Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μέρκελ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μέρκελ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Πρώτη φορά ... ο ελληνικός λαός ψήφισε ... μνημόνιο!!!



Η μεγάλη νικήτρια των χθεσινών εκλογών είναι αδιαμφισβήτητα η Άνγκελα Μέρκελ.
Μας πήρε 5 χρόνια πλύσης εγκεφάλου, συρρίκνωσης του βιοτικού μας επιπέδου, καταστολής και ανυπολόγιστης κοινωνικής καταστροφής για να συνθηκολογήσουμε.
Τον Ιανουάριο του 2015 το 52% των βουλευτών ανήκαν σε κόμματα με αντιμνημονιακή ρητορική.
Σήμερα και μετά την μνημονιακή στροφή Συριζανέλ, το ποσοστό των βουλευτών με δηλωμένη μνημονιακή αφοσίωση ανέρχεται στο 87%.
Ο «ηγέτης» κατάφερε να τελειώσει το «μνημόνιο αντιμνημόνιο». Από δω και πέρα και με τη βούλα του ελληνικού λαού έχει μόνο μνημόνιο.
Ο Αλέξης Τσίπρας, το παιδί λάστιχο, κατάφερε τα αδιανόητα: Μετά την μεταδημοψηφισματική απαξίωση της αντιμνημονιακής λαϊκής βούλησης, τη διάλυση του κόμματος του κατ απαίτηση των δανειστών και την ψήφιση του μνημονίου, ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο επιβίωσε αλλά έβαλε τον ίδιο τον ελληνικό λαό να υπογράψει το τέλος του.
Ο βιρτουόζος μίμος του Ανδρέα έχει πια περάσει όλες τις εξετάσεις του διεθνούς συστήματος εξουσίας και μάλιστα και με το παραπάνω και αποτελεί πλέον ένα από ποια χρήσιμα εργαλεία της γερμανικής Ευρώπης.
Χθες η Ελλάδα έπεσε. Και έπεσε από τα μέσα.
Ο γελαστός εφιάλτης κατάφερε να νομιμοποιήσει όλα τα μνημόνια, όλες τις πολιτικές ευθύνες, όλα τα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού και εγκαινίασε την νέα μεταπολίτευση όπως είχα ξανά και ξανά προλέξει, μια μεταπολίτευση ελπίζω βραχείας διαρκείας.
Ελέω και της αποχής και με την εκβιαστική δύναμη των capital controls, μετέτρεψε το 61% του ΟΧΙ στα μνημόνια σε 87% ΝΑΙ σε μερικές μόνο βδομάδες, μεγαλειώδες επίτευγμα του γερμανικού σχεδιασμού σε συνδυασμό με τον απαράμιλλο πολιτικαντισμό του «ηγέτη».
Ο Αλέξης, δεν απαιτεί πολλά: Όπως κάθε καλός σατράπης, το μόνο που απαιτεί είναι από τους αυλικούς και τους υπηκόους του τυφλή πίστη.
Και αυτήν εισέπραξε.
Κατάφερε μάλιστα, πάλι ελέω αποχής, να διασώσει από την πανωλεθρία και τον κυβερνητικό εταίρο του, τον Πάνο τον Καμμένο του οποίου οι άσφαιρες μπαλοθιές κατά της διαπλοκής ακούγονται μέχρι τον Όλυμπο και έχουν και ηχώ τόσο κούφιες που είναι.
Ο «ηγέτης», μακιαβελικός μέχρι το κόκκαλο, είναι ο μεγάλος νικητής του ελληνικού πολιτικού συστήματος.
Ο νέος Καρλομάγνος που ακούει στο όνομα Άνγκελα, πίνει μπυρόνια στο όνομα του Αλέξης.
Το σχέδιο Σόιμπλε βαίνει προς την ολοκλήρωσή του όσον αφορά την κατάκτηση της Ελλάδας.
Κάποτε ο Σόιμπλε είχε απευθύνει προς τον Τσίπρα το εύλογο ερώτημα «να δούμε πως θα το εξηγήσεις στους ψηφοφόρους σου» αναφερόμενος στο μνημόνιο που έμελλε να υπογράψει. .
Ο Αλέξης δεν χρειάστηκε να εξηγήσει τίποτε.
Με ελεεινούς τακτικισμούς επέβαλε στον ελληνικό πληθυσμό τη δική του αφήγηση, πως δεν γινόταν τίποτα παραπάνω από όσα ο ίδιος επιδίωξε, πως δεν υπήρχε εναλλακτική.
Αριστερά επέβαλε την ΤΙΝΑ και ανάγκασε τον «κυρίαρχο λαό» να βάλει πλατιά φαρδιά χθες την τζίφρα του στην παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, μέγα οξύμωρο.  
Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας θα μας ξηγήσει τ’ όνειρο.
Όταν οι εφιάλτες ξηγούν τ’ όνειρα, κρύος ιδρώτας λούζει τα κορμιά των απλών ανθρώπων.
Να δούμε εμείς πως και σε ποιον θα εξηγήσουμε τις πορείες και τις αγώνες μας κατά του μνημονίου 3 που άμεσα ή έμμεσα ψηφίσαμε σε ποσοστό 87%.
Οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους. Οι Έλληνες όχι.
Καλώς ήρθατε στο υπόλοιπο της θλιβερής μνημονιακής ζωής μας.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 21/9/2015
Read More »

