10η και 11η Σεπτεμβρίου: Δύο εντελώς διαφορετικές επέτειοι

10^η και 11^η Σεπτεμβρίου: Δύο εντελώς διαφορετικές επέτειοι  

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Σήμερα είναι μια μαύρη επέτειος. Σαν σήμερα, 12 χρόνια πριν, ο κόσμος άλλαξε για πάντα.

Το τρομοκρατικό χτύπημα που έριξε τους δίδυμους πύργους στην καρδιά της Νέας Υόρκης αποτέλεσε το άλλοθι για να απενδυθούν οι ΗΠΑ τα όποια έστω προσχηματικά δημοκρατικά χαρακτηριστικά τους και να γίνουν μια ανεξέλεγκτη αυτοκρατορία τρόμου με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα ανά τον πλανήτη, καταστέλλοντας ατομικά δικαιώματα στο εσωτερικό και εκμηδενίζοντας τα στο εξωτερικό, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ανάμεσα σε άλλα αυτό που υποτιθέμενα πολεμούσε: Την ισλαμική τρομοκρατία, την νέα Αλ Κάιντα.

Τη 11^η Σεπτέβρη του 2001 γεννήθηκε ο μεγάλος αδερφός που επιδίωξε να δημιουργήσει τη «Νέα Ρώμη», ακολουθώντας το δόγμα της κυριαρχίας πλήρους φάσματος που οραματίστηκαν οι φρενοβλαβείς νεοσυντηρητικοί   της θεωρητικά κυρίαρχης τότε δεξαμενής σκέψης «Project for a New American Century», αρκετοί εκ των οποίων έγιναν μετέπειτα σημαντικά στελέχη της πραξικοπηματικής κυβέρνησης G. Bush Jr.

 Είναι η μέρα που οικοδομείται ένα παγκόσμιο στρατοκρατικό  καθεστώς απαγωγών και παρακολουθήσεων την εξέλιξη και το εύρος των οποίων είχαμε την ευκαιρία να δούμε με τις πρόσφατες αποκαλύψεις Snowden, παρακολουθήσεις και υποκλοπές που έγιναν εις βάρος όχι μόνο εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών αλλά και εις βάρος ευρωπαίων ηγετών όπως διαπιστωμένα συνέβη και στις περιπτώσεις του τελευταίου προ κρίσης Έλληνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ.

Με την παράδοση του προεδρικού θόκου από τον πρόεδρο του πολέμου George W Bush Jr και τις σπάταλες επιχειρησιακές αποτυχίες των πολέμων του όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της αμερικανικής κατοχής σε Ιράκ και Αφγανιστάν στον επαίσχυντα μετέπειτα κάτοχο νόμπελ ειρήνης Barack Obama, το σχήμα και οι μέθοδοι της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής άλλαξαν. Οι συνέπειες της όμως ήταν εξίσου καταστροφικές. Γιατί αν η κυβέρνηση Bush είχε σαν στόχο την στρατιωτική κατάληψη μεγάλου μέρους της Μέσης Ανατολής και αργότερα της Ασίας, η κυβέρνηση Obama διάλεξε την αποσταθεροποίησή της ακολουθώντας το δόγμα του διαχρονικότερου ίσως συμβούλου των ΗΠΑ, του Zbigniew Brzezinski και τις μεθόδους υπονόμευσης και δολιοφθοράς που αυτός πρότεινε στο Αφγανιστάν έναντι της Σοβιετικής ένωσης όπου και δημιουργήθηκαν οι ένοπλοι πυρήνες της νέας ισλαμικής τρομοκρατίας.

Έτσι λοιπόν και με τη θεματική βιτρίνα της «Αραβικής Άνοιξης» , η ΗΠΑ διοχέτευσαν πακτωλό χρημάτων σε αντικαθεστωτικούς της Μ.Ανατολής καθώς και σε ισλαμιστικές ομάδες μισθοφόρων και φανατικών ώστε να υπονομευτούν ή να πέσουν τα καθεστώτα της περιοχής και να παρεμποδιστεί η εμπορική και πολιτική επίδραση Κίνας και Ρωσίας.

Το τελευταίο θύμα αυτής της αμερικάνικης πολιτικής του «εκδημοκρατισμού» μέσω χάους είναι η Συρία. Εξ ου και η συντονισμένη δυτική προπαγάνδα εναντίον της τα τελευταία δύο χρόνια,

Και είναι μάλλον από χθες και ο πρώτος νικητής του πολέμου που έχει κηρύξει  η Αμερική απέναντι στον κόσμο ολόκληρο, αν μπορεί φυσικά να ανακηρύξει κανείς νικήτρια μια χώρα με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα πολεμικών συγκρούσεων και εγκλημάτων .

Αν η 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν η μέρα που ο «ιμπεριαλισμός τσαλαπάτησε τη δημοκρατία», η 10^η Σεπτεμβρίου είναι η μέρα που η «διπλωματία νίκησε στα σημεία τον ιμπεριαλισμό». Φυσικά και υπεραπλουστεύουμε.

Η 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 υπήρξε η ορατή αφετηρία του αμερικανικού επεκτατισμού στον 21^ο αιώνα. 12 χρόνια μετά, η 10^η Σεπτεμβρίου του 2013 ίσως να αποτελέσει την ορατή αφετηρία της αναδίπλωσης των αμερικανών σε όλα τα επίπεδα.

Ο πρόεδρος Obama, με πρώην συμμάχους του όπως η Μ. Βρετανία και η Αίγυπτος να του γυρνάν την πλάτη  για λόγους που έχουμε αναλύσει αποσπασματικά στο παρελθόν, αναγκάστηκε να συμφωνήσει με τον ρώσο πρόεδρο Πούτιν για διπλωματική λύση στη Συρία που θα την υποχρεώσει να παραδώσει το χημικό της οπλοστάσιο στον ΟΗΕ. Προσοχή πρέπει να δωθεί στην εξίσωση που επιχειρήθηκε να γίνει ανάμεσα στην κατοχή χημικών από τη Συριακό καθεστώς και την υποτιθέμενη χρήση τους την 21^η Αυγούστου του 2013 σε αμάχους της Δαμασκού, μια πράξη που αν είχε συμβεί θα αποτελούσε πράξη αυτοκτονίας όχι μόνο για τον Άσαντ και το καθεστώς του αλλά και για το σύνολο των αλεβιτών και των χριστιανών. Είναι γνωστό στη διεθνή κοινότητα πως η Συρία είχε χημικά όπλα όπως γνωστό είναι ότι δεν είχε κανένα λόγο να τα χρησιμοποιήσει ο Άσσαντ την 21^η Αυγούστου. Αυτοί λοιπόν που επιχείρησαν να εξισώσουν την κατοχή με τη χρήση χημικών απλά προσπάθησαν να προκαλέσουν σύγχυση στην κοινή γνώμη.

Από χθες όμως αυτή η σύγχυση λύεται καθώς το βάρος μετατίθεται στο χημικό οπλοστάσιο που έχει ο Άσσαντ και όχι στην κατασκευασμένη από τους δυτικούς είδηση ότι ο Άσσαντ την 21^η Αυγούστου χρησιμοποίησε χημικά κατά αμάχων.   

Ακόμη και ο πιο σκληρός δημοκρατικός  υποστηριχτής του πολέμου, ο Κέρυ, υποχώρησε και προχώρησε σε μια ανακοίνωση χωρίς ουσία.

Πρόκειται για την πρώτη διπλωματική ήττα των ΗΠΑ μετά από δεκαετίες.

Ήδη φωνές στο εσωτερικό των ΗΠΑ μιλάν για τον Ομπάμα ως ένα αδύναμο πρόεδρο.

Ψεύδονται. Ο Ομπάμα δεν είναι ένας αδύναμος πρόεδρος. Είναι ο πρόεδρος μιας παραπαίουσας αυτοκρατορίας που οι καταστροφικές αυθαιρεσίες της και οι φονικές ασυδοσίες της σε συνδυασμό με τα οικονομικά της αδιέξοδα έχουν λύσει πλέον την παγκόσμια σχεδόν συναίνεση που μέχρι πρότινος υπήρχε για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στον πλανήτη. Από εδώ και πέρα, η Αμερική δεν θα μπορεί με την ίδια ευκολία να εξάγει τα προβλήματά της με τη μορφή πολέμων ή κρίσεων σε άλλες περιοχές του πλανήτη και πιθανόν να αρχίσει να υποχωρεί σε όλο και περισσότερα μέτωπα.

Οφείλει πλέον να αναγνωρίσει έναν κόσμο πολυπολικό όπου θα είναι η διπλωματία και όχι η δύναμη των όπλων που θα καθορίζει τις σφαίρες επιρροής του κάθε ισχυρού παίχτη.

Και οφείλει σταδιακά να φροντίσει τα δικά της εσωτερικά οικονομικά προβλήματα που κατέφερε μέχρι και πρόσφατα να ξεφορτώνεται ως τοξικά φορτία σε άλλες περιοχές του κόσμου όπως άλλωστε συνέβη σε μεγάλο βαθμό και με την «ευρωπαϊκή κρίση», κάτι που θα την αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο.

Η χθεσινή διπλωματική πανωλεθρία των ΗΠΑ, δεν σημαίνει φυσικά ότι αναβαθμίστηκε αυτόματα στη γεωπολιτική σκακιέρα η Ρωσία ή η Κίνα. Αλλά δείχνει προς μια αργή πορεία όπου αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί.

Η χθεσινή διπλωματική υποχώρηση των ΗΠΑ, αν δεν ανατραπούν τα δεδομένα σημαίνει αυτόματα και γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας σε αυτό που κάποτε ήταν: Η μεθόριος των δυτικών ανάμεσα σε ζώνες επιρροής καθώς, όταν και εφόσον σταθεροποιηθεί η Μέση Ανατολή ή έστω χώρες της από νέες κοσμικές κυβερνήσεις που θα είναι για ευνόητους λόγους και για κάποια χρόνια αντιαμερικάνικες και αντιευρωπαϊκές , αυτές θα ψάξουν συνομιλητές στο δυτικό κόσμο που να μιλάν «αραβικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, κινέζικα και ρωσικά».

 Αυτή η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας ως γεωπολιτικού και διπλωματικού κόμβου και ως εγγυητή της σταθερότητας αποδεικνύει το πόσο επικίνδυνα τυχοδιώκτης είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος έσπευσε να στριμωχθεί στο μπλοκ των πολεμοκάπηλων.

Δυστυχώς όμως για τους Έλληνες, οι διώξεις κατά του Βενιζέλου για τα όσα έχει κάνει κατά της Ελλάδας θα πρέπει λόγω της παρούσας συγκυβέρνησης να περάσουν από πάνω από το πτώμα του Σαμαρά. Και για να μην συμβεί αυτό, ο Σαμαράς θα προσπαθήσει να καρπωθεί τα πιθανά ανταλλάγματα που μπορεί να δοθούν στην Ελλάδα για να μπορέσει να σταθεροποιηθεί μετά από το πλιάτσικο που έγινε με τις ευχές και τις διαταγές των κυβερνήσεων των τελευταίων 5 ετών.

Για να σώσει το τομάρι του ο Σαμαράς θα πρέπει να επιδείξει πραγματικά success stories, όχι τις τραγελαφικές λογιστικές αλχημείες που παρουσιάζουν την κατεστραμμένη και υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία  ωσάν να είχε «πρωτογενές πλεόνασμα» (όπως γράψαμε στο παρελθόν, το μόνο πρωτογενές πλεόνασμα τα τελευταία χρόνια είναι αυτό της πολιτικής εξαπάτησης).

Και αυτές τις ιστορίες επιτυχίας μπορεί να του τις προσφέρουν μόνο οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων στο παγκόσμιο επίπεδο και όχι κάποια οικονομική πολιτική καθώς τα οικονομικά προβλήματα της χώρας έχουν φτάσει σε σημείο άλυτο.

Δεν μπορούμε φυσικά να είμαστε σίγουρα ότι η χθεσινή διπλωματική ήττα των αμερικανών έχει αποτρέψει μόνιμα την επέμβαση τους στη Συρία. Άλλωστε το μόνο σίγουρο για τους αμερικάνους είναι η αναξιοπιστία τους και η διγλωσσία τους στα συμφωνηθέντα.

Όπως και να έχει, είναι επιτακτική ανάγκη για όλες τις δυνάμεις που επιθυμούν αποκατάσταση της δημοκρατίας αλλά και της ηθικής τάξης στην Ελλάδα, να δράσουν γρήγορα για τη διενέργεια εκλογών, πλην ο καταστροφιστής Σαμαράς και ο σταυροαδελφός του  πλέον Βενιζέλος  καταφέρουν να εξαργυρώσουν με ανταλλάγματα που θα τους δοθούν λόγω διεθνών συγκυριών τα κρίματα που προκάλεσαν σε αυτόν τον τόπο.

