερανγκ που επιτέλους φαίνεται ικανή να διαχωρίζει τα καρκινικά κύτταρα απ΄ τα φυσιολογικά.
Παρά τα αποσπασματικά πολύ καλά νέα, οι καρκινοπαθείς, δεν μπορούν να περιμένουν μια εικοσαετία για να αλλάξει ο ιατρικός κόσμος προσφιλείς του και λανθασμένες συνήθειες. Το παράδειγμα της κατανόησης και της αντιμετώπισης του καρκίνου οφείλει να αλλάξει. Προχθές.


*Ο Πέτρος Αργυρίου είναι εκτός από ανατρεπτικός λογοτέχνης, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αναλυτές, ιδιαιτέρως στο πεδίο του παρασκηνίου των παγκόσμιων πολιτικών δημόσιας υγείας. Είναι επίσης μέλος της ένωσης δημοσιογραφίας της επιστήμης Science View και μόνιμος συνεργάτης του Holistic Life. Από τις εκδόσεις ETRA κυκλοφορούν τα σχετικά βιβλία του: «Τι δεν σας λένε οι γιατροί», 2009, «Θανάσιμες Θεραπείες. 2011» και«Παρά Φύση», 2014, όλα τους μοναδικά στο είδος τους στην ελληνική εκδοτική πραγματικότητα και όχι μόνο.

(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί.
Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis
Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα σχετικά βιβλία μου "Τι δεν σας λένε οι γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες", "Παρά Φύση" από τις εκδόσεις ETRA)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ

(Η παρακμή της Δυτικής Ιατρικής)

Ο συγγραφέας των εκδόσεων ETRA και Έσοπτρον Πέτρος Αργυρίου θα παρουσιάσει την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου στις 7 η ώρα στην Στοά του Βιβλίου τα συμπεράσματα των πολυετών και μοναδικών για την χώρα ερευνών του για τον εκφυλισμό της Δυτικής Ιατρικής που θα αποτελέσουν και τον πυρήνα για το επόμενο, ομώνυμο της παρουσίασης βιβλίο του.
Από τις ψευδείς διακηρύξεις πανδημιών μέχρι την ιατρογενή επιδημία των οπιοειδών και την κρίση αξιοπιστίας των διεθνών και εγχώριων οργανισμών υγείας, ο συγγραφέας θα εξηγήσει το πως και το γιατί η Δυτική Ιατρική κατάντησε να είναι μια από τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου στον αναπτυγμένο κόσμο, σκοτώνοντας μαζί με εκατομμύρια ανυποψίαστους ασθενείς και τον Ιπποκρατικό όρκο και πνεύμα.


Βιβλιοπωλείο Έσοπτρον, κατάστημα 17 εντός της Στοάς του Βιβλίου, Πεσματζόγλου 5.


Read More »

Δευτέρα 21 Αυγούστου 2017

Ενημέρωση: συγγραφική δραστηριότητα, Αύγουστος 2017


α) Την ημέρα των γενεθλίων μου, 18/8, μου έκανα δώρο την ολοκλήρωση του πρώτου παιδικού μου μυθιστορήματος μυστηρίου και φαντασίας "Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί", αφιερωμένο στον μικρό μου αδερφό στην ώρα της μεγαλύτερης του ανάγκης. 

Οι πρώτες αναγνώσεις μιλάν για ένα βιβλίο που τους έκανε να γελάσουν και να κλάψουν. 

Σύντομα η Ελπίδα και γω θα μπούμε στην εκδοτική αρένα απ' όπου θεωρώ πως δεν έχουμε πολλές "ελπίδες" να επιβιώσουμε.
Η πρώτη γραφή του οπισθόφυλλου του βιβλίου: 

"Τρεις μαυροντυμένοι υπερκακοί από άλλη διάσταση έχουν περάσει στον κόσμο μας μέσα από ένα τοίχωμα που βρίσκεται στο τέλος ενός μυστηριώδους τούνελ.
Σκοπός τους είναι να εξαφανίσουν την Ελπίδα, ένα μικρό κοριτσάκι που κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσε να γεννηθεί.
Θα μπορέσει η Ελπίδα με τη βοήθεια των φίλων της, του Ντάνου που μοιάζει στην εμφάνιση και τις αθλητικές επιδόσεις με τον Ντάνο του Survivor, του Μίου του ομιλούντα μαύρου γάτου, της Λίλης της κλαψιάρας και του Φόβου, του φοβιτσιάρη σκυλάκου με το πεσμένο αυτάκι να στείλει τους υπερκακούς από κει που ήρθαν;
Η απάντηση για τα πάντα βρίσκεται μέσα στις σελίδες αυτού του καταιγιστικού σε πλοκή παιδικού μυθιστορήματος.
Πάρτε μια βαθιά ανάσα και πάμε σε έναν κόσμο γεμάτο περιπέτεια, μυστήριο κι αγωνία!"