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

Δημοψήφισμα για μια νέα Deutschland uber alles.


Ας είμαστε ξεκάθαροι.
Μετά από την κίνηση τακτικής των Γερμανών να αποσύρουν την μνημονιακή πρόταση τους από το τραπέζι ως απάντηση στην αιφνιδιαστική προκήρυξη δημοψηφίσματος επ’ αυτής από τη συγκεβέρνηση, όπως άλλωστε προέβλεψε ο αξιότιμος κύριος Δελαστίκ, το δημοψήφισμα έχει μετεξελιχτεί σε κάτι αρκετά διαφορετικό από το ίδιο του το περιεχόμενο.
Όχι βέβαια στο ερώτημα «Ευρώ ή Δραχμή» το οποίο κυρίως το ελληνικό σύστημα διαπλοκής προπαγανδίζει ότι είναι το κύριο και ερώτημα του δημοψηφίσματος, κάτι που άλλωστε διαψεύδουν ακόμη και κορυφαίοι ευρωπαίοι αξιωματούχοι.
Τα ερωτήματα στα οποία πλέον καλείται να απαντήσει ο λαός είναι περισσότερα από ένα:
Είναι το αν η Ευρώπη λαμβάνει υπόψη τη λαϊκή βούληση.
Αν αντέχει τη δημοκρατία.
Αν επιτρέπεται στους Γερμανούς και στους ντόπιους συνεργούς τους να επιβάλουν άνευ όρων το δικό τους σχεδιασμό για μια ολοκληρωτική Ευρώπη.
Είναι το αν ο λαός θα επιτρέψει τον εξευτελισμό ή και την ανατροπή μιας ακόμη εκλεγμένης κυβέρνησης και την αντικατάστασή της με ανδρείκελα της εξάρτησης και της διαπλοκής.
Είναι επίσης ένα ερώτημα ταξικού χαρακτήρα: θα υποταχτούν οι μεγάλες λαϊκές μάζες στα συμφέροντα του Ευρώ που αφορούν όλο και λιγότερους;
Μπορούμε απολύτως να καταλάβουμε την παράταξη του ΝΑΙ που απαρτίζεται κυρίως αν και όχι αποκλειστικά από αυτούς που έχουν εντός του Ευρώ διατηρήσει ή και αυξήσει τα προνόμια τους.
Ιστορικά αντίστοιχη ήταν και η παράταξη που επί της περιόδου της οθωμανοκρατίας φρονίμευε ή και ακόμη φοβέριζε τις φτωχές ελληνικές κοινότητες να μην μπουν στην ιστορική περιπέτεια της εθνικής ανεξαρτησίας καθώς κάτι τέτοιο απειλούσε τα προνόμια του εμπορίου και της ελεύθερης μετακίνησης.
Ιστορικά αντίστοιχη ήταν και η τάξη των προνομιούχων που επί κατοχής ευχόντουσαν την ναζιστική ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.
Οι Φρόνιμοι του τότε και του τώρα είχαν τα δίκια τους.
Η επανάσταση του 21 βασάνισε και οδήγησε στο θάνατο χιλιάδες ανθρώπους.
Φοβερές ήταν και οι συνέπειες της εθνικής αντίστασης.
Μα ήταν αυτές οι τραυματικές εμπειρίες που διαμόρφωσαν την ταυτότητα αυτού του έθνους, ως ένα έθνος αντιδραστικό σε κάθε είδους επιβολή, μια ταυτότητα που οι ψευτοδιανοούμενοι της μεταπολίτευσης σε συνδυασμό με την καταναλωτική πλύση εγκεφάλου φρόντισαν να εξαλείψουν.
Έτσι και σήμερα λοιπόν, η τάξη των «φρονίμων» μας προειδοποιεί για τα χειρότερα.
Και έχει τα δίκια της. Ο δρόμος προς την εθνική περηφάνια δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα: Αντίθετα είναι ένας δρόμος στρωμένος με δάκρυα, αίμα και ιδρώτα. Τα πρώτα βήματα του τα κάναμε ήδη και είδαμε το πόσο δύσκολο είναι το να υποστεί μια ευρωεξαρτημένη οικονομία capital controls.