Καλωσήρθαμε στον 21 ο αιώνα. Έναν αιώνα που παρά τις μωροφιλοδοξίες των Αμερικανών και των τσιρακιών τους δεν θα είναι αμερικάνικος.

Καιρός είναι λοιπόν να απαλλαγούμε μια και καλή από ένα από τα όπλα που οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοι τους έχουν στρέψει στον κρόταφο της Ελλάδας αδειάζοντας σταδιακά όλες του τις σφαίρες στον εγκέφαλο μας: Τον νεοφιλελευθερισμό, τα ιερατεία του, τους συμμάχους του και τα τσιράκια του.

Ήρθε η ώρα οι καταστροφείς της Ελλάδας να πέσουν και να πληρώσουν για τα εγκλήματα τους.  

Read More »

Το τέλος της Συρίας και η ανίερη συμμαχία των «ιερών πολεμιστών» του ισλαμισμού με τους πολεμοκάπηλους του ιμπεριαλισμού

Το τέλος της Συρίας και η ανίερη συμμαχία των «ιερών πολεμιστών» του ισλαμισμού με τους πολεμοκάπηλους  του ιμπεριαλισμού

 

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Γράψαμε από πολύ νωρίς ότι η πολυδιαφημιζόμενη «Αραβική Άνοιξη» ήταν κυρίως ένα προπέτασμα καπνού για να αφήσει καμένη γη η παραπαίουσα αμερικάνικη αυτοκρατορία στη Μέση Ανατολή. Η πρόκληση χάους και η ανάδειξη εξτρεμιστικών ενόπλων ισλαμιστικών δυνάμεων στην περιοχή που ανακόπτει τη διείσδυση Ρωσίας και Κίνας ενώ μακροπρόθεσμα απειλεί και την σταθερότητα σε μια Ευρώπη που σφύζει πλέον ποικίλων μη ενσωματωμένων ισλαμικών πληθυσμών με σημαντικότερη πύλη εισόδου τους πλέον την Ελλάδα, επιτρέπει στις ΗΠΑ να χρησιμοποιούν άλλοτε ως εργαλείο αποσταθεροποίησης και άλλοτε ως φόβητρο τον ισλαμιστικό κίνδυνο  προκειμένου να διατηρήσουν τον ρόλο τους ως παγκοσμίου μπάτσου/μπράβου, ρόλο που τις επιτρέπει να συνεχίζουν να κόβουν ανεξέλεγκτους πακτωλούς πληθωριστικών δολαρίων ώστε να επιπλέουν στο χάος που οι ίδιες δημιουργούν.

Όπως γράψαμε εδώ, η Συρία του Μπασίρ Αλ Άσαντ ήταν το τελευταίο οχυρό της παγκόσμιας σταθερότητας καθώς εγκλώβιζε τους ένοπλους τζιχαντιστές στα εδάφη της, αποτρέποντας τους από το να μεταφέρουν τη δράση τους και σε άλλες αποσταθεροποιημένες χώρες της περιοχής.

Για αυτόν ακριβώς το λόγο ο Άσαντ θα πέσει. Άνανδρα.

Για μια ακόμη φορά οι δυτικοί θα επικαλεστούν το επιχείρημα των όπλων μαζικής καταστροφής χωρίς καμία επιβεβαίωση των ούτως ή άλλως αριθμητικά διογκωμένων ισχυρισμών θανάτων αμάχων της επί χρόνια χρηματοδοτούμενης από το USAID και άλλες αμερικάνικες πηγές αντιπολίτευσης (ενδεικτικά εδώhttp://www.globalresearch.ca/thousands-of-syrian-police-who-joined-the-rebels-are-on-u-s-payroll/5344145).

Ο ισχυρισμός της χρήσης χημικών όπλων κρεμόταν πάνω από το κεφάλι του Άσαντ επί μήνες, απομακρύνθηκε όμως προσωρινά χάρη στη γνωμοδότηση ουδέτερων παρατηρητών. Οι ισχυρισμοί το 2012 πχ ότι το καθεστώς Άσαντ χρησιμοποίησε το νευροτοξικό αέριο Σαρίν γύρισαν μπούμερνανγκ καθώς το μέλος των επιθεωρητών του ΟΗΕ στη Συρία Carla Del Ponte, δήλωσε τότε πως υπήρχαν ενδείξεις για τη χρήση χημικών όπλων από τους «αντάρτες». (εδώ)

Φυσικά, η ανακοίνωση της Del Ponte δεν προκάλεσε σάλο και διεθνή κατακραυγή για τις έστω ενδείξεις χρήσης χημικών όπλων από τους «αντάρτες» καθώς αυτοί βρίσκονται στο απυρόβλητο από τις δυτικές ελίτ κάνοντας τη βρώμικη δουλειά των αμερικανών στον κατά φαντασία «ιερό» αλλά πολύ πραγματικό πόλεμο τους.

Μένουν στο απυρόβλητο ακόμα και όταν εκατοντάδες άμαχοι ακρωτηριάζονται από αυτούς στη Λατάκεια στη συνέχεια ενός ντόμινο σφαγών αμάχων που δε βλέπουν το φως της δημοσιότητας,

Λίγες μέρες πριν την άφιξη των επιθεωρητών του ΟΗΕ για τη διερεύνηση των ισχυρισμών για χρήση χημικών και μετά τη Λατάκεια, οι δυνάμεις του Άσαντ βομβαρδίζουν θέσεις των ανταρτών στα περίχωρα της Δαμασκού,  μια ακόμη κίνηση σε μια σειρά επιτυχημένων πληγμάτων κατά των «ανταρτών»/τρομοκρατών. Όλα έδειχναν ότι αυτή τη φορά η σύγκρουση θα έβαινε υπέρ των κοσμικών.

Ο τελευταίος όμως βομβαρδισμός αυτός  άλλαξε τα δεδομένα και όχι σε στρατιωτικό επίπεδο. Και αυτό γιατί πάνω από 100 άμαχοι βρήκαν τραγικό θάνατο μάλλον εξαιτίας του βομβαρδισμού.

Εικάζουμε και μόνο εικάζουμε ότι άμαχοι που έσπευσαν σε υπόγεια κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών έπεσαν θύματα αέριων που απελευθερώθηκαν ή δημιουργήθηκαν αθέλητα κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών με αποτέλεσμα πάνω από εκατό άμαχοι να πεθάνουν, μάλλον από ασφυξία.

Γιατί προβαίνουμε σε μια τόσο παρακινδυνευμένη σε σχέση με την έλλειψη στοιχείων ερμηνεία;

Γιατί η μονόπλευρα αποδοθείσα από τους αντάρτες και κυρίαρχη πλέον στα δυτικά μήντια ερμηνεία του βομβαρδισμού με χημικά όπλα φαίνεται ακόμη πιο τραβηγμένη και αβάσιμη. 

Σύμφωνα ακόμη και με τις πρόχειρες εξ αποστάσεως εκτιμήσεις ειδικών, η εικόνα των θυμάτων δεν συνταιριάζει  για μια πληθώρα λόγω με την εικόνα θυμάτων Σαρίν.

Ο ισχυρισμός των ανταρτών για τη χρήση χημικών όπλων ήταν ήδη αριθμητικά διογκωμένος ανεβάζοντας τους νεκρούς σε 1200. Ούτε καν ο ισχυρισμός για χρήση χημικών όπλων από τη ΜΚΟ Γιατροί Χωρίς Σύνορα δεν επιβεβαιώνει τον αριθμό των νεκρών που τους τοποθετεί γύρω στους 300. Αυθαίρετα και καταχρηστικά καθώς, όπως οι ίδιοι έχουν παραδεχτεί, οι άνθρωποι της ΜΚΟ ούτε ήταν ούτε έσπευσαν στον τόπο των βομβαρδισμών.

Με τι κριτήρια και με τι τεκμήρια λοιπόν πιστοποίησαν οι Γιατροί χωρίς Σύνορα τη χρήση χημικών;

Τους αυθαίρετους και μάλλον αβάσιμους λοιπόν ισχυρισμούς περί χρήσης χημικών όπλων από τους καθεστωτικούς έσπευσαν αυθαίρετα, άκριτα και πρόστυχα να υιοθετήσουν και να αναπαράγουν κυβερνήσεις και στελέχη τους ανάμεσα στους οποίους και ο κος Βενιζέλος, ο οποίος εδώ και χρόνια προσπαθεί να αντικαταστάσει την απώλεια κάθε λαϊκού ερείσματος του ΠΑΣΟΚ με τη σύσφιξη σχέσεων με το διεθνή παράγοντα.

Η ρήξη χημικών στη Δαμασκό, λίγες μέρες πριν την άφιξη των επιθεωρητών του ΟΗΕ , δέκα λεπτά μακριά από τα αρχηγεία του ΟΗΕ στη Δαμασκό και μερικά λεπτά μακριά από σημαντικότατες θέσεις των κυβερνητικών στη Δαμασκό και μάλιστα σε μια περίοδο που οι «αντάρτες» δέχονται πλήγματα τόσο σοβαρά ώστε ο Σαουδάραβας πρίγκιπας Μπαντάρ να σπεύδει στη Ρωσία και να συναντιέται με τον Πούτιν για να ζητήσει μάλλον την απόσυρση της ρωσικής στήριξης της Ρωσίας προς τον Άσαντ, θα ήταν μια αυτοκτονία.

Όχι μόνο για τον Άσαντ αλλά και για τους Αλαουίτες που αυτός κατά κάποιο τρόπο αντιπροσωπεύει.

Έτσι λοιπόν και κάτω από αυτές τις συνθήκες που θέλουν τους αντάρτες να χάνουν καθοριστικά έδαφος, ο μύθος της χρήσης των χημικών όπλων επανεφευρέθηκε και σερβιρίστηκε. Ένα άλλο αντάρτικο ξεκίνησε στο πεδίο της πληροφόρησης με εντελώς συμβατικά όπλα: αυτά της παραπλάνησης και της προπαγάνδας.

«Πεπεισμένος» λοιπόν από ανύπαρκτα μα πολύ βολικά πειστήρια, ο δυτικός ιμπεριαλισμός σπεύδει οσονούπω να συμβάλει στην καταστροφή του Άσαντ και την πλήρη αποσταθεροποίηση της Συρίας μέσω αεροπορικής κάλυψης στους αντάρτες που μάλλον θα μετεξελιχθεί και σε βραχείας διάρκειας αποκλεισμό των δυνάμεων του Άσαντ, όπως έγινε και στη Λιβύη.

Γιατί να θέλει να αυτοκτονήσει λοιπόν ο Άσαντ και να πάρει στο λαιμό του και τους υπόλοιπους αλουίτες;

Η μόνη λογική απάντηση είναι ότι ο Άσαντ δε θέλει να αυτοκτονήσει. Προσπαθούν να τον αυτοκτονήσουν.

Ακόμη και την ύστατη στιγμή που οι επιθεωρητές του ΟΗΕ καταφθάνουν τελικά στη Δαμασκό για να εξετάσουν τους ισχυρισμούς χημικών όπλων, αυτοί δέχονται επίθεση από ελεύθερους σκοπευτές, μια ακόμη ισχυρή ένδειξη προβοκάτσιας.

Γιατί να επιτρέψει ο Άσαντ την έλευση επιθεωρητών; Για να εξασκήσει το σημάδι του και να τους πυροβολήσει με το που πατάν το πόδι τους στη Δαμασκό; Η όλη υπόθεση θα ήταν γελοία.. αν δεν ήταν δραματικότατη…  

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο ιμπεριαλισμός χρησιμοποιεί τέτοια βρώμικα ψέματα. Στον πρώτο πόλεμο του κόλπου, ο κολλητός του Ανδρέα Παπανδρέου γερουσιαστής Τομ Λάντος παρουσίασε στο κογκρέσο μια νεαρή «κουβειτιανή» νοσοκόμα που κατάθεσε πως ιρακινοί στρατιώτες βγάζαν μωρά από τις θερμοκοιτίδες και τα αφήναν να πεθάνουν στους διαδρόμους. Η νοσοκόμα φυσικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν νοσοκόμα αλλά κόρη του κουβετιανού πρέσβη στις ΗΠΑ που παρουσίασε ένα κατασκευασμένο ψέμα για να προωθηθεί η αντιιρακινή προπαγάνδα που το Κουβέιτ είχε αναθέσει σε μεγάλη αμερικάνικη εταιρεία PR. Η συκοφαντία και η προπαγάνδα που στήθηκε, παρότι αποκαλύφθηκε, οδήγησε αρχικά σε επέμβαση και έπειτα σε  πολυετές εμπάργκο κατά του Ιράκ, ένα εμπάργκο γεμάτο σκάνδαλα που αφορούσαν και τον υιό του τότε ΓΓ του ΟΗΕ Κόφι Ανάν αλλά και κάποιους Έλληνες, ένα εμπάργκο που κόστισε τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων ιρακινών παιδιών.