β) Σήμερα ολοκλήρωσα το άρθρο μου "Η μεγάλη εικόνα του καρκίνου" που θα δημοσιευτεί στο τεύχος Σεπτεμβρίου του Holistic Life και αμέσως μετά και στο blog: 

Τι έχουμε κάνει μέχρι τώρα ριζικά λάθος στην έρευνα και την αντιμετώπιση του καρκίνου και που έχουμε εγκληματικά αμελήσει

γ) Τις επόμενες ημέρες θα επεκτείνω το άρθρο μου για την επιδημία των οπιοειδών, ένα τεράστιο ζήτημα σημαντικά παραγνωρισμένο στην Ελλάδα.
Σε αντίθεση με τους παραϊατρικούς μύθους που θέλουν την κάναβη να αποτελεί τον προθάλαμο για τα σκληρά ναρκωτικά, είναι τα οπιοειδή "φάρμακα" τα οποία αποτελούν τον προθάλαμο για την ηρωίνη: Πάνω από 50% των νέων χρηστών ηρωίνης περνούν σε αυτήν μέσω της εξάρτησης τους από τα οπιοειδή. 
Είναι μια απο τις σπάνιες φορές που αμερικανική κυβέρνηση κηρύσσει την χώρα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης για ένα μαζικό και εντελώς πραγματικό πρόβλημα υγείας κι όχι για φανταστικές επιδημίες που το μόνο για το οποίο μεριμνούσαν ήταν η φαρμακευτική απληστία. 

Περισσότερα για αυτό σε επόμενο τεύχος του Hellenic Nexus.

Το blog θα επανέλθει στους τακτικούς του ρυθμούς σύντομα, όταν προλάβω να ανασάνω. 

Ευχαριστώ για την υπομονή, την κατανόηση και το ενδιαφέρον. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 21/8/2017
Read More »

Κυριακή 16 Ιουλίου 2017

Μεσογειακή διατροφή και καρκίνος


Σε προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο «Η εξέλιξη του καρκίνου», σας ενημερώσαμε πως οι τρέχουσες εξελίξεις στην κατανόηση του καρκίνου καταρρίπτουν ένα από τα βασικά προηγούμενα δόγματά του, όπως είχα προβλέψει σε προηγούμενο βιβλίο μου.
Αυτές οι εξελίξεις θέτουν εν αμφιβόλω τις κυρίαρχες για δεκαετίες χονδροειδείς τακτικές αντιμετώπισης του.
Σε αυτό το άρθρο θα μελετήσουμε όπως δεσμευτήκαμε τις δυνατότητες που παρέχει η μεσογειακή διατροφή στην αντιμετώπιση και πρόληψή του καρκίνου.

Βιταμίνη C.