Εκεί έγκειται και η πολιτική απάτη που διέπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ προεκλογικά αλλά και στις κυβερνητικές του εξαγγελίες: Αντί να προετοιμάσει το λαό για τα δύσκολα, έκανε τα δυο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη να φαντάζουν ως μια πολύ καλή ιδέα.
Έταξε σε μια κοινωνία πρεζάκι ότι και τη δόση του θα παίρνει, και την ηδονή θα έχει και καμιά οδύνη και παρενέργεια δε θα ξαναβιώσει ποτέ πια, κάτι το οποίο έχει αποδεχτεί περίτρανα από την ίδια την πραγματικότητα πως ουδεμία σχέση είχε με αυτήν.
Ο δρόμος όμως της αμφισβήτησης, παρότι γεμάτος κατσάβραχα και οδύνες είναι ο μόνος δρόμος.
Και θα σας εξηγήσουμε το γιατί: Γιατί το ΔΝΤ και η ΕΕ, δήθεν σκληροί πραγματιστές, έχουν αποδειχτεί πολύ πιο ΣΥΡΙΖΑ από τον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς καν τα ελαφρυντικά των καλών προθέσεων που ο ίδιος έχει. 
Γιατί το ΔΝΤ, Γερμανία και ΕΚΤ, γνώριζαν πολύ καλά και εξ αρχής πως το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο. Αυτό αποδεικνύεται κι από σχετικές διαρροές της NSA όπως αυτές παρουσιάζονται σε πρόσφατα Wikileaks.
Η Μέρκελ γνώριζε ότι χρειαζόταν ένα γενναίο κούρεμα όπως άλλωστε της το πρότεινε ο δυσάρεστος υπουργός οικονομικών Σόιμπλε, συμφώνησε όμως τελικά σε μια επιχείρηση τερατώδους και επικερδούς μέχρι σήμερα για τη Γερμανία δανεισμού της Ελλάδας όταν γνώριζε πολύ καλά ότι η Ελλάδα δεν θα βρισκόταν ποτέ σε θέση να αποπληρώσει τα δάνεια της, ίσως ακόμη και μετά από νέο γενναίο κούρεμα. 
Το πρόγραμμα ευθανασίας της ελληνικής οικονομίας που βαπτίστηκε πρόγραμμα διάσωσης δεν ήταν κάποια λάθος εκτίμηση: το ΔΝΤ γνωστοποίησε πρόσφατα πως ακόμη και αν η ελληνική πλευρά εφάρμοζε πλήρως τις μεταρρυθμίσεις, οι προγραμματισμένοι από την αρχή στόχοι οικονομικής ανάκαμψης για το 2013, θα ήταν εφικτοί μόλις το … 2020 και μάλιστα υπό την προϋπόθεση εκ νέου κουρέματος του χρέος κατά 30% και παγώματος του ακόμη και μέχρι το 2030.
Με άλλα λόγια, το ελληνικό χρέος δεν ήταν και μετά από μια πενταετία πόνου και ανθρωποθυσιών εξακολουθεί να μην είναι ούτε κατά διάνοια βιώσιμο. Τα πάντα έγιναν για να προστατευτούν οι Γερμανογαλλικές τράπεζες με τίμημα τον θανάσιμο τραυματισμό της ελληνικής οικονομίας.
Όσο για την ανευθυνότητα του ΣΥΡΙΖΑ που δικαίως επικαλείται το κόμμα του Ναι, αυτή δεν απαλλάσσει ούτε τους δανειστές που για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και προκειμένου να συνεχιστεί η πολιτική του γερμανικού ολοκληρωτισμού όχι μέσω της σύγκλισης αλλά μέσω της διεύρυνσης του χάσματος Βορρά Νότου και επιβάλλοντος στο δεύτερο οθωμανικής οξύτητας φορομπηχτισμούς, δεν διστάζει να ρισκάρει εκατοντάδες δις απωλειών για την παγκόσμια οικονομία για να συνθλίψει κάθε ευρωπαϊκή αμφισβήτηση, αρχής γενομένης με την ανατροπή των συριζανέλ.