Παρά την καταστροφή που οι ΗΠΑ προκάλεσαν στο Ιράκ, ο Σαντάμ συνέχισε να γλείφει τους αμερικανούς. Και για ανταμοιβή εκείνοι ανακάλυψαν ότι ο Σαντάμ είχε χημικά όπλα, παρότι γνώριζαν πολύ καλά ότι το χημικό του οπλοστάσιο είχε σχεδόν εξαντληθεί στον πολυετή πόλεμο Ιράκ/Ιράν (άλλωστε οι αμερικάνοι του τα είχαν προμηθεύσει)και πως ότι είχε απομείνει δεν μπορούσε να συντηρηθεί εξαιτίας της οικτρής οικονομικής κατάστασης του Ιράκ λόγω του εμπάργκο. Έτσι λοιπόν και σε αντίθεση με τα μηδενικά ευρήματα των επιθεωρητών, η CIA παρουσίασε νταλίκες με ήλιον ως κινητά εργαστήρια χημικών όπλων και έχτισε τη φούσκα των όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ.

Παρότι το ψέμα αποκαλύφθηκε με πολλαπλούς τρόπους ανάμεσα στους οποίους και η μαρτυρία ενός υποτιθέμενου ειδικού ιρακινού επιστήμονα με την κωδική ονομασία curveball  ο οποίος στη συνέχεια αποκάλυψε ότι ψευδόταν σε μια υπόθεση που ο τότε υπουργός αμύνης Colin Powell χαρακτήρισε ως το «χαμηλότερο σημείο» της καριέρας του, η επέμβαση έγινε. (το πληρέστερο άρθρο για το φάκελο Ιράκ μπορείτε να βρείτε εδώ). Παράπλευρη απώλεια του βρώμικου και συνωμοτικού φακέλου Ιράκ ήταν η αυτοκτονία του επιθεωρητή του ΟΗΕ David Kelly το 2003 (περισσότερα για το θέμα στο αντίστοιχο κεφάλαιο του βιβλίου μου «Θανάσιμες Θεραπείες» εκδ ΕΤΡΑ 2011).

Στο Αφγανιστάν δε,  οι αμερικάνοι θα εφεύρουν την ύπαρξη μιας διεθνούς τρομοκρατικής οργάνωσης με εγκέφαλο τον Μπιν Λάντεν όταν οι αμερικάνοι γνώριζαν πάρα πολύ καλά τα επίπεδα της οργάνωσης των Μουτζαχεντίν στην περιοχή καθώς ήταν οι ίδιοι που τους οργάνωναν, τους εξόπλιζαν και τους χρηματοδοτούσαν και όταν γνώριζαν πάρα πολύ καλά ότι ο Λάντεν δεν ήταν παρά ένα βαλιτσάκιας της Σαουδικής Αραβίας η οποία μαζί με το Ισραήλ, το Πακιστάν και της ΗΠΑ συγχρηματοδοτούσε την υπονομευτική δράση των «ιερών πολεμιστών» στο μαλακό υπογάστριο της πρώην «Σοβιετικής Ένωσης».

Αυτά επί Bush. Με το πέρας της θητείας Bush και την στρατηγική κατάρρευση του δόγματος «Κυριαρχία Πλήρους φάσματος» της ομάδας των νεοσυντηριτικών συμβούλων του και στελεχών της κυβέρνησης του του Project for A new American Century, η αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή άλλαξε. Τα αποτελέσματα της ήταν όμως τα ίδια: Χάος και πόλεμοι.

Ο νομπελίστας ειρήνης Μπάρακ Ομπάμα πάει με τη Συρία να βάλει και δεύτερο πόλεμο στο ενεργητικό του, να ισοφαρίσει τον προκάτοχο του.

Και φυσικά, δεν θα μπορούσε να το πετύχει αυτό χωρίς οικτρά ψέματα που με την πλήρη στήριξη των μήντια εξαπατούν την αμερικανική και τη διεθνή κοινή γνώμη.

Ας δούμε λοιπόν πως σκηνοθετήθηκε ο εμφύλιος στη Λιβύη. Μέσω της χρήσης των κοινωνικών μέσων και της δράσης ΜΚΟ που έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι τύγχαναν αμερικάνικης χρηματοδότησης, ορίζεται η 17η του Φλεβάρη του 2011 ως η μέρα της οργής. Η 17η του μηνός όμως θα είναι η μέρα που θα εμφυσηθεί αντικανταφικό περιεχόμενο σε αυτήν. Στις 15 του Φλεβάρη, ο «αντικαθεστωτικός» συγγραφέας Idris al- Mesmari θα στήσει κάμερα που επιβλέπει την πλατεία της Βεγγάζης. Θα καταγράψει μικρής κλίμακας και άοπλες συγκρούσεις ανάμεσα σε μικρές ομάδες αντικανταφικών και σωμάτων ασφαλείας.

Ο ίδιος όμως, ευρισκόμενος σε επικοινωνία με το Al-Jazeera θα μεταφέρει μάλλον ψευδώς πως η αστυνομία πυροβολούσε διαδηλωτές. Η τηλεφωνική επικοινωνία θα διακοπεί εξίσου δραματικά ενώ σύντομα θα προωθηθεί video στον παγκόσμιο ιστό που έδειχνε Λίβυους αστυνομικούς να πυροβολούν διαδηλωτές, βίντεο που όπως αποκαλύφθηκε είχε τραβηχτεί ένα χρόνο νωρίτερα. Αυτό ήταν. Μέσα σε αυτό το σκηνοθετημένο αντικανταφικό κλίμα στην καρδιά της αραβικής άνοιξης, οι τοπικοί αντίπαλοι του Καντάφι, εξτρεμιστές μουσουλμάνοι και πιστοί στον έκπτωτου από τον Καντάφι και μαριονέτα των αποικιοκρατών πάλαι πότε βασιλιά Idris, θα συμπράξουν κοινό μέτωπο κατά του Καντάφι. (περισσότερα εδώ).

Αλλά ας γυρίσουμε στη Συρία. Καταλαβαίνουμε τα κίνητρα των αμερικανών για τη διάλυση της. Λίγο περισσότερο δυσνόητα είναι τα κίνητρα των Ευρωπαίων.

Οι Γάλλοι, έχοντας παραγκωνιστεί από τους Γερμανούς στην πρωτοκαθεδρία της Ευρώπης μάλλον επιδιώκουν για τον εαυτό τους το ρόλο της μικρής αμερικής της Ευρώπης, της ηγέτιδος δηλαδή πολεμικής δύναμης της ΕΕ. Για αυτό και προστρέχουν σε κάθε πολεμική σύρραξη σαν να είχαν ραντεβού με την καψούρα τους.

Μετά τη Λιβύη και το Μάλι, η Συρία θα είναι η τρίτη πολεμική επιχείρηση που οι Γάλλοι θα  συμμετέχουν τα τελευταία μόλις δύο χρόνια. Τι κι αν η αποσταθεροποίηση στο Μάλι έγινε από Λίβυους και άλλους ισλαμιστές που αποδεσμεύτηκαν από τα μέτωπα της Λιβύης;

Τι και αν στη Συρία οι Γάλλοι θα βοηθούν αυτούς που οι ίδιοι οι Γάλλοι πολεμούν στο Μάλι και αυτούς που οι ίδιοι οι Γάλλοι βοήθησαν να κερδίσουν στη Λιβύη;

Άλλωστε και οι μέντορες τους οι αμερικάνοι, στη Συρία θα βοηθούν τους πρώην συμμάχους τους στο Αφγανιστάν που πολεμούν τον πρώην Σύμμαχο τους Άσαντ, παρότι την προηγούμενη δεκαετία η ισλαμική τρομοκρατία είχε αναχθεί από τις ΗΠΑ στον μεγαλύτερο διακηρυγμένο εχθρό τους…  Ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου…

Όσο για τη στήριξη της Γερμανίας, έ όλο και κάποιο αντάλλαγμα θα έχουν πάρει κάτω από το τραπέζι σε σχέση με πιο επιθυμητή έκβαση για αυτούς της ευρωπαϊκής κρίσης και της διένεξης τους με τους αμερικανούς για την ηγεμονία της ΕΕ. 

Εκτός απροόπτου, σύντομα τα γεράκια του πολέμου θα πετάν πάνω από τη γειτονική και φίλια Συρία οργάνωντας και σπέρνοντας όλεθρο σε μια ακόμη ωμή παρέμβαση που ξεπερνά κάθε έννοια διεθνούς δικαίου.

Οι μακελλάρηδες εξτρεμιστές θα ξεπαστρέψουν εκατοντάδες χιλιάδες αλαουίτες, χριστιανούς και Κούρδους.

Κάποιοι από αυτούς έχουν τα μέσα να αποδράσουν της  γενοκτονίας που πλησιάζει, θα έρθουν στην Ελλάδα πρόσφυγες. Η Ελλάδα που βρίσκεται σε ανθρωπιστική κρίση θα βιώσει μια νέα μικρή «Μικρασιατική καταστροφή».

Στην Ελλάδα, αλαουίτες και χριστιανοί θα βρεθούν δίπλα σε σουνιτικές κοινότητες...

Ιράκ+Αμερικανοί=χάος. Αφγανιστάν+Αμερικανοί=χάος. Λιβύη+Αμερικανοί=χάος.

Και πολύ φοβάμαι ότι σύντομα θα τελεστεί και το Ελλάδα+Αμερικανοί=χάος.

Οι ένοπλοι ισλαμικοί θύλακες  που θα απεγκλωβιστούν από τη Συρία θα προωθηθούν στην Αίγυπτο όπου ίσως να αποτελέσουν την κρίσιμη ένοπλη μάζα για να έχουμε και εκεί ένα εμφύλιο πλήρους κλίμακας ενώ εμφύλιος προβλέπεται και για το Λίβανο ανάλογα με τις εξελίξεις.

Όλη η Μέση Ανατολή στην κόλαση σαν κάποιος να είχε πυρπολήσει τα κοιτάσματα της πετρελαίου παντού.

Και η Ελλάδα που κάποτε θα μπορούσε να παίζει ρόλο ισορροπιστικό να είναι το απόλυτο πουτανάκι των βρωμερών και άτιμων ιμπεριαλιστών και να παρέχει «διευκολύνσεις κάθε είδους».

Όπως έχει πει και ένας κρητίκαρος για τη βάση στη Σούδα: Είμαστε σε διπλή κατοχή: Και από τους Γερμανούς και από τους Αμερικάνους.

Οι αμερικάνοι, οι υπέρμαχοι της ειρήνης και της δημοκρατίας απανταχού, έχουν κάνει εκατοντάδες πραξικοπήματα, δεκάδες βρώμικους πολέμους. Είναι η πιο αμοραλιστική και ανεξέλεγκτη δύναμη στον πλανήτη και μάλιστα εξαιρετικά πιο επικίνδυνη τώρα που καταρρέει.

Και για τους αμερικάνους, ο ισλαμικός φανατισμός είναι εξαιρετικά χρήσιμο όπλο, δίστομο κι όλας. Και σαν φίλος κόβει και σαν εχθρός.

Από πάνω μας, η Σερβία διαλύθηκε από τους «συμμάχους μας» με τη βοήθεια του ισλαμικού παράγοντα.

Από κάτω μας, μια ολόκληρη περιοχή διαλύθηκε από τους συμμάχους μας με τη βοήθεια των ισλαμιστών εξτρεμιστών.

Εμείς, στη μέση των πάντων διαλυθήκαμε οικονομικά και κοινωνικά με τη «βοήθεια» των συμμάχων μας. Είναι η νιοστή φορά που οι «σύμμαχοι» μας μας γαμάνε.

Μήπως ήρθε η ώρα να ξαναβρούμε την αίσθηση δικαίου μας και κάποια από τη χαμένη μας αξιοπρέπεια και να βροντοφωνάξουμε το προφανές και το ιστορικά αληθές «Φονιάδες των λαών αμερικάνοι;». Ή μήπως σαν θύματα που είμαστε να μην φωνάξουμε μην τυχόν και ξυπνήσουν οι θύτες;    

Read More »

Έλεγχος θανάτου (Η απάντηση του συγγραφέα Πέτρου Αργυρίου στη Λένα Διβάνη για τον τραγικό και άδικο χαμό του 18χρονου «τζαμπατζή»)

Έλεγχος θανάτου

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Στο χρηματιστήριο αξιών του νεοελληνικού βίου, η αξία της ανθρώπινης ζωής έπιασε νέα ιστορικά χαμηλά: 80 λεπτά.