Πριν από 40 χρόνια, ο κάτοχος δύο Nobel Linus Pauling πρότεινε υψηλές δόσεις βιταμίνης C ως αντικαρκινικό παράγοντα.
Όταν λίγο αργότερα η Mayo Clinic, δεν κατάφερε να επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα της σχετικής έρευνας, η αντικαρκινική υπόθεση της βιταμίνης C, «πέθανε» για τη συμβατική ιατρική. 
 Με βάση όμως ατομικές περιπτώσεις όπου δείχνουν μεγαδόσεις ενδοφλέβια χορηγούμενης βιταμίνης C να έχουν «σκοτώσει» κάποια μόνο είδη καρκινικών κυττάρων αλλά και να προστατεύουν τα υγιή από τις επιπτώσεις της χημειοθεραπείας καθώς και να επιμηκύνουν τη διάρκεια και την ποιότητα ζωής καρκινοπαθών, το ενδιαφέρον για τη βιταμίνη C αναβίωσε.
Το θεωρητικό μοντέλο της «αντικαρκινικής» δράσης της βιταμίνης C αποδίδεται στην παραγωγή υπεροξειδίου που φαίνεται να επηρεάζει επιλεκτικά περισσότερο τα καρκινικά κύτταρα από τα υγιή.
Γιατί όμως άργησε 40 χρόνια να αναβιώσει το ενδιαφέρον για μια φυσική, φθηνή ουσία με μοναδική πιθανή παρενέργεια πέτρες στα νεφρά και με πολλά άλλα παράπλευρα οφέλη;
Για αυτό ακριβώς. Όπως περιγράφεται σε σχετική έρευνα: «Το παρόν καθεστώς της χημειοθεραπείας του καρκίνου είναι μη ικανοποιητικό. Νέα αντικαρκινικά φάρμακα αναπτύσσονται και εγκρίνονται με βάση οριακές βελτιώσεις στην επιβίωση των ασθενών και σε μη βιώσιμα υψηλά οικονομικά κόστη. Θα φαινόταν πιο λογικό για ερευνητές του καρκίνου να επιχειρήσουν να βελτιώσουν την αποτελεσματικότητα καλά γνωστών και φθηνών χημειοθεραπειών του καρκίνου με το να μελετούν την αλληλεπίδρασή τους με αντιοξειδωτικά, ειδικά την βιταμίνη C. Όπως και να χει, η έλλειψη χρηματικής επιβράβευσης μπορεί να αποθαρρύνει συμβατικούς ερευνητές και χρηματοδοτικούς οργανισμούς από το να σκεφτούν σοβαρά μια τέτοια προσέγγιση.»
Για όλους τα παραπάνω λόγους, η έρευνα για την πιθανή ευεργετική δράση της C στον καρκίνο έχει μείνει πολύ πίσω.
Η Βιταμίνη C δεν φαίνεται να αποτελεί αντικαρκινική πανάκεια. Δεδομένου όμως της μερικής και ήπιας αντικαρκινικής δράσης της, της προστασίας που παρέχει απέναντι σε παρενέργειες αρκετών αντικαρκινών χημειοπαραγόντων, της βελτίωσης της επίδρασης άλλων, της αντιβακτηριακής, αντιικής και ανοσοενισχυτικής δράσης της, είναι το λιγότερο καθαρή ανοησία να διατηρούμε επιφυλάξεις για την χρήση της ως συμπληρωματικό και προληπτικό βοήθημα, ανοησία μεγαλύτερη ακόμη και από τις μεσσιανικές τυμπανοκρουσίες και θριαμβολογίες για την αντικαρκινική της δράση.

Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο

Ότι φαίνεται να ισχύει για την βιταμίνη C, ισχύει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό για το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, το βασικό συστατικό της υγιέστερης διατροφής στον κόσμο, της μεσογειακής.
Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο δεν έχει απλά αντικαρκινική δράση: Έχει πολλαπλή αντικαρκινική δράση. Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο μειώνει την επίπτωση καρκίνων του δέρματος και του παχέος εντέρου.  
Μελέτη στην Ισπανία έδειξε επίσης ότι η κατανάλωση έξτρα παρθένου ελαιόλαδου μπορεί να μειώσει την εμφάνιση του καρκίνου του μαστού κατά 25%.
Το ολεϊκό οξύ που βρίσκεται σε αφθονία στο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο φαίνεται πως αναστέλλει την έκφραση του πολύ σημαντικού για κάποιους καρκίνους του μαστού ογκογόνου γονιδίου HER2, προκαλεί απόπτωση καρκινικών κυττάρων ενώ ενισχύει και τη δράση σχετικών αντικαρκινικών παραγόντων.
Επιπρόσθετα, το ολεϊκό οξύ φαίνεται να ενισχύει και τις κυτταρικές μεμβράνες.
Από την άλλη υπάρχουν μελέτες που δείχνουν το ολεϊκό οξύ να παίζει τον εντελώς αντίθετο ρόλο σε υψηλά μεταστατικά καρκίνους.
Επιθεώρηση όμως το 2012 ήταν καταληκτικά υπέρ του ολεϊκού οξέος στον καρκίνο. Όπως περιγράφεται: «Η ευεργετική επίδραση του ολεϊκού οξέος στον καρκίνο δεν μπορεί πλέον να αμφισβητηθεί»
Όπως προεξοφλήσαμε, το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο δρα με πολλαπλούς τρόπους κατά του καρκίνου.
Η ολεοκανθάλη (ελαιοκανθάλη) που περιέχει, σκοτώνει στο εργαστήριο καρκινικά κύτταρα σε χρόνο 30 λεπτών έως μιας ώρας, αδυνατίζοντας τις μεμβράνες των λυσοσωμάτων τους (των κυτταρικών χωματερών),  αφήνοντας τα υγιή κύτταρα απολύτως ανέπαφα. 
Η ελευρωπαϊνη πάλι έχει κι αυτή αντικαρκινική αποπτωτική δράση και εμποδίζει κάποια από τα καρκινικά κύτταρα να πολλαπλασιαστούν.
Το αγνό παρθένο ελαιόλαδο παίζει προστατευτικό ρόλο όχι μόνο στην εξέλιξη του καρκίνου αλλά και στην πρόληψη του:
Η τυροσόλη και η υδροξυτυροσόλη έχουν αντιφλεγμονώδη δράση και επιδρούν και στον νεκρωτικό παράγοντα όγκων a (TNF-a).
Όπως αναφέρεται:
«Γενικά, όπως δείχνει η έρευνα, διατροφικές παρεμβάσεις όπως η χρήση του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου, μπορεί να βοηθήσουν στην μείωση των όγκων του εγκεφάλου, εμποδίζοντας προφλεγμονώδη μόρια και αποτρέποντας χρόνια φλεγμονή μέσα στο μικροπεριβάλλον που ευνοεί την ανάπτυξη του γλοιοβλαστώματος.
Οι ερευνητές είπαν ότι τα αποτελέσματα της μελέτης υποδεικνύουν πως, δεδομένου ότι η ανάπτυξη του και καρκίνου και η εξέλιξη του είναι μια διαδικασία πολλών βημάτων, συμπλήρωση με ελαιόλαδο μπορεί να αντιπροσωπεύει μια αποτελεσματική διατροφική επέμβαση στην πρόληψη και τη διαχείριση του γλοιοβλαστώματος.
Επιτέλους, οι ερευνητές βρήκαν το αυγό του Κολόμβου. Αργήσαν πολύ για μια σειρά λόγων που επί χρόνια περιγράφουμε, αλλά τελικά το βρήκαν.
Δεδομένου ότι το αγνό παρθένο ελαιόλαδο έχει συνολικά αντιοξειδωτικές, αντικαρκινικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιμικροβιακές, αντιικές, υπογλυκαιμικές και ηπατο-νευρο-καρδιο προστατευτικές ιδιότητες είναι το λιγότερο ανοησία το να μην λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο σε μια αντικαρκινική στρατηγική αλλά και σε κάθε προσέγγιση υγείας.
Δεν αποτελεί πανάκεια. Αλλά είναι από μόνο του ένα πολυφαρμακείο της φύσης.  Γιατί λοιπόν η αντικαρκινική έρευνα άργησε τόσο πολύ να ανακαλύψει το προφανές και έχει ακόμη επιφυλάξεις στο να το προτείνει, έστω συμπληρωματικά;
Η απάντηση βρίσκεται στους τραπεζικούς λογαριασμούς των φαρμακευτικών εταιριών.
Ότι κάνει καλό στην υγεία, δεν κάνει απαραιτήτως καλό στους λογαριασμούς των φαρμακευτικών. Κι ότι κάνει καλό στην υγεία, δεν κάνει απαραιτήτως καλό στην λογαριασμούς των φαρμακευτικών.

Όπως και να χει, ακόμη κι αν άργησε, έστω και προς το παρόν διστακτικά, η επιστήμη επανατοποθετεί το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο στη θέση που του αξίζει.

(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί.
Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis
Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα σχετικά βιβλία μου "Τι δεν σας λένε οι γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες", "Παρά Φύση" από τις εκδόσεις ETRA)
Read More »

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

Η εξέλιξη του Καρκίνου



Το 2009 συνέγραψα το βιβλίο «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί».