Ούτε φυσικά απαλλάσσει από τις ευθύνες του το κλεπτοκρατικό μεταπολιτευτικό σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα, του οποίου το πλιάτσικο αγγίζει εκατοντάδες δις, και το οποίο γυρεύει με την πρόφαση του ΝΑΙ να νεκραναστηθεί πολιτικά και επιστρέφοντας να επιρρίψει όλες τις ευθύνες στην ολιγόμηνη συγκυβέρνηση Συριζανέλ.
Φυσικά, αυτές τις «μικρές» λεπτομέρειες, το κόμμα του ΝΑΙ φροντίζει να τις συγκαλύπτει.
Όπως άλλωστε αποκρύπτει και τις δηλώσεις καταπέλτη κατά της ελληνικής βοθροκρατίας του γερμανού αντικαγκελαρίου Sigmar Gabriel που φωτογραφίζουν τους πρωταίτιους της ελληνικής κρίσης: «Για την σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα δεν φταίει ούτε ο λαός της, ούτε η σημερινή κυβέρνηση.Το λάθος που κάναμε και δεν υπολογίσαμε σωστά, είναι ότι δεν λάβαμε υπό όψη μας, ότι στη χώρα υπάρχει μια διεφθαρμένη οικονομική ολιγαρχία, που την λυμαίνεται χρόνια τώρα, ακόμα και με την κρίση.Τα προγράμματα στην Ελλάδα απέτυχαν, γιατί τα δυο διεφθαρμένα κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα, εξυπηρέτησαν και εξυπηρετούν αυτά τα συμφέροντα»
Αλλά τα περί των πραγματικών ποινικών ευθυνών για το δράμα της Ελλάδας είναι ψηλά γράμματα για καλοταϊσμένα παχύδερμα που συνηθίσαν στη σκιά μιας ομπρέλας πλήρους ασυλίας που τους προστατεύει από της δικαιοσύνης τον ήλιο τον νοητό.
Καταλαβαίνω το κόμμα του ΝΑΙ.
Είναι ωραία η Ευρώπη τους. Είναι ωραίες οι τσάρκες στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις με το πορτοφόλι γεμάτο. Είναι ωραία να σε υπηρετούν οι διάφοροι χαμηλόμισθοι αχθοφόροι της ΕΕ.
Εγώ όμως ανήκω σε εκείνη την τάξη που χέστηκε αν θα δει το Παρίσι γιατί δεν έχει ακριβώς λεφτά για το καθημερινό της εισιτήριο.
Χέστηκε που δεν θα έχει ευρωπαίους να τον υπηρετούν γιατί δεν έχει καν την πολυτέλεια να υπηρετεί επ΄ αμοιβής ο ίδιος άλλους: Είναι ένας από τους εκατομμύρια ανέργους
Είναι διαφορετική η Ευρώπη σας από τη δικιά μας Ευρώπη. Εσείς μένετε Ευρώπη και περνάτε καλά, εμείς μένουμε πατρίδα και υποφέρουμε όσο εσείς κάνετε την  Dolce Vita σας.
Εσείς ζείτε στην Ευρώπη της χλιδής και εμείς στην Ευρώπη των ανισοτήτων. Η ανισότητα είναι αυτή που μετουσιώνεται στη δικιά σας χλιδή.
Δεν είναι υπερβολικό λοιπόν να αναπτύσσεται τοξικό ταξικό μίσος. Δεν οφείλεται σε φθόνο, δε θέλουμε να ψοφήσει ο γάιδαρος σας. Δε θέλουμε παντεσπάνι. Θέλουμε ψωμί παιδία ελευθερία.
Και το κόμμα του ναι μας ειρωνεύεται: Όπως η κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Ποταμιού Λυμπεράκη που δηλώνει ανερυθρίαστα δημοσίως «πως οι φτωχοί κάνουν λάθος επιλογές σε κρίσιμες στιγμές».
Φυσικά και κάνουν. Όπως εκείνος ο φτωχοδιάβολος που έκανε τη λάθος επιλογή να βρεθεί στην κρίσιμη στιγμή που ο γνωστός ηθοποιός και υποψήφιος βουλευτής του Ποταμιού Γιώργος Γιαννόπουλος παραβίαζε το κόκκινο με το όχημα του, κάτω από τις ρόδες του.