Όσο ένα εισιτήριο του τρόλεϊ.   

Χθες, Τετάρτη 14 Αυγούστου του «σωτήριου» έτους 2013, ένας έφηβος 18 χρονών (κατ άλλους 19) που δεν πλήρωσε ή/και δεν μπορούσε να πληρώσει το αντίτιμο της μετακίνησης, το ξεπλήρωσε με το υψηλότερο τίμημα που μπορεί να πληρώσει κάποιος: Με τη ζωή του.

Κάτω από την πίεση ελεγκτή και οδηγού, ο έφηβος πάτησε το κόκκινο κομβίον κινδύνου και επιχείρησε άτσαλα μες στον πανικό του να αποδράσει για να γλυτώσει το τσουχτερό πρόστιμο ή/και τη διαπόμπευση που επιφυλάσσουν τα ΜΜΜ στους παραβάτες.

Άλλη μια έξοδος: Άλλο ένα Grexit. Ένας ακόμη θάνατος.

Το κεφάλι του Θανάση Καναούτη χτύπησε με δύναμη στο πεζοδρόμιο. Το χτύπημα ήταν θανατηφόρο.

Τα μαθηματικά του θανάτου εγκόλπωσαν  έναν ακόμη πολίτη.

Το πτώμα του θα αρχίσει να αποσυντίθεται, ένα ακόμη θύμα μιας βαθιάς σήψης τριών και πλέον δεκαετιών και της αποκορύφωσης της τριών και πλέον ετών.

Η κοινή γνώμη σοκαρίστηκε: Ευτυχώς. Αν είχαμε αρχίσει να εξοικειωνόμαστε με τα μαθηματικά του θανάτου, αν είχαμε αρχίσει να εξοικειωνόμαστε με τη λογική του «ο θάνατος σου η ζωή μου» αυτό θα σήμαινε ότι θα είχαμε γίνει το κτήνος που μας πολεμάει, το κτήνος που καλούμαστε ακόμη και την ύστατη ώρα να υπερνικήσουμε:

Το κτήνος της κυνικότητας και του εγωτισμού που έχει αφομοιώσει τόσους και τόσους από τη γενιά του πολυτεχνείου. Και τη γενιά του μεταπολυτεχνείου.

Πολιτικούς. Ακαδημαϊκούς. Ακόμη και συγγραφείς.

Ακαδημαϊκούς και συγγραφείς όπως η Λένα Διβάνη για την οποία το ηθικό δίδαγμα του τραγικού θανάτου του εφήβου όπως η ίδια το κατέγραψε ήταν αυτό:    

«Συμπέρασμα: Οι ελεγκτές δεν πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους γιατί κάποιος τζαμπατζής μπορεί να πηδήξει έξω από το όχημα. Λογικό».

Σωστά: Οι ελεγκτές πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους: Πάση θυσία. Οι τροχοί πρέπει να γυρίζουν, τα γρανάζια να περιστρέφονται, η μηχανή της ανάπτυξης πρέπει να πάρει μπρος. Άσχετα αν για καύσιμο χρησιμοποιεί ανθρώπινες ζωές.

Η Διβάνη, της λογοτεχνικής γενιάς του Τατσόπουλου (εδώ), του Χωμενίδη (εδώ) (οι προαναφερόμενοι έσπευσαν φυσικά να τη στηρίξουν απέναντι στην «ανθρωποφάγα επίθεση»  που δέχτηκε από απλούς ανθρώπους που δεν έχουν χάσει ακόμη τη θεμελιώδη αίσθηση του δικαίου), του Χειμωνά, η Διβάνη που δημιουργήσαμε εμείς ως άλλοι δόκτορες Φράνκεσταϊν πληρώνοντας ακριβά για φθηνά βιβλία χρονοσκοτώστρες, η Διβάνη της γενιάς που έβλεπε το σύμπαν να καταρρέει και αυτοί σφύριζαν αδιάφορα πουλώντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, αυτή η Διβάνη, θεωρεί εκ προοιμίου τον Θανάση Καναούτη τζαμπατζή.

Μπορεί ο Θανασάκης να μην πλήρωνε εκ πεποιθήσεως.  Ή από κουτοπονηριά. Από το μυαλό της Διβάνη δεν πέρασε ούτε για μια στιγμή η πιθανότητα ο Θανάσης Καναούτης να ήταν άπορος. Δεν πέρασε ούτε στιγμή από το μυαλό της ότι το παιδί μπορεί να «πέθαινε» από ντροπή αν έφερνε σε γονείς που όπως τόσοι και τόσοι άλλοι γονείς ίσως να στραγγαλίζονται οικονομικά ένα πρόστιμο μερικών δεκάδων ευρώ.

Τι μπορεί άραγε αυτή η Διβάνη να διδάσκει σε συνομηλίκους του Θανάση φοιτητές της; Τι θα δίδασκε από καθέδρας στο Θανάση αν ήταν φοιτητής της;

Αν δε θέλεις να πληρώσεις το εισιτήριο πάρε ποδήλατο. Κάνει καλό στο περιβάλλον και στην υγεία σου. Δε θα περνούσε στιγμή από το μυαλό της ότι μπορεί οι γονείς του Θανάση να μην ήταν σε θέση να του πάρουν ποδήλατο καθώς η ελίτ αυτού του τόπου τους έχουν κάνει τη ζωή ποδήλατο. Ο ίδιος, ως άνεργος μάλλον δεν μπορούσε να αγοράσει.

Πάνε τότε με τα πόδια: Άλλοι διασχίζουν ερήμους για να φτάσουν εκεί που θέλουν και εσύ δεν μπορείς να διασχίσεις μια πόλη;

Το παιδί θα μπορούσε να πάει με τα πόδια. Αλλά ξέρεις Λένα, το να βλέπεις τόσα τραμ, τόσα λεωφορεία, τόσα τρόλεϊ πολλά από αυτά μισοάδεια να περνάν δίπλα σου, σε βάζει σε πειρασμό. Δοκιμάζει την εντιμότητα της φτώχειας.

Κυρίως όταν για όλο και περισσότερους, η νομότυπη χρήση των ΜΜΜ της Αθήνας τους κοστίζει μέχρι και το ένα πέμπτο των εξαθλιωμένων πλέον μισθών τους. Όταν φυσικά έχουν την όλο και πιο σπάνια πολυτέλεια του μισθού.   

Ο Θανασάκης ήταν άνεργος. Δεν ήταν καν πλασιέ των βιβλίων της Διβάνη. Και μπορεί να έβλεπε αυτούς τους προνομιούχους που έχουν τα 1 και τα 2 και τα 3 και τα 4 ευρώ την ημέρα για τις μετακινήσεις τους και να τους ζήλευε.

Μπορεί και να μην ήταν έτσι. Μπορεί ο Θανασάκης  να τα είχε τα λεφτά. Αλλά τι σχέση έχει αυτό με την αιτιολόγηση ενός θανάτου; Αυτοί που νομίζουν ότι έχουν ξεπεράσει ή ξεχάσει την τραγικότητα έστω και ενός ανθρώπινου θανάτου είναι είτε υπεράναθρωποι, είτε υπάνθρωποι, είτε απάνθρωποι, είτε μισάνθρωποι. Ας διαλέξει η ίδια η κυρία Διβάνη το χαρακτηρισμό που της αξίζει.

Νεκροί φοιτητές από αναμμένο μαγκάλι και οι Μαρίες Αντουανέτες να τους μέμφονται για τη βλακεία τους. Χιλιάδες αυτόχειρες από απόγνωση και οι Μαρίες Αντουανέτες να τους μέμφονται γιατί δίνουν το κακό παράδειγμα.

Νεκρός έφηβος στο αθηναϊκό πεζοδρόμιο στη φθηνότερη ληστεία ζωής και η Μαρία Αντουανέτα να συγχαίρει τους ελεγκτές που δεν κωλώνουν μπροστά σε τέτοια. Ελεγκτές που έχουν την εξουσία των Κριτών της παλαιάς διαθήκης.

Μιλάνε οι Μαρίες Αντουανέτες για την πολιτική εκμετάλλευση των θανάτων της κρίσης. Συνέχεια. Το έχουν κάνει καραμέλα.

Αφήστε τους νεκρούς να αναπαύονται μας νουθετούν, μην τυχόν και ο θάνατος τους ξυπνήσει τους ζωντανούς. Αφήστε εμάς τους γητευτές της οχιάς που σας δαγκώνει να σας αποκοιμίσουμε. Πιο γλυκό θα βρείτε έτσι τον αναπόφευκτο θάνατό σας.   

«Έτσι πρέπει να γίνει». Αυτό έχει διαταχθεί για το στρατόπεδο συγκέντρωσης που λέγεται ελληνική κοινωνία.

Και αυτοί που κρατάνε τα μεγάφωνα δεν σταματάν να μας υπενθυμίζουν τις εντολές εξόντωσης μας, μην τυχόν και ξεστρατίσουν τα σφαχτάρια. Στη γραμμή όλοι. Όλοι στη γραμμή.

Η κυρία Διβάνη μας φέρνει σε επαφή με την αρχαιοελληνική μας παράδοση. Αμ πως. Και οι αρχαίοι Έλληνες πλήρωναν εισιτήριο. Όταν πέθαιναν πλήρωναν έναν οβολό στον ελεγκτή και οδηγό Χάρο για να τους περάσει στην άλλη όχθη.

Και στην άλλη όχθη σκοπεύουν να μας περάσουν οι ελίτ. Μόνο που σε πολλούς από εμάς δε θα μας έχουν αφήσει ούτε τον οβολό για το πέρασμα. Ούτε τον οβολό για την κηδεία.

Η κυρία Divani, πρώην του ΕΚΕΒΙ, η κυρία Divani της πρώην ΕΡΤ, είχε μια στήλη παρηγορητικής «θεραπείας» στο protagon.gr όπου πουλούσε το στοκ θετικής της σκέψης.

«Περάστε κόσμε. Έχω καλά νέα. Πάρε πάρε πάρε πάρε» μας έλεγε έμμεσα πουλώντας διανοουμενίστικη τρελίτσα και το νεοχιπισμό του Έλληνα γιάπι παπαριάζοντας μας με «θετική σκέψη» λες και αν 10 μύρια Έλληνες συντονιζόντουσαν σε υπερφίαλες θετικές σκέψεις, ο Σαμαράς, η Μέρκελ και ο Ομπάμα θα γινόντουσαν αφοσιωμένοι ουμανιστές.

Έτσι λοιπόν, ακόμη και μέσα στην κρίση, η κα Διβάνη και το συνάφι της, πότε μας παρέλυαν εκτοξεύοντας μύδρους για να δεχτούμε ως δίκαιο το θάνατο μας και πότε μας νανούριζαν για να πεθαίνουμε πιο γλυκά.

Αυτή ήταν η πραγματική δουλειά της αποκαλούμενης διανόησης της Ελλάδας: να εκμαυλίζει, να παραπληροφορεί και να αποκοιμίζει.

Αυτό που μάθαμε σαν ηλίθιοι να αποκαλούμε ως διανόηση στην Ελλάδα ήταν ακριβώς το αντίθετο της: Ήταν η αντιδιανόηση. Τους διανοούμενους, κάθε σύστημα εξουσίας που σέβεται την εξουσία του φροντίζει να τους εξοντώνει και να τους αντικαθιστά με λόγιες και πολύξερες ρέπλικες που εξυπηρετούν τους σκοπούς του. Και σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους, το σύστημα εξουσίας τους δίνει θέσεις εργασίας, στήλες, βραβεία, τηβέννους, πόστα σε οργανισμούς, προβολή, τηλεοπτικό χρόνο. Αυτοί οι διανοούμενοι λοιπόν, εκπρόσωποι τέχνης του συστήματος, δεν ήταν τίποτε διαφορετικό από τους αδερφούς τους μεγαλοεπιχειρηματίες: Άμεσα ή έμμεσα κρατικοδίαιτοι με επιχορηγούμενες «ιδιωτικές» επιτυχίες ως άλλοθι για την ανέλιξη τους στα πράγματα του τόπου… 

    

 Πάτε  να βγάλετε από τη μύγα ξύγκι. Έχετε οδηγήσει τη χώρα, ο καθένας με τον τρόπο του, σε μια από τις δραματικότερες επιδεινώσεις βιοτικού επιπέδου  εν καιρώ ειρήνης. Όταν για τους μεγαλοεπιχειρηματίες σας, τους κατ εξοχήν κλέφτες του ελληνικού δημοσίου οι αγελάδες είναι ακόμη παχιές, εσείς αρμέγετε τα στήθια άπορων μανάδων. Τους ρουφάτε το μεδούλι. Τους κλέβετε τα δεδουλευμένα. 