Σήμερα, οι θέσεις μου στο θέμα του καρκίνου και οι ενστάσεις μου για την αντιμετώπιση του που περιέχονται στο βιβλίο, δικαιώνονται από τη σύγχρονη επιστήμη.

‘Όπως έγραφα τότε: «Παρά την εξωφρενική τεχνολογική πρόοδο, η σύγχρονη ιατρική συχνά δεν χρησιμοποιεί τίποτε περισσότερο από σφεντόνες και βέλη για να υπερασπίσει τη ζωή αλλά και τον εαυτό της… Βέβαια η Μοντέρνα Ιατρική δεν αρκείται πάντα στις σφεντόνες και τα βέλη, ούτε σε πέτρες και ξύλα. Στα μεγάλα θέατρα του πολέμου της υγείας όπως είναι ο καρκίνος και το AIDS, η ιατρική χρησιμοποιεί συχνότατα βόμβες ναπάλμ και άλλα όπλα μαζικής κυτταρικής καταστροφής.»
Ποια είναι όμως η κατάσταση σήμερα ώστε να μου επιτρέπεται να κάνω έναν τόσο αλαζονικό χαρακτηρισμό;

Ο επικεφαλής του Ινστιτούτου για την έρευνα του καρκίνου στο Λονδίνο Alan Ashworth μας την περιγράφει:

«Σήμερα, χρησιμοποιούμε ακόμη μεσαιωνικές μεθόδους για να επιτεθούμε στους περισσότερους καρκίνους: κόβουμε (χειρουργική επέμβαση, καίμε (ακτινοθεραπεία), και δηλητηριάζουμε (μη εξειδικευμένη χημειοθεραπεία)».

Τι είχα λοιπόν προτείνει τότε στην επιστημονική κοινότητα με ένα λόγο προεπιστημονικό μεν αλλά προς την ορθή κατεύθυνση;

«Ο ομηρικός Οδυσσέας ήταν φημισμένος για την πολυτροπία του. Ήταν αυτός που σκαρφίστηκε το τέχνασμα του δουρείου ίππου για να αλώσει την Τροία που φαινόταν άτρωτη στα όπλα, την ανδρεία και τη δύναμη. Ήταν αυτός που δραπέτευσε από τη σπηλιά του κύκλωπα Πολύφημο αφού πρώτα τον παραπλάνησε πως το όνομα του ήταν Κανένας, τον τύφλωσε και πέρασε απαρατήρητος μαζί με τους συντρόφους του δεμένος στην κοιλιά των προβάτων του κύκλωπα. Όταν οι σύντροφοι κύκλωπες έσπευσαν να βοηθήσουν τον κραυγάζοντα τυφλωμένο αδερφό τους εκείνος τους εξηγούσε εις μάτην πως ο Kανένας των τύφλωσε. Τώρα, σχεδόν 3.000 χιλιάδες χρόνια αργότερα, η έρευνα του καρκίνου είναι μονόφθαλμη σαν τους Κύκλωπες, τυφλωμένη από απληστία σαν τον Πολύφημο. Όταν ερωτόμαστε ποιος μας πλήγωσε απαντάμε ο Καρκίνος χωρίς να ξέρουμε καν το πραγματικό του όνομα. Αιώνες ιατρικής προόδου και ο καρκίνος παίζει μαζί μας σαν ένας μικροσκοπικός Οδυσσέας. Οφείλουμε στους εαυτούς μας να φερθούμε τουλάχιστον τόσο έξυπνα όσο αυτός.»

Και τι προτείνει σήμερα η επιστημονική κοινότητα με τα νέα δεδομένα που έχει στα χέρια της για τον καρκίνο;