Να τον πάρει το Ποτάμι.
Και ξέρετε γιατί ο ηθοποιός εγκατέλειψε το θύμα του; Γιατί το Ποτάμι πίσω δεν γυρνά.
Είναι λοιπόν το λιγότερο θρασύτατο το να γυρνάει μετά τα θανατηφόρα «τροχαία» η μεταπολίτευση στον τόπο του εγκλήματος με καινούριο όχημα, να ξαναπατάει το θύμα με την όπισθεν και να του ζητάει να προχωρήσουν μαζί μπροστά, πάντα κάτω από τις ρόδες του, με μόνo επιχείρημα πως καλύτερα να σε πατάει BMV παρά αγροτικό Datsun.
Αλλά τι περιμένεις από αλήτες που ακόμη και η νέα εκδοχή τους, το Ποτάμι έχει για αρχηγό έναν τύπο που δηλώνει πως «καλωσορίζει τον Τσίπρα στο γκρουπ των ανθρώπων που πιστεύουν στη Γερμανία;»
Και με ακόμη πιο περισσό θράσος επικαλούνται οι γερμανοτσολιάδες τον εθνικό διχασμό. Αυτοί που ούτε για μια στιγμή δεν τον συλλογίστηκαν όταν κατέστρεφαν με τα μνημόνια τη μεσαία τάξη, τον πυλώνα της ταξικής ειρήνης και της οικονομίας, μας φοβερίζουν τώρα με διχασμό.
Όχι κύριοι. Δεν είναι εθνικός διχασμός. Είναι ταξικός.
Το όχι λοιπόν δεν είναι ψήφος εμπιστοσύνης στην νεόκοπη κυβέρνηση που τα χει κάνει ήδη σκατά και που εφευρίσκει τεχνάσματα για να βγει από τα αδιέξοδα πετώντας την μπάλα στην εξέδρα.
Το ΟΧΙ είναι πλέον θέμα εθνικής αξιοπρέπειας και συνάμα και ταξικής συνείδησης. Είναι θέμα προάσπισης της δημοκρατίας από τους ολιγάρχες και τους υπάλληλους τους και απόπειρα αναχαίτισης του γερμανικού ολοκληρωτισμού.
Είναι ένα πρώτο όχι στο νέο Deutschland uber alles. Είναι ένα όχι στους Ουμπεράλες και τους νεοφιλελέδες και την ανίερη συμμαχία τους που προσποιείται ότι πιστεύει στην ελεύθερη αγορά ενώ κάνει τα στραβά μάτια όχι απλά στους παρεμβατισμούς αλλά και στους κεντρικούς σχεδιασμούς της Γερμανίας, της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και της Fed.
Έχουμε ταξικό πόλεμο κύριοι. Δεν τον ξεκινήσαμε εμείς. Και ξέρουμε ποιος κερδίζει μέχρι σήμερα. Είναι οι Ουμπεράλες και οι νεοφιλελέδες. Και μας κουνάν το ματωμένο τους δάχτυλο.
Δεν τον ξεκινήσαμε εμείς αυτόν τον πόλεμο. Μα οφείλουμε να τον τελειώσουμε.
Παρακαλούνται λοιπόν οι άμαχοι, κάτι αυτοδημιούργητοι και μερικοί αθώοι εύποροι που συντάσσονται από σύμπτωση και όχι συνειδησιακά με το Ναι των λαμογιών και των δοσιλόγων, να μη διαλέξουν πλευρά.
Ακόμη κι αν αυτοί έχουν ατομικά τα μεγάλα δίκια τους, να ξέρουν ότι συμπαρατάσσονται με αυτούς που έχουν προξενήσει τις μεγαλύτερες αδικίες σε αυτό τον τόπο.
Όχι στην απόπειρα μιας ακόμη εκτροπής. Όχι στην γερμανική Ευρώπη. Όχι στα ντόπια λαμόγια.
Αν υπάρχει ένας τρόπος να σωθεί ο τόπος κι η Ευρώπη που κάποτε πολλοί αγαπούσαμε, είναι αυτός και μόνο αυτός.
Πλέον η ευθύνη πέφτει όλη στις πλάτες μας. Κανείς λοιπόν να μη διανοηθεί να γκρινιάξει για αυτό που ο ίδιος επέλεξε για τον εαυτό του, τους συμπολίτες του και τις επόμενες γενιές.
Η γκρίνια μπορεί να γκρεμίσει σπιτικά. Όχι ολοκληρωτικά καθεστώτα.