Είμαστε τζαμπατζήδες; Φοροκλέφτες; Ας είναι. Ας καταδικάσουμε οι ίδιοι τους εαυτούς μας με ένα αποτυχημένο κράτος. Αφού πρώτα ξεφορτωθούμε το δικό σας κράτος. Το δικό σας “success story”.

Έχω καλά νέα στα μούτρα σου Λένα.

Και ο Θανάσης και ο Δημήτρης και η Βαρβάρα και χιλιάδες άλλοι τόσοι δεν πέθαιναν για το τίποτα Λένα. Δεν ήταν «τσάμπα θάνατοι» Λένα. Μια ακόμη σταγόνα στο ποτήρι της δίκαιας οργής. Και μια ακόμη. Και μια ακόμη. Βλέπεις; Βλέπεις; Το ποτήρι της οργής γέμισε Λένα. Και αρχίζει να ξεχειλίζει.

 Και δεν θα αφήσουμε κανέναν από τους τζαμπατζήδες των ελιτ να πηδήξει έξω από το όχημα της διαπλοκής. Όχι. Γιατί σεβόμαστε την ανθρώπινη ζωή, ακόμη και αυτή που δε σέβεται καμία άλλη. Και γιατί χρειαζόμαστε τα φθηνά εργατικά χέρια. Για την ανάπτυξη ρε γαμώτο. Χεράκια βελούδινα χωρίς ρόζους, να κρατάν την αξίνα και την τσάπα,  χεράκια που μάθαν να παίρνουν αντί να δίνουν, χεράκια που ανήκουν σε κάποιους που τα στοματάκια τους εκστόμιζαν προσταγές όπως ανάπτυξη, παραγωγικότητα, εργασία και χαρά.

Όσοι δεν μοχθήσαν με τα χέρια ή με το πνεύμα ή για το πνεύμα , καιρός είναι να αρχίσουν να σκέφτονται αλλαγή καριέρας.

Έχετε δίκιο Λένα. Πάση θυσία η παλιά Ελλάδα πρέπει να πεθάνει: Ξεκινώντας από το κεφάλι: Τις πολιτικές, τις οικονομικές και τις πνευματικές ελίτ. 

Read More »

Σημεία των καιρών 28-7-2013

Σημεία των καιρών 28-7-2013 (σύνοψη των τελευταίων εβδομάδων)

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Όταν η πολιτική ζυμώνει, η παραπολιτική οργιάζει.

Έτσι, αυτή την περίοδο που τον Σαμαρά επισκέπτονται διαδοχικά οι υπουργοί οικονομικών των δύο μεγάλων μονομάχων του δυτικού κόσμου , της Γερμανίας και των ΗΠΑ, πετώντας του λίγα κομματάκια πολιτικής φήμης για να κανονίσουν ως αντάλλαγμα τις κομματάρες της Ελληνικής πίττας που θα μοιραστεί, τα παραπολιτικά νέα έρχονται για να κλείσει το γεωπολιτικό παραβάν.

Πήξαμε στην παραπολιτική να χορτάσει η κοινή γνώμη θέαμα στο καλοκαιρινό Κολοσσαίο της : ας δούμε λοιπόν τι είχε το πλούσιο πρόγραμμα των ημερών.

  α) Τη βουλευτή της Χρυσής Αυγής Ζαρούλια να ρωτάει ενώπιον του Ελληνικού κυνοβουλίου για την κόρη του αντιπρόεδρου της βουλής, παραλίγον Γ.Γ του ΚΚΕ και σημερινού ισχυρού άνδρα του ΣΥΡΙΖΑ Ιωάννη Δραγασάκη «αν βγήκε η πρεζού από την μπουζού».  

 Πέρα από τη χυδαιότητα της Ζαρούλια, υπάρχει ένα μεγάλο πολιτικό ζήτημα. Και δεν είναι αυτό που φαίνεται. Είναι ότι οι χυδαιότητες της έχουν βάση. Η Μαρριάνα Δραγασάκη φυλακίστηκε στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν για μια υπόθεση που φαίνεται να τη σχετίζει με κύκλωμα ναρκωτικών και όπλων (ως θύμα φανταζόμαστε), μια είδηση που το Πρώτο Θέμα για τις δικές του σκοπιμότητες αναβίωσε πρόσφατα.

Η Ζαρούλια και το βρώμικο χτύπημα της εναντίον της υπόληψης του κου Δραγασάκη και της κόρης του στην ουσία έκαναν χάρη και στην οικογένεια Δραγασάκη και σε όλους μας γιατί στην ουσία η έκθεση σε κοινή θέα ενός ευαίσθητου ζητήματος περιορίζει οποιεσδήποτε επιρροές στον Ιωάννη Δραγασάκη και την οικογένεια του από τα κυκλώματα αυτά ή από συναφή τους, καθώς, όπως όλοι είναι σε θέση να γνωρίζουν, αυτό που προστατεύει και επιτρέπει στα κυκλώματα αυτά τη δράση τους είναι ο νόμος της σιωπής. Η Ζαρούλια λοιπόν στην ουσία απάλλαξε τον Ιωάννη Δραγασάκη από βαριές σκιές.

Κάποια δευτερογενή ερωτήματα όμως παραμένουν ή μάλλον μόλις εγείρονται, ερωτήματα που αφορούν την ποιότητα του πολιτικού και νομικού «πολιτισμού» μας καθώς και της δημοσιογραφίας σε αυτόν τον τόπο:

α) Είχε η Μαριάννα προνομιακή αντιμετώπιση στην ποινή και τις συνθήκες κράτησης της; Όχι πως βέβαια αποδεχόμαστε την παρούσα αντιμετώπιση των «ναρκομανών» από την πολιτεία αλλά όπως και να το κάνουμε τίθεται ένα ερώτημα ισονομίας.

β) Ποια είναι η τύχη του κυκλώματος στα χέρια του οποίου έπεσε η Μαριάννα; Το αν η Μαριάννα καθάρισε ή όχι από τα ναρκωτικά είναι ένα μεγάλο ζήτημα αλλά μικρότερο από το αν η κοινωνία καθάρισε από αυτό το κύκλωμα. Όσο βέβαια μπορεί να υπάρχει κλίμακα σύγκρισης ανάμεσα σε τέτοια θέματα.

γ) Ηλεκτρονικά μέσα δημοσίευσαν κείμενο με τον παραπλανητικό τίτλο «η απάντηση της κόρης Δραγασάκη». Εντούτοις, στα εν λόγω πολυπληθή αναδημοσιεύματα δεν υπάρχει «απάντηση της Μαριάννας Δραγασάκη» αλλά απαντήσεις που δίνει επιγραμματικά  ο Δημήτρης Φύσσας στην Athens Voice εκ μέρους της Μαριάννας ωσάν να ήταν εκπρόσωπος τύπου της. Και αυτό εγείρει κάποια ερωτήματα στα οποία δε θα επεκταθώ.

Να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο με μια παράφραση ενός παλιού ανεκδότου που περιέγραφε ότι ο  Σούπερμαν έγραψε στον τοίχο ότι ο μπάτμαν είναι αδερφή και ο μπάτμαν έγραψε ότι ο Σούπερμαν είναι ο Κλαρκ Κεντ. Έτσι λοιπόν η Ζαρούλια έγραψε πως η κόρη του Δραγασάκη είναι πρεζού και ο Δραγασάκης έγραψε πως η Ζαρούλια είναι γυναίκα του Μιχαλολιάκου…

γ) Άμεση ήταν η απάντηση στο θέμα του Θανάση Καρτερού του Hot Doc και του ΣΥΡΙΖΑ που κατακεραύνωσε τη Ζαρούλια, μην εστιάζοντας φυσικά στο πόσο επωφελής τελικά αποδείχτηκε η χυδαία επίθεση της.  Αντί αυτού επιδιώκει μια άστοχη, υπερφιλόδοξη και μεγαλεπίβολη ανάλυση που επιδιώκει να ερμηνεύσει τη δημιουργία της ναζιστικής ιδεολογίας μέσα από την ακτινογραφία του εγκεφάλου της Ζαρούλια κάνοντας μας να αναρωτιόμαστε το πώς στο διάολο ακτινογραφείς το κενό… Αλλά καθώς η φύση αντιπαθεί το κενό, ο αντίλογος στην απάντηση του Καρτερού ήρθε γρήγορα από συντάκτη του ενίοτε ακροδεξιού και εργαλείου προπαγάνδας του Σαμαρά (με την παραδοχή μάλιστα του μυστικοσύμβουλου του  Σαμαρά Φαϋλου Κρανιδιώτη ο οποίος το 2011 χαρακτήριζε το site «επίσημο όργανο της συνείδησής μας»), το antinews.
δ) Γράφει λοιπόν ο FactorX στο anτιnews καταρρίπτοντας τη θεωρία της σχετικότητας στο όνομα της προπαγάνδας:  
«Δεν περίμενε κανείς ότι ο Θανάσης Καρτερός, επίλεκτο στέλεχος της κομματικής εφημερίδας του ΣΥΡΙΖΑ, της Αυγής και στενός συνεργάτης του Κώστα Βαξεβάνη, θα επέλεγε σε τόσο σύντομο διάστημα  να απολογηθεί για τις πρακτικές του εντύπου που εργάζεται και του αφεντικού του Κώστα Βαξεβάνη.
Το site του κ. Βαξεβάνη, μέσω του Καρτερού χαρακτηρίζει σωστά «αιμοβόρα επίθεση» τις άθλιες  αναφορές της κας Ζαρούλια στη Βουλή.
Όμως ξεχνάει να πει, ότι το περιοδικό του κ. Βαξεβάνη, με πρωτοσέλιδο άρθρο του, με τηλεοπτικό spot, και με διακίνηση στο διαδίκτυο, μόλις πριν δύο εβδομάδες, ήταν αυτό που ξεκίνησε τον χορό διασύροντας με ψεύδη ένα άλλο ανήλικο παιδί.
Μόνο που το παιδί αυτό δεν ήταν παιδί «αριστερού» για να το υπερασπιστεί ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Βαξεβάνης. Ήταν ο ανήλικος γιός του Πρωθυπουργού. Που δεν  είχε τρόπο να αντιδράσει. Δεν είχε τον Σύριζα και τα έντυπά του να βγουν στα κεραμίδια…»
Φυσικά το κείμενο βρίθει διαστρεβλώσεων. Ο Καρτερός δεν απολογείται στο άρθρο του. Το antinews παίρνει το επιχείρημα του αντίστροφου ρατσισμού το οποίο έχουμε αναπτύξει ξανά και ξανά και το διαστρεβλώνει ώστε να ταιριάζει ακριβώς στο επιχείρημα της θεωρίας των άκρων που οι Σαμαρικοί χρησιμοποιούν για να εξισώσουν Χρυσή Αυγή και ΣΥΡΙΖΑ και φυσικά, το άρθρο, αποφεύγει να αναφερθεί στην πρωτογενή είδηση με αφορμή την οποία επιτίθεται σε Καρτερό, Βαξεβάνη, Hot Doc και ΣΥΡΙΖΑ, καθώς το ίδιο το γεγονός αποτελεί τεράστια ντροπή για τον Πρωθυπουργό. Και το κολλέγιο Αθηνών όπου αυτός και ο Γιωργάκης Παπανδρέου και ο Μάκης Βορίδης μορφώθηκαν. Το κολλέγιο στο ΔΣ του οποίου προεδρεύει ο αδερφός του Σαμαρά Αλέξανδρος Σαμαράς. Και μαθητεύει ο γιός του Πρωθυπουργού.
Ο οποίος απαιτούσε από συμμαθητή του να του δώσει τις απαντήσεις στο τελικό διαγώνισμα της βιολογίας της Γ’ Γυμνασίου. Η επιτηρήτρια καθηγήτρια κα Μπουλούτα μονόγραψε την κόλλα του μικρού Σαμαρά. Παραμονές των κρίσιμων βουλευτικών εκλογών όπως ήταν, της ζητήθηκε να μη διαρρεύσει το γεγονός. Και ανταμείφθηκε με την απόλυση της. Κρίθηκε ως ανεπαρκής. Φυσικά και ήταν. Ήταν ανεπαρκής στο να καταλάβει ότι κανείς δεν είναι πάνω από τις ελίτ. Και ότι οι ελίτ είναι πάνω από την αξιοκρατία. Και πάνω από τη μόρφωση.
Έτσι λοιπόν διασύρθηκε «με ψεύδη ένα άλλο ανήλικο παιδί» το οποίο δεν είχε σύμφωνα με το antinews «τρόπο να αντιδράσει». Είναι να σε πιάνουν τα δάκρυα. Ο γιός του Πρωθυπουργού που πήρε τη σκυτάλη από συμμαθητή του στην καταδίκη ολόκληρων γενεών σε ρόλο Βασιλάκη Καήλα. Σαν δεν ντρεπόμαστε λέω γω. Φυσικά και δεν ντρεπόμαστε. Και απόδειξη για αυτό είναι μια παραδοχή ελάχιστης πολιτικής σημασίας αλλά τεράστιας ηθικής από τον συντάκτη του άρθρου που αρχικά αποκάλυψε το σχολικό σκάνδαλο Σαμαρά που με την παρέμβαση των ενηλίκων έγινε πολιτικό σκάνδαλο Σαμαρά.