Όπως περιγράφει ο Charles Swanton, επικεφαλής της εξατομικευμένης Ιατρικής του Καρκίνου στο πανεπιστήμιο College του Λονδίνου και επικεφαλής επίσης της ερευνητικής ομάδας που εξετάζει τη γενετική ποικιλομορφία του καρκίνου στο ινστιτούτο Francis Crick:
«Παραδοσιακά, θέλουμε να συρρικνώνουμε τους όγκους όσο δυνατόν περισσότερο μέχρι του σημείου μόλις και μετά βίας να μπορούμε να τους εντοπίσουμε. Φυσικά, οποιοσδήποτε θα νόμιζε πως όσο λιγότερος είναι ένας καρκίνος τόσο το καλύτερο»
Αν όμως οι ερευνητές κι οι κλινικοί γιατροί θέλουν να αξιοποιήσουν το τι φέρνει η θεωρία της εξέλιξης στην αντιμετώπιση του καρκίνου, θα πρέπει να σκεφτούν περισσότερο δημιουργικά και στρατηγικά.
«Εμείς οι γιατροί θα πρέπει να πολεμήσουμε την εξέλιξη. Θα πρέπει να σκεφτούμε για το πώς χειριστούμε την εξέλιξη με έναν πολύ έξυπνο τρόπο και ακόμη σημαντικότερο το πώς  μπορούμε να μάθουμε από την περιβαλλοντική οικολογία και από τους βιολόγους της εξέλιξης του καρκίνου.»
Όπως περιγράφεται σε σχετικό άρθρο: «Η μάχη της ευφυίας  με την εξέλιξη μάλλον θα κρατήσει πολύ, αλλά τουλάχιστον τώρα πλέον ο εχθρός είναι ορατός».
Ας θυμηθούμε το τι έγραφα στο «Τι δεν σαν λένε οι γιατροί;»
«Η αντίληψη του ενός φαρμάκου, του ενός μαγικού χαπιού για την αντιμετώπιση όλων των μορφών καρκίνου, αποκαλύπτει μια υποστρωματική γιγάντια παρανόηση: Αυτή του ενός Καρκίνου για όλους και της μιας αγωγής για όλες τις μορφές καρκίνου. Και παρόλο που σχεδόν κανένας ειδικός του καρκίνου δε θα συμφωνήσει με την έννοια του αδιαίρετου και ομοούσιου καρκίνου, το οικοδόμημα της έρευνας του καρκίνου φαίνεται ανεπίσημα να επικυρώνει τη δοξασία του ενός καρκίνου…. Και ο καρκίνος ανταπαντά στις προκλήσεις και διακηρύττει αλαζονικά: "Είμαι λεγεώνα, γιατί είμαι πολλοί"... Πολλοί καρκίνοι, πολλοί ασθενείς με καρκίνο, πολλές στρατηγικές για τον καρκίνο, όλοι ίσοι και όλοι διαφορετικοί. Αυτός είναι ο τρόπος για να προχωρήσουμε.»
Και είχα δίκιο:  Μέχρι και πρόσφατα η Ιατρική θεωρούσε πως συμβαίνει μια μετάλλαξη σε ένα κύτταρο, αυτό πολλαπλασιάζεται και δημιουργεί έναν όγκο γενετικά ομοιόμορφο αποτελούμενο από κλώνους του αρχικού καρκινικού κυττάρου.
Μέγα λάθος. Τα καρκινικά κύτταρα συνεχίζουν να μεταλλάσονται και διαφοροποιούνται από τον πρόγονο τους.
Σε έναν όγκο ενός μόνο ανθρώπου μπορεί να βρεθούν 100 διαφορετικές μεταλλάξεις. Από αυτές μόνο το ένα τρίτο είναι κοινές για όλα τα καρκινικά κύτταρα.
Τι σημαίνει αυτό σε πρακτικό επίπεδο;
Ότι μέσω της βιοψίας ο ιατρός θα αποκτήσει μέρος μόλις της συνολικής γενετικής εικόνας του όγκου.
Η χημειοθεραπεία που θα δώσει είναι εκ των πραγμάτων όχι ιδιαίτερα αποτελεσματική βασισμένη καθώς είναι σε ελλιπή δεδομένα.

Και τα πράγματα χειροτερεύουν: Τα καρκινικά κύτταρα μέσα σε ένα όγκο ανταγωνίζονται για ενέργεια και τροφή. Αυτό σημαίνει πως εξαφανίζοντας με ένα φάρμακο μια κατηγορία τους, οι υπόλοιπες κατηγορίες για τις οποίες το φάρμακο δεν είναι αποτελεσματικό θα μείνουν άνευ ανταγωνισμού και θα πολλαπλασιάζονται ελεύθερα δίνοντας παράλληλα καινούριες  μεταλλάξεις και όγκους.

Ακόμη κι αν στοχεύσουμε σε αυτό τον δεύτερο όγκο ανθεκτικό στο πρώτο φάρμακο με ένα ειδικό για αυτόν τον δεύτερο τύπο φάρμακο, μια άλλη κατηγορία ανθεκτική σε αυτό μπορεί να αναδυθεί.