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa,blogspot.com, 3/7/2015
Read More »

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2015

Ηχούν τα σήμαντρα του μεγάλου πολέμου



Πολύ αργά, πολύ λίγο.

Τα ανδρείκελα που περνιούνται για Ευρωπαίοι ηγέτες, η Μέρκελ και ο Ολάντ, επισκέφτηκαν εσπευσμένα τον Πούτιν στην Μόσχα την Παρασκευή.

Ο πανικός τους δεν οφείλεται φυσικά μόνο στο ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε φωνή στις έλλογες ενστάσεις έναντι στο καταστροφικό παιχνίδι της Γερμανίας κατά της Ρωσίας, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές επελαύνουν στην ανατολική Ουκρανία χωρίς καν την κεντρική εμπλοκή της Ρωσίας στον εμφύλιο. .

Η Μέρκελ δεν προσπαθεί να σώσει την Ευρώπη: Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν συνεχιστεί το παιχνίδι αυτό κατά των Ρώσων, η Ευρώπη θα ξαναζήσει τη φρίκη του πολέμου, ενός πολέμου που μπορεί να αποβεί ακόμη πιο καταστροφικός από τους δύο προηγουμένους. Η Μέρκελ δεν προσπαθεί να σώσει την ευρωπαϊκή πατρίδα, την παρτίδα θέλει να σώσει και τον κώλο της.

Είχαμε ξανατονίσει ξανά και ξανά πως οι πολιτικές και οι πολιτικοί αυτοί που επικαλούνταν τη σωτηρία της Ευρώπης θα την κατέστρεφαν. Είχαμε τονίσει πως το βρώμικο παιχνίδι των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας είχε ως στόχο την απομόνωση της Ευρώπης και την αποτροπή ενός χώρου αγαστής συνεργασίας ανάμεσα σε Ευρώπη, Ευρασία και Ασία.

Είχαμε τονίσει πως η μέγιστη ηλιθιότητα των Γερμανών να υποστηρίξουν το Ουκρανικό βρώμικο παιχνίδι από την αρχή του προκειμένου να τους επιτραπεί από τους Αμερικανούς να επιβάλουν τον οικονομικό τους ολοκληρωτισμό στην Ευρώπη, θα απέβαινε καταστροφική και για την Ουκρανία και για την Ευρώπη.

Ακόμη και ο αμερικανόφιλος Γκορμπατζώφ αναφωνούσε «μα έχουν χάσει εντελώς το μυαλό τους οι αμερικάνοι;». Ακόμη και ο μακελάρης των λαών Κίσινγκερ μίλησε για λάθος χειρισμούς.

Τώρα, ακόμη κι η Μέρκελ αντιλαμβάνεται τις μοιραίες συνέπειες της επιλογές της. Για μια ακόμη φορά η Γερμανία μέσα στην βλακώδη μεγαλομανία της και τη μεγαλειώδη μυωπία της λειτούργησε σαν χρήσιμος ηλίθιος των αμερικανών και έβαλε γερά θεμέλια για μια καινούρια ερειπωμένη Ευρώπη.

Επιμείναμε πως η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να σταματήσει με τίποτε και μπροστά σε τίποτα αν δεν αναθερμανθούν και δεν μπουν στη σωστή τους βάση οι Ευρωρωσικές σχέσεις. Είναι θέμα επιβίωσης όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.

Αν το ΝΑΤΟ οπλίσει και επίσημα τους Ουκρανούς, αυτό θα είναι Casus Beli.

H Ρωσία θα μπει στην Ουκρανία γιατί δεν έχει άλλη επιλογή από το να μην δεχτεί τον γεωπολιτικό της στραγγαλισμό.  

Το ΝΑΤΟ θα είναι υποχρεωμένο να απαντήσει. Αμέσως μετά θα θυσιαστούν οι «χώρες χωροφύλακες», η Πολωνία, Εσθονία και Λετονία, των οποίων τα πυραυλικά συστήματα θα αποτελούν μόνιμη απειλή για τα ρωσικά στρατεύματα.

Και μετά οι εμπλοκές θα είναι ανεξέλεγκτες….