ε) Γράφεται λοιπόν ανερυθρίαστα στο Χωνί που πρωτοαποκάλυψε το αρχικά σχολικό και έπειτα πολιτικό σκάνδαλο και μάλιστα στην εναρκτήρια πρόταση: «Και εµείς αντιγράψαµε. Και εµάς µας έπιασαν. Δεν πήγε, όµως, ο πατέρας µας ή ο θείος µας να απολύσει την καθηγήτρια...» Γιατί δεν μπορούσε καλό μου παιδί. Γιατί δεν είχε τη δύναμη. Είναι ΟΚ λοιπόν να αντιγράφεις. Δεν υπάρχουν ηθικά θέματα. Μόνο συσχετισμοί δυνάμεων. Είναι ΟΚ η αναξιοκρατία. ΟΚ οι πλάγιο τρόποι. Το πρόβλημα μας είναι ότι εμείς δεν έχουμε τα μέσα που έχουν κάποιοι άλλοι. Αυτά φθονούμε. Και σε αυτά αποβλέπουμε όταν με το καλό έρθει η σειρά μας.

Κάποτε ο Θείος Μάκης του Κίτρινου Τύπου, άλλος μεγάλος αριστερός και αυτός, σε μια κρίση αυτογνωσίας είχε πάνω κάτω πει ότι δημοσιογράφοι γίνονται όλοι οι άχρηστοι. Φυσικά αναφερόταν στη δική του συνομοταξία δημοσιογράφων γιατί το λειτούργημα κοσμούν –λίγοι έστω- αξιοπρεπέστατοι και ικανότατοι άνθρωποι.

Την κουλτούρα του clopyright έκραζε κάποτε και ο Πάσχος ο Μανδραβέλης και στηλίτευε τον Στυλιανίδη (τότε υπουργό παιδείας) για λογοκλοπή. Έγραφε δικαίως λοιπόν τότε ο θείος Πάσχος:

«Ένας από τους πονοκεφάλους των καθηγητών δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι η αντιγραφή που κάνουν μαθητές και φοιτητές από το Internet. Εκθέσεις ιδεών και πανεπιστημιακές εργασίες που υπάρχουν χύδην στο διαδίκτυο αντιγράφονται με εξαιρετική ευκολία (δεν χρειάζεται παρά τρεις κινήσεις με το «ποντίκι» του υπολογιστή), για να παρουσιαστούν ως πρωτότυπη δουλειά. Ποιος θα περίμενε ότι το ίδιο θα έκανε και ο υπουργός Παιδείας;»… «να μην ξέρουμε τι να πρωτοθαυμάσουμε: την αγραμματοσύνη ή την άκριτη αντιγραφή από το διαδίκτυο, παράπτωμα που για ένα μαθητή ή φοιτητή τιμωρείται με μηδενισμό του γραπτού;»

Την αγραμματοσύνη ή την άκριτη αντιγραφή; Ή μήπως την ίδια την μέθοδο του κου Μανδραβέλη όπως αποτυπώθηκε στα agriazwa;

Ο κλέψας του κλέψαντος σε αυτή τη χώρα. Από τότε που σταμάτησε κάθε είδους παραγωγή σε αυτή τη χώρα όλοι γίναν φασονατζήδες.   
στ) Από τους κλέφτες και την κόλλα του Σαμαρίσκου ας πάμε στους δολοφόνους και στο θάνατο του αλβανού δραπέτη και σύμφωνα με τα λεγόμενα της ΕΛΑΣ αλλά και σχετικών δημοσιευμάτων φονιά Μάριον Κόλα και σε μια ανεκδιήγητη ανακοίνωση με τίτλο: «Εκτελέσεις εκδίκησης αντί για συλλήψεις και δίκες εφαρμόζει η ΕΛΑΣ για τους Αλβανούς δραπέτες»
«Τα αποσπάσματα θανάτου της ΕΛΑΣ και του στρατού εκτέλεσαν άλλον ένα Αλβανό δραπέτη των φυλακών Τρικάλων, τον Μαριάν Κόλα…
Η ΕΛΑΣ προχωράει σε εκτελέσεις εκδίκησης ανοίγοντας ένα επικίνδυνο δρόμο επιβολής θανατικής καταδίκης χωρίς την παραπομπή σε δίκη. Πρόκειται για κλιμάκωση της ανεξέλεγκτης δράσης των κατασταλτικών μηχανισμών με πράσινο φώς από την ίδια την συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ…
Αυτή η τακτική ανοίγει σκοτεινούς δρόμους για την αυθαίρετη απόφαση του κάθε επικεφαλής αποσπάσματος καταδίωξης να εκτελεί κατά την δικιά του κρίση τον οποιοδήποτε. Το πείραμα ξεκινάει από Αλβανούς μετανάστες για να αξιοποιήσει τη ρατσιστική προπαγάνδα για την εγκληματικότητα που στήνει η ίδια η Αστυνομία και οι κυβερνήσεις χρόνια τώρα…
Καταδικάζουμε την κλιμάκωση της ρατσιστικής αστυνομικής καταστολής με τις εκδικητικές δολοφονίες. Σήμερα εκτελούν ένα Αλβανό δραπέτη, αύριο  θα συνεχίσουν με ένα απεργό η ένα ακτιβιστή της αριστεράς και των κινημάτων. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε.
Καλούμε τα κόμματα της αριστεράς, τα συνδικάτα, τις κινήσεις υπεράσπισης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών να καταδικάσουν τις εκδικητικές δολοφονίες των αποσπασμάτων θανάτου της ΕΛΑΣ και του στρατού.»
Η ανακοίνωση έγινε από την Κίνηση «Ενωμένοι απέναντι στο φασισμό και τη ρατσιστική απειλή» (ΚΕΕΡΦΑ) και το συντονιστή της, μέλος του ΑΝΤΑΡΣΥΑ και δημοτικό σύμβουλο Πέτρο Κωνσταντίνου. Ίσως η ΚΕΕΡΦΑ να έχει δίκιο. Ίσως αυτή η κυβέρνηση να στήνει αποσπάσματα θανάτου και να μας την έχει στημένη στη γωνία όλους. Πρώτα τους μετανάστες και μετά και τους γηγενείς. Όλα να τα περιμένεις από αυτούς. Το θέμα είναι όμως το που στο διάολο βασίζει την τόση βεβαιότητα της.
Για να αποφεύγονται τέτοια έκτροπα, μια καλή ιδέα θα ήταν ο κος Κωνσταντίνου να προσφερόταν για ειδικός διαπραγματευτής ώστε να εγγυηθεί πως τα πράγματα σε ανθρωποκυνητά ένοπλων φονιάδων θα εξελιχθούν όπως πρέπει: με συλλήψεις και δίκες, χωρίς να χυθεί αίμα. Ας το κάνει λοιπόν. Οι αστυνομικοί δεν έχουν ούτε τον ιδεαλισμό ούτε τον ηρωισμό ούτε την παιδεία του κου Κωνσταντίνου. Είναι τόσο ηρωικός ο κος Κωνσταντίνου ώστε δεν διστάζει να βρίσκεται άβολα κοντά στον κο Τσαβέντ Ασλάμ, διαρκή πρόεδρα της Πακιστανικής κοινότητας στην Αθήνα και κάποτε καταζητούμενο από την Ίντερπολ για σωματεμπορία… 
Η ΚΕΕΡΦΑ έχει μακρά παράδοση υπερβολών και ίσως διαστρεβλώσεων: Έχει την τάση να αποδίδει κάθε είδους βίας που έχει ασκηθεί κατά των μεταναστών σε ρατσιστικά κίνητρα (δείτε ενδεικτικά εδώ).
Για τέτοιου είδους ΜΚΟ, ο πελάτης έχει πάντα δίκιο. Και την «πελατεία» τους προσπαθούν να την αντλήσουν από τους αθρόους πληθυσμούς μεταναστών, μουσουλμανικών κυρίως πεποιθήσεων. Ποιος ξέρει; Ίσως να το δούμε και μια μέρα και αυτό το πρωτόγνωρο στην ιστορία: Μουσουλμανικούς πληθυσμούς να αποκηρύττουν τον προφήτη Μωάμεθ και να ασπάζονται τον προφήτη Μαρξ παλεύοντας για τα δίκια της εργατιάς σε όλο τον πλανήτη. Πιο πιθανό βέβαια είναι τέτοιες ΜΚΟ να οδηγήσουν στη δημιουργία μιας ακόμη μουσουλμανικής αίρεσης, μικρότερης από τις ήδη γνωστές που θα αναγνωρίσει τον Μαρξ ως τον 13^ο ιμάμη και νόμιμο διάδοχο του Μωάμεθ και θα προσπαθήσει να επιβάλλει το εργατικό δίκαιο του προφήτη σε όλο τον πλανήτη… με το σπαθί της. Την αίρεση των Μαρξισλαμιστών…
στ) Με δεδομένη τη στενά άβολα σχέση ΑΝΤΑΡΣΥΑ Τσαβέντ Ασλάμ, ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία η σύλληψη δύο πρωτοκλασσάτων στελεχών της, του καθηγητή Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ Σπύρου Μαρκέτου και του δικηγόρου Μπάμπη Κουρουνδή στο αεροδρόμιο Μακεδονία. Δε βιαστήκαμε να βγάλουμε συμπεράσματα. Περιμέναμε να καθιζάνει η σκόνη της υπόθεσης οπότε και όντως επιβεβαιώθηκε ότι υπήρχε φωτιά πίσω από τον καπνό.
Με τη σύλληψη τους, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έσπευσε σε μια ακόμη επιθετικότατη ανακοίνωση για να προκαταλάβει αντιδράσεις και να προεξοφλήσει τη συμπάθεια και τη στήριξη φάσματος του πολιτικού και ακαδημαϊκού κόσμου, καταγγέλλοντας για μια ακόμη φορά την ΕΛ.ΑΣ. Ιδού η ανακοίνωση: «Οι δύο σύντροφοί μας κατηγορούνται διότι… συνόδευσαν στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης μια δεκαεξάχρονη κοπέλα από τη Σομαλία!