Τι κάνουμε λοιπόν; Σήμερα προτείνεται το να χτυπήσουμε αρχικά δυνατά τον όγκο με πρόθεση ναι μεν να τον μειώσουμε αλλά όχι να τον εξαφανίσουμε περιορίζοντας αμέσως μετά την θεραπεία, ώστε ο όγκος να ελέγχεται από τη δυναμική ισορροπία εντός του.

Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε;

Να αναπτύξουμε φάρμακα που δεν στοχεύουν στον ίδιο τον καρκίνο αλλά στο μικροκυτταρικό περιβάλλον του, όπως ακριβώς είχα προτείνει στο «Τι δεν σας λένε οι γιατροί».
Και ακόμη σημαντικότερα έγραψα τότε: «Όσο παράξενο φαίνεται, μια επιτυχημένη ανοσολογική στρατηγική του καρκίνου δεν έχει να κάνει πάντα με την ισχύ ή την υπεροπλία. Έχει περισσότερο να κάνει με την εκπαίδευση. Έχει να κάνει με το να εκπαιδεύσουμε το ανοσοποιητικό μας σύστημα να αναγνωρίζει τον φίλο από εχθρό, το πλεόνασμα από την έλλειψη, το πάρα πολύ από το πολύ λίγο, την υπερβολική έκθεση από την ανεπάρκεια, την ισορροπία από την ανισορροπία.»

Το 2016, ο Swandon βρήκε πως εντός του όγκου βρίσκονται κύτταρα του ανοσοποιητικού που αναγνωρίζουν τα καρκινικά κύτταρα και τα εξουδετερώνουν. Τα κύτταρα αυτά μπορούν να παρθούν από τον οργανισμό και να πολλαπλασιαστούν για να ξαναμπούν στον οργανισμό και να πολεμήσουν τον καρκίνο.
Βοηθάμε δηλαδή τον εαυτό μας να πολεμήσει με τα δικά του μέσα τις μεταλλάξεις του εαυτού του που λέγονται καρκίνος.

Είχαμε δίκιο. Ο καρκίνος δεν είναι ένας. Είναι πολλοί, ακόμη και μέσα στον όγκο ενός και μόνου ανθρώπου. Είναι λεγεώνα. Και είναι πολύτροπη ωσάν τον Οδυσσέα.
Δεν είχαμε όμως δίκιο στα πάντα. Σε πρόταση για τη θεραπεία του καρκίνου ο συγγραφέας Beldeu Singh πρότεινε την λαετρίλη (αμυγδαλίνη ή Β17) που βρίσκεται σε κουκούτσια φρούτων και κάποιους ξηρούς καρπούς.
Σε μετέπειτα ενασχόληση μου με το θέμα διαπίστωσα ότι η επιστημονική βάση της θεωρίας της αντικαρκινικής δράσης της λαετρίλης δεν έστεκε. Και δεν είμαι σε θέση να κρίνω τα όποια κλινικά δεδομένα από τη χρήση της. Αυτό που είμαι απόλυτα σε θέση να επιβεβαιώσω είναι πως υπήρξαν και στην Ελλάδα κρούσματα δηλητηριάσεων από τη λαετρίλη. Αν λοιπόν επιλέξετε για δικούς σας λόγους μια τέτοια προσέγγιση, παρακαλώ να το κάνετε με προσοχή. (Περισσότερα για το θέμα στο https://agriazwa.blogspot.gr/2015/03/blog-post.html)

Τι κάνουμε λοιπόν για να προστατεύσουμε τους αγαπημένους και τους εαυτούς μας απέναντι σε κάτι τόσο συχνό που η έρευνα του όμως μόλις άρχισε να μπαίνει στις σωστές ράγες;
Λέγεται μεσογειακή διατροφή και μπορεί να συμβάλει ως ένα σημείο στην πρόληψη του καρκίνου. Στο αμέσως επόμενο μας άρθρο θα δούμε το γιατί και το πώς.  
(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί
Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis
Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα σχετικά βιβλία μου "Τι δεν σας λένε οι γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες", "Παρά Φύση" από τις εκδόσεις ETRA)
Read More »