Το αναγνωρίζει και ο ίδιος ο Ολάντ πλέον: «Αν δεν βρούμε όχι απλά ένα συμβιβασμό αλλά μια συμφωνία ειρήνης διαρκείας, ξέρουμε απολύτως ποιο θα είναι το σενάριο. Έχει όνομα. Λέγεται ΠΟΛΕΜΟΣ.»

Η ίδια η Μέρκελ αναγνωρίζει τη βλακεία του end game που επιδιώχθηκε εις βάρος της Ρωσίας.

 «Δεν μπορώ να φανταστώ καμία κατάσταση στην οποία βελτιωμένος εξοπλισμός για τον Ουκρανικό στρατό θα εντυπωσιάσει τόσο τον πρόεδρο Πούτιν ώστε να πιστέψει ότι θα χάσει στρατιωτικά» συμπληρώνοντας πως θα ήθελε να εξασφαλίσει την ειρήνη στην Ευρώπη με τη Ρωσία κι όχι εναντίον της.

Αυτά είπε η καγκελάριος που τα χει κάνει της πουτάνας το κάγκελο σε όλη την Ευρώπη.

Αλήθεια κυρά Μέρκελ; Τότε ποιος ήταν αυτός που δούλεψε παράλληλα με τους αμερικάνους για να υποδαυλίσει το ουκρανικό πραξικόπημα απέναντι σε έναν πρόεδρο που ιδανικό δεν το λες αλλά όσον αφορά τα ενταξιακά της Ευρώπης προχωρούσε κανονικότατα; Ποιος έβαλε αγκάθι στα ενταξιακά της Ουκρανίας την απελευθέρωση του σκυλιού των αμερικανών της Τζούλιας της Τιμοσένκο; Μήπως τα κανε ο Πούτιν όλα αυτά; Και ποιος ήταν ο πολύ στενός της φίλος; Ποιος δεν ήθελε η Ουκρανία να γίνει μια γέφυρα συνεργασίας ανάμεσα σε Ευρώπη και Ρωσία;

Η απάντηση στα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα είναι: οι ΗΠΑ, με τη συνδρομή της Γερμανίας.

Και για να μην αφήσουμε κάποιο ερώτημα αναπάντητο, ας δούμε ποιος είναι ο φίλος της Τιμοσένκο και το τι δήλωσε το Σάββατο (μεταφέρουμε το δημοσίευμα με κάθε επιφύλαξη καθώς βρίσκεται μόνο σε ρωσικές και ρωσόφιλες πηγές):

«Υπάρχει μια καινούρια Ουκρανία. Υπάρχει μια κοινωνία των πολιτών που ασχολείται πολύ με την πολιτική, έχει τη σχεδόν μοναδική άσκηση της συμμετοχικής δημοκρατίας και το εθελοντικό πνεύμα που γεννήθηκε στην πλατεία Μαϊντάν»

Ώστε αυτό είναι η Ουκρανία κύριε Τζόρτζ Σόρος; Μια νέα Ουκρανία; Δεν είναι μια Ουκρανία που χρησιμοποιήθηκε από Αμερικάνους και Γερμανούς για να πνίξει τη Ρωσία; Δεν είναι μια χώρα που αιματοκυλίζεται σε έναν εμφύλιο χωρίς τέλος; Δεν είναι η πιθανότερη αιτία για να ξεσπάσει ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος;

Πέστε μας και για την ιδανική Νέα Ελλάδα που ο φίλος σας ο ΓΑΠ δημιούργησε σύμφωνα με το όραμα σας, την Ελλάδα της απόγνωσης, την Ελλάδα αποικία χρέους.

Ναι θα υπάρξει Νέα Ουκρανία και Νέα Ελλάδα: Όταν εσείς και τα τσιράκια σας βρεθείτε όλοι μαζί στο πρώην κελί της Τιμοσένκο.

Αυτός είναι ο άνθρωπος που εκτιμάς Γιάννη Βαρουφάκη. Και καλό και έντιμο θα ήταν να τους αποκηρύξεις όλους αυτούς δημόσια αντί να τους υπερασπίζεσαι και να αφήσεις τα πράγματα να πάρουν το δρόμο που πρέπει να πάρουν.

Η Ρωσία δέχτηκε τα πάντα από αμερικάνους και Γερμανούς: την απόπειρα γεωπολιτικού στραγγαλισμού, εμπάργκο, παγώματα λογαριασμών, εκβιασμούς προς τρίτους για να μην συνεργάζονται με ρωσικές εταιρίες. Δέχτηκε το υπερόπλο του Πετρο-πόλεμου, την σκόπιμη πτώση των τιμών του πετρελαίου από τους σαουδάραβες για να στραγγαλιστεί και η οικονομία της. Έδειξε αυτοσυγκράτηση απέναντι στην συνδυαστική εφαρμογή των πιο μαφιόζικων πρακτικών στον πλανήτη.