»Η Ελληνική Αστυνομία δεν δίστασε μάλιστα να προτείνει την παραπομπή του πρώτου, καθηγητή Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ, για κακούργημα. Η προσπάθειά της έπεσε στο κενό μόνο μετά από το κύμα συμπαράστασης που εκδηλώθηκε από πανεπιστημιακούς, συνδικαλιστές και στελέχη όλων των κομμάτων της Αριστεράς. Αυτή η ενέργεια της Αστυνομίας αποτελεί συνέχεια ενός κρεσέντου καταστολής εκ μέρους της, από τις επιθέσεις στις διαδηλώσεις μέχρι την παράνομη λήψη DNA από αγωνιστές στις Σκουριές.
Είναι πρόκληση! Η Ελληνική Αστυνομία στέλνει στο εδώλιο του κατηγορουμένου δύο αγωνιστές του αντιρατσιστικού κινήματος, τη στιγμή που κάνει τον τροχονόμο στα πογκρόμ που οργανώνουν οι μαχαιροβγάλτες δολοφόνοι της Χρυσής Αυγής».
Καταστολή τύπου Σκουριών; Θα μπορούσε να είναι έτσι. Μόνο που δεν είναι καθόλου έτσι. Να η ουσία της υπόθεσης όπως τελικά περιγράφεται από την Εφημερίδα των Συντακτών, ουσία η οποία διέφυγε ως συνήθως της ανακοίνωσης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ:
«Όπως έγινε γνωστό, η 16χρονη κοπέλα, που παρέμενε νόμιμα στην Ελλάδα έχοντας ροζ κάρτα, κατόπιν αιτήσεως πολιτικού ασύλου που είχε κάνει, φιλοξενούνταν στο σπίτι του καθηγητή Σπύρου Μαρκέτου. Οταν θέλησε να ταξιδέψει στο Παρίσι, σε συγγενικά της πρόσωπα, ο καθηγητής μαζί με τον δικηγόρο Μπάμπη Κουρουνδή τη συνόδευσαν στο αεροδρόμιο «Μακεδονία». Κατά τη διάρκεια του ελέγχου διαβατηρίων, όμως, η κοπέλα συνελήφθη για χρήση πλαστού ταξιδιωτικού εγγράφου, καθώς παρουσίασε στους αστυνομικούς ένα νορβηγικό διαβατήριο που είχε αγοράσει για 150 ευρώ.»              
 Μπορεί αυτό που έκαναν Μαρκέτος και Κουρουνδής να ήταν ηρωικό μπορεί και όχι. Οι αστυνομικοί τράβηξαν εξόχως το σκοινί της σύλληψης πληροφορώντας τους δύο ότι είχαν συλληφθεί όχι για μόνο για παράνομη διευκόλυνση λαθρομετανάστη αλλά και για σωματεμπορία, κατηγορία η οποία απορρίφθηκε από τον εισαγγελέα. Η κατηγορία της παράνομης διευκόλυνσης παράμεινε παρά τις πολιτικές πιέσεις.
Δηλαδή τι περίμεναν οι Μαρκέτος και Κουρουνδής και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την ΕΛ.ΑΣ; Να τους διευκολύνει στην παράνομη διευκόλυνση; Να τους δώσει και ένα βερεσέ πλαστό διαβατήριο μπας και το χρειαστεί η ανήλικη για τις γαλλικές αρχές;
Ο ίδιος ο Μαρκέτος τράβηξε το σκοινί ακόμη περισσότερο. Αντί να αναλάβει την ευθύνη της επιλογής του και να πει, εντάξει αυτές τις νομοθεσίες περί λαθρομεταναστών δεν τις αναγνωρίζω και το καθήκον μου ως άνθρωπος είναι πάνω από το νόμο, έσπευσε να δώσει κεντρικές πολιτικές διαστάσεις στο θέμα μιλώντας μάλιστα για σκευωρία:
«Aυτό που συνέβη δεν ήταν τυχαίο, αλλά αποτέλεσμα της λειτουργίας της αστυνομίας και της Δικαιοσύνης, όχι ως μηχανισμών προστασίας του πολίτη, αλλά ως μηχανισμών εμπέδωσης του ρατσισμού στην καθημερινή ζωή. Στην Ελλάδα που κυβερνούν σήμερα τα δύο χρεοκοπημένα κόμματα πρέπει οι κραταιγίτες να μένουν στο απυρόβλητο και οι μετανάστες να δαιμονοποιούνται για όλα τα δεινά. Το μήνυμα της κακουργηματικής δίωξης που επιχείρησαν να μας ασκήσουν είναι ότι δεν πρέπει να έχουμε οποιαδήποτε κοινωνική επαφή με ανθρώπους που μοιάζουν με μετανάστες. Οταν τέτοια σκευωρία στήθηκε ενάντια σ’ έναν καθηγητή πανεπιστημίου κι ένα μέλος του Δ.Σ. του δικηγορικού συλλόγου, πόσο προστατευμένος μπορεί να νιώθει ο απλός πολίτης; Αυτά, ενώ επί ένα χρόνο τώρα τους ταράζει στη νομιμότητα ένα μέρος της Αριστεράς. Φανταστείτε και να μην τους τάραζε…»
Δηλαδή ρε Μαρκέτο μας λες ότι σου την έστησε η ΕΛΑΣ για να στοχοποιήσει τον αντιρατσιστικό αγώνα και τους συναφείς πολιτικούς χώρους; Και από πού προκύπτει αυτό; Από πού;
Που υπογράφουμε για να γίνουμε και εμείς αντιρατσιστικοί αγωνιστές και να έχουμε ασυλία απέναντι σε διατάξεις του νόμου;
Το μέτρο έχει χαθεί. Λυπηρότερο ακόμη είναι όταν το βλέπεις να χάνεται από χώρους της αριστεράς που υποτίθεται ότι λειτουργούν ως αντίπαλο δέος στον δεξιό αυταρχισμό όταν στην ουσία εκμεταλλεύονται αυτόν ακριβώς τον αυταρχισμό για να αντλήσουν πολιτική ισχύ και προνομιακή ασυλία.
Και τα ελιτίστικα προνόμια γεννούν περισσότερους φόβους ότι και η ελληνική αριστερά θα αποδειχθεί μια από εκείνες τις πολλές ευρωπαϊκές αριστερές που στην πορεία συμβιβάστηκαν ή εξ αρχής είχαν έρθει σε συμφωνία με τις οικονομικές ελίτ (δεν αναφέρομαι στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ)   
Στο χορό των ανακοινώσεων έσπευσε να μπει και ο ΣΥΡΙΖΑ με τη γνωστή αλληλεγγύη του σε οτιδήποτε φορά μαρξιστικό ή αναρχικό πρόσημο, αλληλεγγύη που μοιάζει με την αλληλεγγύη  που έχουν οι εν Χρηστό αδερφοί του κατηχητικού μεταξύ τους ή οι αδερφοί μασόνοι μεταξύ τους, μια αλληλεγγύη που θα ήταν ιδανική αν δεν υπονόμευε τόσο συχνά την έννοια της ισονομίας, πολλές φορές και έμπρακτα:
«Πρόκειται για καταφανέστατη προσβολή της αξιοπρέπειας ενεργών πολιτών που μάχονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, η οποία έχει πολιτικό και εκφοβιστικό χαρακτήρα. Η πολιτική αυτή δίωξη θέλει να δώσει μήνυμα αποστροφής προς τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, προκρίνοντας την απομόνωσή τους. Η δίωξη αυτή επιβραβεύει τις φασίζουσες συμπεριφορές ενάντια σε όσους και όσες βοηθούν στην επιβίωση αδύναμων κοινωνικών ομάδων που ήρθαν ως πρόσφυγες στον τόπο μας.
Επειδή δεν μπορεί να καταλύεται η κοινωνία της ισονομίας και της αλληλεγγύης
Επειδή η βοήθεια σε πρόσφυγες και μετανάστες δεν είναι αδίκημα οποιασδήποτε μορφής
Επειδή η κρίση του κοινωνικού συστήματος δεν μπορεί να ποινικοποιεί την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Ερωτώνται οι κκ. Υπουργοί

1.      Πώς διασφαλίζονται οι πολίτες από τέτοιες αβάσιμες, άνευ ουσιαστικού και νομικού αντικειμένου ποινικές διώξεις, την περίοδο μάλιστα που κλονίζεται ανεπανόρθωτα η σχέση τους με τη Δικαιοσύνη;

2.      Αποτελεί πολιτική βούληση η ποινικοποίηση της υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιαίτερα όταν αυτή γίνεται από εκπαιδευτικούς και εν γένει από δημοσίους υπαλλήλους, καθόσον μάλιστα οιαδήποτε άδικη, νόμω και ουσία αβάσιμη ποινική δίωξη εις βάρος τους είναι ικανή να τους θέσει σε αργία;

3.      Προτίθενται να προβούν στην περιγραφή νέου νομοθετικού πλαισίου κοινωνικής και πολιτικής προστασίας των μεταναστών και προσφύγων που ζουν στη χώρα μας, καθώς και στην πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους;»

Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για «πολιτικές διώξεις», συμφωνώντας με το σκεπτικό της «σκευωρίας»
Αποφεύγει επιλεκτικά όμως να αναφερθεί στην ουσία του κατηγορητηρίου η οποία είναι ότι η ανήλικη Σομαλή κυκλοφορούσε με νορβηγικό διαβατήριο που αγόρασε έναντι 150 ευρώ. Το αντίθετο. Τη συγκαλύπτει αναφερόμενος σε «αβάσιμες ποινικές διώξεις».
Δεν το γνωρίζαμε ότι δικαίωμα μας είναι να κυκλοφορούμε με πλαστά έγγραφα. Δεν ξέρουμε καν που μπορείς να αγοράσεις πλαστά έγγραφα.  
Και ερωτώ. Αν εγώ ή οποιοσδήποτε απλός πολίτης χωρίς πολιτικούς μύες διευκολύναμε φίλο μας μετανάστη με πλαστά ταξιδιωτικά έγγραφα και μας πιάνανε, θα έγραφε η αριστερά πύρινους λόγους για τα ανθρώπινα δικαιώματα; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλω… όσο αγνές, ακόμη και ηρωικές κι αν ήταν οι προθέσεις μας…
Όπως έχουμε ξαναγράψει για την ελληνική αριστερά, πολλά μέτρα και πολλά σταθμά και άνθρωποι διαφορετικών κατηγοριών. Όπως ακριβώς συμβαίνει κατ’ εξοχήν και για τη δεξιά.
ζ) Αλλά ας συνεχίσουμε με το ρατσισμό. Θα αναφερθούμε στο ρατσισμό που επέδειξε δημοσίως ο γνωστός λαϊκός βάρδος Αντώνης Ρέμος έναντι σε έναν αλλοδαπό και μάλιστα έναν αλλοδαπό με ειδικές ανάγκες. Τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.     
Σε πίστα της Μυκόνου ο Ρέμος έκανε την επανάσταση του σκυλάδικου λέγοντας «καριόλα Μέρκελ, δε θα μας καταστρέψεις την Ελλάδα» και «Θαύμα παιδιά! Σηκώθηκε ο Σόιμπλε και περπάτησε ο πούστης»
Ο Σούπερμαν είναι ο Κλαρκ Κέντ, ο Σοίμπλε είναι αδερφή και ο Αντώνης Ρέμος είναι ο Jesus Christ καθώς κάνει παράλυτους να περπατάνε.
Οι ατάκες του Ρέμου σπάσανε κάθε κανόνα στο βιβλίο. Ρατσισμός, ομοφοβία, σεξισμός και αναισθησία.
Ένας λαϊκός βάρδος κατάφερε να δημιουργήσει ένα μικρό διπλωματικό επεισόδιο με τις ατάκες που είπε για να ξεσαλώσουν οι νεόπλουτοι σκυλάδες και τα ψώνια που το χουν δεδομένο πως ο δρόμος για την καριέρα και τη δόξα περνάει πρώτα από το μάτι και έπειτα από το κρεβάτι των νεόπλουτων.
Δημοσιογράφοι πέσαν να τον φάνε το Ρέμο. Εξέθεσαν όλοι αυτή την κουλτούρα του νεοπλουτισμού και του life style. Ναι οι δημοσιογράφοι. Αυτοί που επί τριάντα χρόνια εξέθρεφαν και αποθεώναν τον νεοπλουτισμό και τη βλαχογκλαμουριά, αυτοί που αναδείξαν το Ρέμο και τόσους τόσους άλλους ως τα απόλυτα ινδάλματα της πιο κενόδοξης ειδωλολατρείας που γνώρισε η χώρα. Αυτοί που γλύφαν εκεί που φτύνουν τώρα γιατί η πίτα των μεγάλων φαγοποτιών δεν έχει πλέον κομμάτια για αυτούς, αυτοί που καλό θα είναι να κρατήσουν και λίγο σάλιο γιατί μπορεί μετά από δέκα χρόνια να χρειαστεί να ξαναγλύψουν εκεί που φτύναν.
 Οι πληρωμένοι διαφθορείς και εκμαυλιστές…
Χαρακτηριστική είναι η ανερυθρίαστη παραδοχή του Θέμη Γεωργαντά του MAD και των περιοδικών (μουσικού) lifestyle, ο οποίος ντυμένος Madman (με στολή Batman και μυαλό Joker) ομολόγησε μπροστά στο αλαλάζων κοινό των βραβείων MAD του 2013: «Θυμάσαι τότε που ο Ρέμος ήταν φαντάρος και θέλαμε να δώσει βραβείο… το τι κατουρημένες ποδιές είχαμε φιλήσει, δεν υπάρχει. Τα καταφέραμε όμως!»
Εύγε. Υπόνοια πολιτικών παρεμβάσεων ή έστω επιρροή ενός παρουσιαστή και μουσικού παραγωγού σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους του ελληνικού στρατού για να δώσει ο Ρέμος μουσικό βραβείο.
Ο Σούπερμαν είναι ο Κλαρκ Κεντ. Η Ζαρούλια είναι γυναίκα του Μιχαλολιάκου. Η Σοίμπλε είναι αδερφή. Η Αντώνης Ρέμος είναι ο Jesus Christ. Και ο Madman είναι ο Θέμης Γεωργαντάς.  
Αυτή η χώρα είναι ένα ανέκδοτο.
Άλλοι δημοσιογράφοι (αυτοί που ακόμη τρώνε από την πίτα) παρουσίασαν το Ρέμο ως χαρακτηριστικό δείγμα αντιμνημονιακού σε μια ακόμη αισχρή διαστρέβλωση που διεκδικεί τα βραβεία τρελής (MAD) προπαγάνδας του 2013. Όχι κύριοι προπαγανδιστές. Αντιμνημονιακοί δεν είναι οι νεόπλουτοι που επιδεκτικά και σε μια νύχτα πετούν λεφτά που θα μπορούσαν να θρέψουν χωριά ολόκληρα. Δεν οι λίγοι νεόπλουτοι. Ούτε τα ψώνια που νομίζουν ότι στρίβοντας από τις γειτονιές της ανέχειας, στη γωνία ακριβώς τους περιμένει το αμερικανικό όνειρο. Είναι οι εκατομμύρια νεόπτωχοι. Οι εκατομμύρια νεοάνεργοι. Είναι οι εκατομμύρια που ξέρουν ότι στρίβοντας από τις γειτονιές της φτωχολογιάς στη γωνία ακριβώς τους την έχει στημένη ο αδιάκοπος ελληνικός εφιάλτης.
Από όλο τον παραπολιτικό κυκεώνα διέφυγε ένα σημείο, ως συνήθως το πιο σημαντικό: Που στο διάολο είναι το ΣΔΟΕ σε αυτά τα όργια σπατάλης;
Και αυτό είναι ένα ερώτημα που εγείρει μεγάλα ζητήματα, τόσο κεντρικά πολιτικά όσο και υπόνοιες για υπηρεσίες που στραγγαλίζουν τον απλό πολίτη αλλά κάνουν τα στραβά μάτια στις γιορτές κραιπάλης των νεόπλουτων.  
Όσο για το απαράδεκτο σχόλιο του Ρέμου, εύστοχα παρατήρησε ένας εξόχως μέτριος αρθρογράφος της Athens Voice:
«Εμείς, οι αγανακτισμένοι Έλληνες, δεν έχουμε τέτοια ταμπού και νομίζω πως κανείς μας δεν θα ενοχλείτο αν κάποιος Γερμανός τραγουδιστής έκανε ένα αστείο π.χ. με την όραση του Παναγιώτη του Κουρουπλή»
Όντως. Εγώ προσωπικά, αν ήμουν ΑΜΕΑ θα προτιμούσα να ζω στη Γερμανία και ας με προσβάλουν οι Έλληνες.
Γιατί αν ο Κουρουπλής ζούσε στη Γερμανία, θα είχε και βιβλία σε σύστημα μπράιγ, και ηχητικά βιβλία και μπάρες σε όλους τους δημοσίους χώρους και εκπεδευμένους ταξιθέτες και κάθε είδους υποδομές προσβασιμότητες που θα έκαναν περισσότερο βιώσιμη την όποια αναπηρία.
Ενώ αν ο Σόιμπλε ζούσε στην Ελλάδα, θα έπρεπε εξευτελιστικά να περνάει από εξεταστικές επιτροπής για να βεβαιωθεί η αναπηρία του γιατί κάποιοι κάποτε λαδώναν και λαδώνονταν μέσω πιστωποιητικών αναπηρίας, να περνάει επι κοντώ αμάξια παρκαρισμένα σε κακοφτιαγμένες μπάρες ΑΜΕΑ και να τρέμει για την κάθε επόμενη περικοπή, ενώ ακόμη χειρότερα, αν είχε ποτέ την ελπίδα να ξαναπερπατήσει να γνωρίζει ότι το κράτος δε θα του πληρώσει ούτε τις φυσικοθεραπείες ούτε τις επεμβάσεις και ότι θα πρέπει να πουλάει χαρτομάντιλα στα φανάρια ελπίζοντας ότι δεκάρα τη δεκάρα θα μαζέψει το ποσό που θα του δώσει δικαίωμα στην ελπίδα.
Για αυτό στην Ελλάδα τους ΑΜΕΑ τους βαπτίσαμε Άτομα με Ειδικές Δεξιότητες. Γιατί αν είσαι ΑΜΕΑ πρέπει να έχεις υπερδυνάμεις για να επιβιώσεις στην Ελλάδα…
Ναι. Περισσότερο χλευαστικό είναι να είσαι ΑΜΕΑ και να ζεις στην Ελλάδα (πόσο μάλλον στην Ελλάδα των μνημονίων) από το να είσαι ΑΜΕΑ στη Γερμανία και να ξεφαντώνουν μαζί σου Έλληνες σκυλάδες.
Ο Ρέμος πάντως σε συνέντευξη του στη Bild δεν πήρε πίσω τίποτα από όσα είπε. Δεν τα μάζεψε. Είπε ότι διαχωρίζω τον άνθρωπο Σοίμπλε από τον πολιτικό Σόιμπλε στον οποίο αποδίδω μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την οικονομική κατάσταση της χώρας μου.  
«Θεωρώ όλα αυτά που έλαβε η Ελλάδα ως κάποιου τύπου εκμετάλλευση παρά ως σωστή βοήθεια και εξαιτίας αυτού του λόγου έχω κάθε δικαίωμα να εκφράζω την προσωπική μου άποψη για τον κύριο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ως υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας… Εγώ, όμως, ως πρόσωπο και ως πολίτης αυτής της χώρας, δεν μπορώ να συμφωνήσω σε μια τέτοια εκμετάλλευση από τους «φίλους μας» και σε αυτόν τον τρόπο πολιτικής σκέψης.»
Με άλλα λόγια, ο Ρέμος απάντησε από τη δική του προσωπική σκοπιά στο γιατί αναπτύσσονται αντιγερμανικά συναισθήματα σε αυτόν τον τόπο που φθάνουν σε σημείο να ταυτίζουν τη σημερινή γερμανική κυβέρνηση με τους Ναζί.
Ο Ρέμος των μπουζουκιών ανέπτυξε το σκεπτικό του. Ο Αλέξης ο Τσίπρας όχι, παρότι συχνά χρησιμοποιεί την ρητορική περί τετάρτου Ράιχ άμεσα ή έμμεσα στον πολιτικό του λόγο. Αντί αυτού, διέκοψε μια συνέντευξη με γερμανό δημοσιογράφο, κάτι που ο Ρέμος, παρότι σε δυσμενέστερη θέση, δεν έκανε.
η) Οι δηλώσεις Ρέμου δημιούργησαν ένα μικρής τάξης διπλωματικό επεισόδιο. Η διακοπή της συνέντευξης που είχε συμφωνήσει να δώσει ο Αλέξης Τσίπρας στο δημοσιογράφο της φερόμενης ως έγκυρης εφημερίδας Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung Μίχαελ Μάρτενς είναι ένα μεγαλύτερης τάξης διπλωματικό επεισόδιο.
Ο δημοσιογράφος, όντως εριστικός, μίλησε για φλερτ με το ημι-φασιστικό κόμμα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και όλες οι ερωτήσεις του επικεντρώνονταν στους παραλληλισμούς εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της κυβέρνησης Μέρκελ με τον ναζισμό.
Θα περιμέναμε περισσότερα από τον Τσίπρα. Γιατί η πολιτική δεν είναι δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα. Και γιατί όλες οι συνεντεύξεις δε γίνονται με τις ερωτήσεις να δίνονται σαν σκονάκια. Αν το να διακόψει τη συνέντευξη και να «πετάξει» ο Τσίπρας το δημοσιογράφο έξω ήταν ατόπημα, η μετέπειτα συμπεριφορά του περιβάλλοντος Τσίπρα ήταν απαράδεκτη.
Η συνεργάτης του Αλέξη Δανάη Μπαντογιάννη επικοινώνησε μετά τη διακοπή της συνέντευξης με τον Μάρτενς επιμένοντας να μάθει με ποιους Έλληνες δημοσιογράφους είχε επικοινωνήσει λες και οφείλει να δίνει ο κάθε δημοσιογράφος ραπόρτο στα κόμματα. Η Μπαντογιάννη ιδιαίτερα επέμεινε στο όνομα του κου Παπαχελά αναβαθμίζοντας τον σε αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ (;).     
Αργότερα έστειλε επιστολή στον αρχισυντάκτη της εφημερίδας κατηγορώντας τον Μάρτενς για πρακτικές που ξεπερνούν τη δημοσιογραφική δεοντολογία και για κιτρινισμό…
Η Αυγή έδωσε μια αρκετά προκλητική δική της εκδοχή στο συμβάν που την έκανε να μοιάζει όχι με εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά με προπαγανδιστικό εργαλείο του. Έγραψε λοιπόν αλαζονικά η Αυγή σε δύο κοντινά δημοσιεύματά της για το Γερμανό δημοσιογράφο:
«Έτσι θεώρησε ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι γενικώς διαθέσιμος ακόμη και για παραπολιτικού τύπου συνεντεύξεις με ερωτήσεις επιπέδου μονταζιέρας.»
«Αν οι Γερμανοί δημοσιογράφοι έχουν μάθει να φέρονται έτσι στους ψοφοδεείς μνημονιακούς που μας κυβερνούν, πρέπει να μάθουν ότι αυτά στον ΣΥΡΙΖΑ δεν περνάνε.

Σχετικά με το στιλάκι του Γερμανού συναδέλφου…»   
Το στιλάκι του Γερμανού συναδέρφου… Ξέραμε πολύ καλά για τη μονταζιέρα της ΝΔ και τη βρώμικη προπαγάνδα της. Μήπως τώρα πρέπει να ανεχτούμε και μια στιλιστική μονταζιέρα της Κουμουνδούρου; Μήπως το αντίπαλο δέος στον ακροδεξιό Σαμαρά πρέπει να είναι ο Τρύφωνας Σαμαράς για να κάνει haircut σε ερωτήσεις ξένων ανταποκριτών;
«Στο ΣΥΡΙΖΑ αυτά δεν περνάνε». Όπα ρε παιδιά. Ήρθαν οι Γερμανοί σερνόμενοι να μας παρακαλούν να αλλάξουμε πολιτική και να τους λυπηθούμε;  Να σας υπενθυμίσω ότι όσο φρικτή επαίσχυντη και ναζιστοειδής και αν είναι η γερμανική πολιτική, είναι η Ευρώπη που στα δύσκολα της έδωσε την ηγεμονία της ΕΕ. Και πως το χάλι της σημερινής Ελλάδας το οικοδομήσαμε με τις πολιτικές επιλογές που έκανε αυτός ο λαός και με την επικράτηση του λαϊκισμού στην πολιτική κονίστρα.
Και τι ζητάμε από τους Ναζί; Να μας σώσουν; Να μας λυπηθούν; Αλληλεγγύη; Ζητάς από τους εχθρούς σωτηρία; Τι τέλος πάντων;
Οι ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ μυρίζουν μια νεοαποκτηθείσα αλαζονεία που προσωπικά μου προκαλεί αποστροφή. Ακόμη και αν ΣΥΡΙΖΑ έχει δίκιο -που έχει δίκιο, η πολιτική στην Ευρώπη πρέπει να αλλάξει χθες- αυτό δε σημαίνει ότι έχει τη δύναμη να την αλλάξει μόνος του. Και το ευρωπαϊκό πολιτικό περιβάλλον φαίνεται ακόμη πολύ άγουρο για να αναδείξει ευρύτερες συμμαχίες που θα ανατρέψουν αυτές τις πολιτικές. 
Ο Αλέξης έχει μάθει να τον αντιμετωπίζουν ως διάολο ή ως σωτήρα. Ας μην ξεχνάει ότι δεν είναι τίποτε από τα δύο αλλά ένας πολιτικός που καλείται να αναλάβει το τιμόνι μιας χώρας σε μια δραματική της καμπή. Άλλωστε αυτοί που σήμερα λένε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η μοναδική ελπίδα της Ευρώπης ήταν αυτοί που κάποτε συμβούλευαν και το Γιωργάκη Παπανδρέου. Και είδαμε που αυτό οδήγησε.
Η ΣΥΡΙΖΑ είχε ραντεβού με την ιστορία. Και σε αυτό το ραντεβού δε συγχωρείται καμία αναβλητικότητα όπως αυτή που έχει φέρεται να έχει επιδείξει ο ΣΥΡΙΖΑ. Πόσο μάλλον οποιαδήποτε αλαζονεία.
Όταν πολεμάς ένα τέρας, αν αρχίζεις να του μοιάζεις, έχεις χάσει τη μάχη ακόμη και αν κερδίσεις το τέρας.
Αυτό είναι ένα μάθημα που όφειλε να είχε μάθει καλά η ευρωπαϊκή αριστερά. Ένα μάθημα που έπρεπε να είχε περάσει… Έστω και με σκονάκια…

Read More »