Η επόμενη πρόκληση απέναντι της θα είναι και η τελευταία: για όλους μας.

Τι περιμέναν; Ο πούτιν δεν είναι Γιέλτσιν, δε θα άφηνε τη χώρα του να γίνει έρμαιο στις ληστρικές προθέσεις των δυτικών ηγεσιών. Οι Ρώσοι δε θα το επέτρεπαν αυτό.

Κι όταν ο Πούτιν ακύρωσε εν ριπή οφθαλμού τον South Stream οι Γερμανοί παραπονούνταν με νάζι σαν παιδί που έχει κάψει το σπίτι του γείτονα και διαμαρτύρεται που ο γείτονας θυμωμένος του πήρε τα σπίρτα από το χέρι.

Αυτοί είναι οι άθλιοι υπαλληλίσκοι της τραπεζοκρατίας που φυτιλιάζουν όλη την Ευρώπη. Και πρέπει να απομακρυνθούν από τους ίδιους τους λαούς για να μη ζήσουμε ξανά ολοκαυτώματα.

«Η Γερμανία είναι αφοσιωμένη στην ιδέα της Μεγάλης Ευρώπης από την Λισσαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ. Η ασφάλεια και η συνεργασία στην Ευρώπη είναι εφικτή μέσω του διαλόγου»

Μωρ’ τι μας λέτε κυρά Μέρκελ; Εσείς δεν συνδράματε τους Αμερικάνους να γίνει μια ολόκληρη χώρα, η Ουκρανία, κόκκινη γραμμή και αιτία πολέμου;

Δε κάνατε πλάτες στους αμερικανούς να γίνει η Μέση Ανατολή μια κόλαση επί της γης;

Μεγάλη Ευρώπη από το Βλαδιβοστόκ μέχρι την Λισσαβώνα; Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω και την Κύπρο;

Μα τι λέω; Εσείς παραδώσατε την Κύπρο με τις ευλογίες του Σαμαροβενιζέλου στους Ισραηλινούς και το δίκιο των εταιριών.

Και οδηγείτε ένα από τα πιο σημαντικά γεωστρατηγικά διαχρονικά σημεία του πλανήτη, τη μικρή και φαντασμένη Ελλάδα, έξω από την ΕΕ.

Αυτή είναι η ιδέα σας για τη μεγάλη Ευρώπη;

5 χρόνια γερμανικός μονόλογος μέσα σε ένα αμερικανικό τραγούδι ραπ.

Σκάσε τώρα. Και βάλε το «διάλογο» εκεί που ξέρεις. Καιρός να μιλήσουν κι άλλοι που δεν έχουν καταστρέψει την Ευρώπη δύο φορές και δεν πάνε να την καταστρέψουν και τρίτη.

Αν δεν μπορείς να λύσεις το ουκρανικό και το ελληνικό σκάσε και άσε άλλους που μπορούν κι θέλουν να τα λύσουν.

Για χρόνια περιγράφω όλα αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν περιθωριοποιημένος σε μια κοινωνία ζόμπι. Αυτή όμως άρχισε να ξαναζει έστω και κεντρικά πολιτικά. Όλοι οι κόποι μου και οι θυσίες είναι ασήμαντες μπροστά στην πιθανότητα να αποφευχθεί το πανανθρώπινο μακέλεμα. Γιατί όλα όσα περιέγραφα, όλες αυτές οι μαφιόζικες πολιτικές της Δύσης εκεί οδηγούν. Στέρεψε ο πλανήτης από αντιπολεμικό κινήματα; Στέρεψε ο κόσμος από αντιπολεμικούς ψηφοφόρους;

Όπως έκανε η Ελλάδα, έτσι κι η Ευρώπη πρέπει να απομακρύνει  αυτές τις δολοφονικές ηγεσίες το συντομότερο δυνατό. Το συντομότερο δυνατό πρέπει να απογαλακτιστεί κι από την αμερικανική επιρροή.

Αν δεν το κάνει … καμπούμ.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο κορυφαίος αξιωματούχος του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη λέγεται Breedlove. Θα έπρεπε να λέγεται Breedhate. Ή ακόμη καλύτερα … Dr Strangelove

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/2/2015   
Read More »